آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
سینمای ایران امروز یکی از بازیگران توانمند و خوشساختار خود را از دست داد. مهرداد فلاحتگر، هنرمندی که سالها با حضوری متین و اثرگذار، خالق شخصیتهای به یاد ماندنی در سینما و تلویزیون بود، پس از دورانی مبارزه با بیماری سرطان، در ۶۶ سالگی چشم از جهان فروبست. فلاحتگر از آن دسته بازیگرانی بود که شاید نامش به اندازه برخی ستارهها بر سر زبانها نبود، اما حضورش در هر اثر، فرصتی برای عمق بخشیدن به فضای داستان و باورپذیری شخصیتها بود. او در کارنامه هنری خود هم در نقشهای منفی و شرور درامهای اجتماعی درخشید و هم در نقشهای مثبت و تاریخی، شکوه و اقتدار را به تصویر کشید.
بسیاری از مخاطبان، او را با نقش آفرینشهای بهیادماندنی در فیلمهای تحسینشده کارگردانان مطرحی مانند ابراهیم حاتمیکیا («آژانس شیشهای») و رضا میرکریمی («زیر پوست شهر») به خاطر میآورند. بازیهای او همواره با ظرافت، دقت و درک عمیقی از روانشناسی شخصیت همراه بود. اما شاید شناختهشدهترین نقش او برای نسل جوانتر، ایفای نقش «سینوهه»، پزشک مخصوص فرعون در سریال پرطرفدار و پرهزینه «یوسف پیامبر» بود. فلاحتگر در این نقش، ترکیبی از دانش، شک و نهایتاً ایمان را به نمایش گذاشت و خلق یکی از ماندگارترین شخصیتهای تاریخی تلویزیون ایران را در کارنامه خود ثبت کرد. درگذشت مهرداد فلاحتگر را میتوان از چند منظر تحلیل کرد:
۱. بازیگر فیلمسازان شاخص
فلاحتگر یکی از آن بازیگران «فیلمساز-محور» بود که مورد اعتماد کارگردانهای صاحب سبک و مولف بود. همکاری با کارگردانهایی مانند ابراهیم حاتمیکیا (در «آژانس شیشهای» و «شور عشق»)، رضا میرکریمی و واروژ کریممسیحی و رخشان بنی اعتماد نشان از توانایی و انعطافپذیری بالای او در ایفای نقش در ژانرهای مختلف، از اجتماعی و سیاسی تا ملودرام داشت. این انتخاب شدن توسط بزرگان سینما، خود گواهی بر مهارت و حرفهایگرایی اوست.
۲. تیپ شخصیتی و طیف نقشآفرینی
فلاحتگر اغلب در نقش مردان جدی، موقر، گاهی مرموز و دارای هویتی پیچیده بازی میکرد. قیافهی خاص و صدای بارزش به او این امکان را میداد که هم نقش یک روشنفکر یا مدیر را باورپذیر اجرا کند و هم در قامت یک فرد دارای نیتهای شوم ظاهر شود. این طیف گسترده، از او بازیگری چندبعدی ساخته بود که میتوانست در کسوت یک پزشک مصری در «یوسف پیامبر» یا یک فرد درگیر در بحرانهای اجتماعی در «زیر پوست شهر» به یک اندازه قوی ظاهر شود.
۳. بازیگر گروهی و تقویت کلیت اثر
یکی از ویژگیهای مهم فلاحتگر، ایفای نقش به عنوان بخشی از یک مجموعه بود. او هرگز برای دیده شدن خودش، بازی سایر همبازیهایش را خراب نمیکرد. حضورش همیشه به غنای فضای دراماتیک فیلم میافزود و به دیگر بازیگران نیز کمک میکرد تا در موقعیت بهتری قرار گیرند. این ویژگی، او را به یک بازیگر «تیمپلیر» محبوب در بین کارگردانان و همبازیان تبدیل کرده بود.
۴. گذار از سینما به تلویزیون و ماندگاری در حافظه جمعی
در حالی که عمده شهرت اولیه او به خاطر نقشآفرینی در سینما بود، اما حضور موفق و گسترده او در تلویزیون، به ویژه در سریال «یوسف پیامبر»، او را به خانه میلیونها ایرانی برد و نامش را در حافظه جمعی چندین نسل ثبت کرد. این نشان میدهد که او برخلاف برخی سینماگران، به رسانه تلویزیون به عنوان یک بستر جدی برای هنرنمایی نگاه میکرد.
۵. نماد یک نسل از بازیگران حرفهای
مرگ فلاحتگر، در حقیقت پایان یک سبک بازیگری است؛ سبکی که بر پایه ظهور تدریجی، کار مداوم و ساختن کارنامهای پر از نقشهای کوچک و بزرگِ کیفیتمحور استوار بود، نه شهرت طلبی و ستاره شدن یکشبه. او نماینده نسل از بازیگران بود که هنر را در خدمت به اثر میدیدند، نه در خدمت به خود.
آسیانیوز ایران، از خداوند متعال برای آن مرحوم غفران و رحمت واسعه
و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسألت دارد.