۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ ۱۴:۳۱
یکی از زیبایی های کارِ پژوهش دریافت تازه امروزیان از سرگذشت پیشینیان است. با گفتگو و بیان نوشته هاست که درستی و نادرستی رخدادهای تاریخی آشکار می شوند. این تاریخ چه در تاریکی هزاره ها ریشه داشته و چه در باره دویست یا سیصد سال گذشته باشد، چراغ راه آینده است. شادروان «کمیساروف» ایرانشناس و زبانشناس روسی که استاد دانشگاه دولتی سن پترزبورگ و عضو آکادمی علوم اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود، می گوید: «برای فرا گیری هر زبان باید عاشق فرهنگ صاحبان آن زبان بود.» این گفته کمیساروف به درستی در باره تاریخ نویسان نیز اگر انگیزه سیاسی در کار نباشد صدق می کند.