۷ اسفند ۱۴۰۳ ۲۱:۵۲
مقرنس، یکی از عناصر کلیدی و تزئینی در معماری ایرانی است که به زیباسازی بناهای مذهبی و تاریخی میپردازد. این هنر با خلاقیت و مهارتهای خاص هنرمندان، به شکلهای پیچیدهای از تاقچهها و گنبدها جلوهگری میکند. از زمانهای باستان تا به امروز، مقرنسها در ساخت و طراحی بناها نقش مؤثری ایفا کردهاند و با استفاده از مصالح متنوعی مانند آجر، گچ و کاشی، به شکلهای مختلفی ایجاد شدهاند. این مقاله به بررسی پیشینه تاریخی، انواع و کاربردهای مقرنس در دورههای مختلف تاریخ ایران میپردازد و تأثیرات آن را بر هنر معماری اسلامی در دیگر کشورها نیز مورد بررسی قرار میدهد.