آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
ارتفاعات صعبالعبور اشترانکوه بار دیگر صحنه حادثهای تلخ شد. این بار، بالگردی که برای نجات جان یک شهروند به پرواز درآمده بود، خود به کام حادثه فرو رفت. عصر امروز ۱۱ مهر، پیام ناگواری از استان لرستان مخابره شد: یک فروند بالگرد هلالاحمر که برای عملیات جستوجو و نجات یک زن مفقود شده به ارتفاعات ۴۰۰۰ متری چالکبود اعزام شده بود، در میانه راه و در ارتفاع ۲۸۰۰ متری دچار سقوط شد.
بر اساس اعلام رسمی، این بالگرد ۸ سرنشین داشت؛ زبدهترین خلبانان و فداکارترین امدادگرانی که برای نجات جان هموطنشان، خطر پرواز در یکی از مرتفعترین و پیچیدهترین مناطق ایران را به جان خریده بودند. اکنون و در سرمای ارتفاعات اشترانکوه، مأموریت نجات، به مأموریتی برای نجات خود ناجیان تبدیل شده است. این گزارش، لحظه به لحظه با این رویداد تلخ همراه است. این حادثه را میتوان از چند منظر مورد بررسی و تحلیل فنی قرار داد:
1. پیچیدگی عملیات در مناطق کوهستانی مرتفع
ارتفاعات اشترانکوه با قلههایی فراتر از ۴۰۰۰ متر، از جمله دشوارترین مناطق برای پروازهای امدادی محسوب میشود. شرایط جوی در این ارتفاعات به سرعت تغییر میکند و جریانهای هوایی ناگهانی و چالشبرانگیزی ایجاد مینماید. پرواز در ارتفاع ۲۸۰۰ تا ۴۰۰۰ متری، حتی برای بالگردهای مجهز نیز با مخاطرات زیادی همراه است، چرا که تراکم هوا کم و عملکرد موتور و پرهها تحت تأثیر قرار میگیرد. این موضوع، شجاعت و فداکاری کادر پروازی حاضر در این مأموریت را بیش از پیش نمایان میسازد.
2. خطر دوگانه برای امدادگران
این حادثه یکی از بزرگترین چالشهای جامعه امداد و نجات را به تصویر میکشد: "خطری که خود ناجیان را تهدید میکند". امدادگران هلالاحمر، که همواره در خط مقدم حوادث طبیعی و انسانی حاضر میشوند، این بار خود در معرض یک فاجعه قرار گرفتهاند. این موضوع لزوم برخورداری از بالاترین استانداردهای ایمنی، تجهیزات پیشرفته و آموزشهای تخصصی برای شرایط فوقالعاده دشوار را گوشزد میکند.
3. چالشهای لجستیکی عملیات نجات
اعزام ۶ تیم عملیاتی به منطقه حادثه که خود در ارتفاعاتی دورافتاده رخ داده، نشاندهنده گستردگی و دشواری عملیات جستوجو و نجات است. این تیمها باید خود را به ارتفاع ۲۸۰۰ متری برسانند، که این امر خود نیازمند آمادگی بدنی بالا، تجهیزات کوهنوردی و توانایی تحمل شرایط سخت جوی است. هماهنگی این عملیات گسترده در شب و در دمای پایین، یکی دیگر از ابعاد پیچیده این تراژدی است.
4. ضرورت بازنگری در پروتکلهای پروازی امدادی
اگرچه فداکاری تیمهای امدادی همواره قابل تحسین است، اما این حادثه میتواند زنگ خطری برای بازبینی دقیق پروتکلهای اعزام بالگرد به مناطق بسیار مرتفع و دارای آبوهوای غیرقابل پیشبینی باشد. شاید لازم باشد استفاده از فناوریهای جایگزین یا مکمل مانند پهپادهای شناسایی مجهز، یا ایجاد ایستگاههای امداد ثابت در ارتفاعات استراتژیک برای کاهش خطر پرواز، بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. در نهایت، این حادثه نه تنها یک فاجعه انسانی، بلکه آزمونی بزرگ برای سیستم مدیریت بحران و توان عملیاتی کشور در شرایط بسیار دشوار است. نتیجه این عملیات نجات، درسهای ارزشمندی برای آینده در پی خواهد داشت.