۶ مهر ۱۴۰۴ ۱۷:۰۵
انسان اندیشهگر است اما گاهی اندیشهها به قفسی بدل میشوند که آزادی را میبندند. این وضعیت، جمود فکری است؛ ناتوانی در کنار گذاشتن باورهای کهنه حتی در برابر شواهد علمی و تجربی. استعارهی «سادومازوخیسم فکری» این چرخه را توضیح میدهد: سادیسم فکری تحمیل اندیشههای بسته و مازوخیسم فکری پذیرش آگاهانهی رنج است. ترکیب این دو، جامعه را در رکود نگه میدارد. پیامدهای آن رکود علمی، فرسایش اجتماعی، اقتصاد ایستا و فرهنگ تکراری است. در عین حال سماجت فکری میتواند در شرایط خاص مثبت باشد. راهکارهایی چون آموزش انتقادی، گفتوگوی بیننسلی، رسانههای مسئول و معرفی الگوهای موفق برای شکستن این چرخه ضروری است.