آسیانیوز ایران / یزد ؛ در حالی که برخی مناطق یزد از آبیاری منظم و چمنهای سرسبز بهره میبرند، بسیاری از محلههای دیگر با کمبود آب مواجهاند و درختانشان یکی پس از دیگری خشک میشوند. تفاوت آشکار در توزیع منابع آبی، این سوال را ایجاد میکند که آیا مدیریت شهری یزد در حفظ فضای سبز، اولویتهای درستی را در نظر گرفته است؟
توزیع
نابرابر آب؛ سرسبزی برای برخی، خشکسالی برای دیگران
یزد،
شهری که در دل کویر قد برافراشته، همیشه با چالش کمآبی روبهرو بوده است. اما آنچه
در سالهای اخیر به بحران فضای سبز این شهر دامن زده، نه فقط کاهش منابع آبی، بلکه
توزیع ناعادلانه آن است. در برخی از بلوارهای اصلی، کنار ساختمانهای دولتی و مناطق
مهم شهری، چمنکاریهای وسیع و آبیاری منظم باعث شده تا فضاهای سبز زنده و چشمنواز
بمانند، در حالی که در بسیاری از کوچهها و محلههای کمبرخوردار، درختان در سکوت و
بیتوجهی رو به خشکی نهادهاند.
مشاهدات
میدانی نشان میدهد که سیستم آبیاری در یزد به دو شیوه اجرا میشود: در برخی نقاط از
آبیاری قطرهای استفاده میشود، در حالی که در بسیاری از مناطق، همچنان تانکرهای آبرسان
وظیفه تأمین رطوبت درختان را بر عهده دارند. اما این روش نهتنها ناکارآمد، بلکه باعث
ایجاد بینظمی در آبیاری شده است؛ برخی نقاط بطور منظم و به حد کافی آب دریافت میکنند،
در حالی که مناطق دیگر از آب بی بهره می مانند.
چمنکاری
در کویر؛ تصمیمی منطقی یا اشتباهی پرهزینه؟
یکی
از بحثبرانگیزترین تصمیمهای شهرداری یزد، کاشت چمن در برخی از بلوارهای اصلی شهر
است. چمنی که برای سرسبز ماندن، به آبیاری مداوم نیاز دارد و مصرف آب آن به مراتب
بیشتر از درختان بومی و مقاوم به خشکی است. این در حالی است که بسیاری از درختان قدیمی
و کهنسال شهر به دلیل کمآبی در حال نابودیاند. پرسش اساسی اینجاست که چرا به جای
حفظ درختان مقاوم و کاشت گونههای کمآببر، اولویت با چمنکاری بوده است؟
یکی
از ساکنان محلهای که با مشکل کمآبی فضای سبز روبهروست، در این باره میگوید: «ما
سالها با این درختها زندگی کردهایم. حالا که منابع آب محدود است، انتظار داریم دستکم
همین درختان را حفظ کنند. ولی به جای آن، در بلوارهای اصلی چمن میکارند که نیاز به
آب بیشتری دارد. این چه مدیریتی است؟»
مدیریت
فضای سبز؛ نیازمند بازنگری جدی
آنچه
امروز در فضای سبز یزد دیده میشود، نتیجه تصمیمگیریهایی است که در اجرای آنها،
نگاه کلان و عدالت در توزیع منابع کمتر مورد توجه قرار گرفته است. اولویتبندی اشتباه
در اختصاص آب، تمرکز بر زیباسازی برخی مناطق خاص و غفلت از حفظ درختان کهنسال، موجب
شده که برخی نقاط شهر از سرسبزی بهرهمند شوند، در حالی که محلههای دیگر با خشکی و
از بین رفتن پوشش گیاهی روبهرو باشند.
شهرداری
یزد باید بیشتر به جای تمرکز بر کاشت گیاهان، به حفظ پوشش سبز موجود بیندیشد. جایگزینی
چمن با گیاهان مقاوم به کمآبی، گسترش سیستم آبیاری قطرهای در تمام نقاط شهر و نظارت
دقیق بر توزیع آب، میتواند گامی اساسی در حفظ فضای سبز یزد باشد. در غیر این صورت،
اگر روند فعلی ادامه یابد، بسیاری از درختان شهر در آیندهای نهچندان دور از بین خواهند
رفت و یزد، کهنشهری که همیشه با طبیعت سازگار بوده، چهرهای خشکتر از گذشته به خود
خواهد گرفت.
یک بام و چند هوا