آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
۲۲ اسفند ماه، روزی است که باید به یاد آوریم چگونه شهدا و ایثارگران این مرز و بوم، با فداکاری و از خودگذشتگی، امنیت و استقلال ایران را حفظ کردند. این روز، فرصتی است تا قدر جان‌های ارزشمندی را بدانیم که برای بقای این سرزمین، جان خود را نثار کردند. شهدایی که با ایثار خود، راه هرگونه تجاوز و نفوذ دشمنان را بستند و ایران را به عنوان کشوری مستقل و مقتدر برجای نگاه داشتند. در واقع بسیﺎر کسﺎن به این سرزمین روی آوردند، تا آن را از پای درآورند، اما، همه ی آنها رفتند و ایران بر ﺟﺎی ماند. در طول تاریخ، بسیاری کسان به این سرزمین چشم طمع دوختند و تلاش کردند تا آن را از پای درآورند، اما همه آنها رفتند و ایران ماند. این ماندگاری، مرهون خون پاک شهدایی است که در راه دفاع از میهن، جان خود را فدا کردند. آنها بودند که با ایستادگی و مقاومت، راه ترک و تازی را بستند و اجازه ندادند این سرزمین به دست بیگانگان بیفتد.
شعر زیبای "به پاس هر وجب خاکی از این ملک" یادآور این حقیقت است که برای حفظ هر وجب از خاک این سرزمین، سرهای بسیاری بر زمین افتاده‌است. خداوند می‌داند که بر سر هر قطعه از این خاک، چه افسرها و سرهای بلندی فدا شده‌اند. این اشعار، گواهی بر عظمت ایثار شهدا و اهمیت حفظ یاد و خاطره آن‌هاست.
امروز، ما باید قدر این ایثارها را بدانیم و هرگز از یاد نبریم که امنیت و اقتدار امروز ایران، مرهون خون شهداست. ۲۲ اسفند، روزی است که باید به یاد آوریم چگونه شهدا با فداکاری خود، راه هرگونه تجاوز و نفوذ دشمنان را بستند و ایران را برای همیشه برجای نگاه داشتند. این روز، فرصتی است تا با یادآوری ایثار شهدا، قدردان امنیت و استقلالی باشیم که امروز از آن بهره‌مندیم.
در پایان، باید اذعان کرد که یاد و خاطره شهدا، همواره زنده و جاویدان خواهد ماند. آنها بودند که با ایثار خود، راه ترک و تازی را بستند و ایران را به عنوان کشوری مستقل و مقتدر برجای نگاه داشتند. در طول تاریخ؛ از زمانی که این سرزمین، نام «ایران» داشت؛ از هزاران سال پیش تا امروز. امروز، ما باید قدردان این ایثارها باشیم و هرگز از یاد نبریم که امنیت و اقتدار امروز ایران، مرهون خون شهداست.
بلی آنان که از این پیش بودند
چنین بستند راه ترک و تازی
از آن این داستان گفتم که امروز
بدانی قدر و بر هیچش نبازی
به پاس هر وجب خاکی از این ملک
چه بسیار است، آن سرها که رفته!
ز مستی بر سر هر قطعه زین خاک
خدا داند چه افسرها که رفته...