آسیانیوز ایران؛ سرویس اقتصادی:
در جهان امروز، هیچ عاملی به اندازهی «اندازهی دولت» بر کیفیت زندگی مردم تأثیر ندارد. تجربه کشورهای پیشرفته نشان داده است که هرگاه دولت کوچک و چابک باشد، اقتصاد بزرگ و پویا میشود. اما هرگاه دولت بیش از اندازه بزرگ شود، همه منابع را میبلعد و راه را بر رشد مردم و بخش خصوصی میبندد. در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، دولت به مرور زمان از مأموریت اصلی خود یعنی «سیاستگذاری، نظارت و حمایت» فاصله گرفته و به یک ابربنگاه اقتصادی تبدیل شده است؛ بنگاهی که در همهچیز دخالت میکند: از تولید و تجارت گرفته تا آموزش و فرهنگ. نتیجهی چنین ساختاری، فساد، ناکارآمدی، تورم و بیاعتمادی عمومی است. دولت بزرگ، اقتصاد را به زمین بازی خود تبدیل میکند و مردم را به تماشاگران بیقدرتی بدل میسازد که تنها باید هزینهی اشتباهات را بپردازند. اما در مقابل، دولت کوچک و هوشمند، به مردم میدان میدهد، به کارآفرین اعتماد میکند و به بخش خصوصی تکیه دارد.
امروز زمان آن رسیده است که با شجاعت بگوییم:
«دولت باید کوچک شود تا ملت بزرگ شود.»
کوچکسازی دولت به معنای رهاسازی نیست؛ بلکه به معنای واگذاری هوشمندانه مسئولیتها به بخش خصوصی واقعی است. دولت باید زیرساخت، قانون و نظارت را فراهم کند، اما اجرا و خلق ارزش باید به دست مردم سپرده شود. در چنین شرایطی، اقتصاد کشور نه با رانت، بلکه با رقابت رشد میکند. اشتغال از مسیر تولید واقعی ایجاد میشود و وابستگی به بودجه نفتی کاهش مییابد. کشورهایی مانند سنگاپور، کره جنوبی، ترکیه و امارات زمانی مسیر توسعه را آغاز کردند که فهمیدند «دولت تاجر خوبی نیست». آنها میدان را به مردم سپردند، و نتیجه آن شد که امروز بخش خصوصی در این کشورها نه تنها موتور رشد، بلکه بازوی دیپلماسی اقتصادی دولتهاست.
ایران نیز میتواند چنین شود
اگر دولت به جای تصدیگری، نقش تسهیلگر را ایفا کند و به کارآفرینان اعتماد کند، ما در کمتر از یک دهه شاهد تحولی بنیادین خواهیم بود. بخش خصوصی ایران نه فقط ظرفیت اقتصادی، بلکه ظرفیت مدیریتی، اجتماعی و فرهنگی دارد تا کشور را به سوی رشد پایدار و عزت ملی هدایت کند.
در یک جمله میتوان گفت:
- دولت کوچک، ملت بزرگ.
- دولت بزرگ، ملت کوچک.
زمان آن رسیده است که با شجاعت و عقلانیت، ساختارهای فرسوده را اصلاح کنیم و میدان را به مردم و کارآفرینان بسپاریم. تنها از مسیر کوچکسازی دولت و بزرگسازی بخش خصوصی است که میتوان به توسعهی واقعی، عدالت اقتصادی و رفاه اجتماعی دست یافت.