آسیانیوز ایران / یزد ؛ در همین
راستا، مرور کوتاه عملکرد احسان عابدی بهعنوان مدیرکل سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی یزد،
نشان میدهد که او توانست در دورهای سخت و پرچالش، بر پایه نگاه برنامهمحور و بدون
حاشیه، حرکتهای مؤثری را سامان دهد؛ از افتتاح تالار مرکزی یزد پس از ۱۶ سال انتظار
ملی، تا میزبانی از رویدادهای شاخص فرهنگی ـ هنری ملی و بینالمللی، تلاش برای تقویت
زیرساختهای فرهنگی در شهرستانها، و حضور فعالانه در میدان مطالبهگری حقوق هنرمندان.
بیراه نیست اگر گفته شود در دوره او، وزارت ارشاد بار دیگر یزد را روی نقشه کشوری
بهعنوان استان مؤثر فرهنگی بازشناخت.
اکنون
اما با حضور حجتالاسلام عباس دانشی، مدیری آشنا با رسانه، تئاتر و تبلیغ دینی، فرصتی
نو برای عبور از «ظاهرگرایی فرهنگی» بهسوی «عمقبخشی گفتمانی» فراهم آمده است؛ آنهم
در دورانی که فرهنگ، نه در اولویت بودجهای است و نه در امنیت تصمیمسازی کشور، جایگاه
باثباتی دارد.
یزد
امروز درگیر دو بحران همزمان است:
۱. فرسایش
فرهنگی ناشی از توسعه صنعتی بدون پیوست فرهنگی
۲. سرخوردگی
هنرمندان و فرهیختگان از فقدان افق روشن و باثبات حمایتی
در چنین
شرایطی، مأموریت مدیر جدید، صرفاً تداوم راه نیست؛ بلکه بازآرایی مأموریتها، ترمیم
اعتماد اجتماعی، هوشمندسازی حکمرانی فرهنگی و اتصال نهادهای فرهنگی به شبکههای مردمی
نوظهور است.
اگر
قرار باشد «فرهنگ» به عنوان ستون مقاوم امنیت نرم در استان عمل کند، مدیر جدید باید
بتواند:
• از
دستگاهمحوری به جامعهمحوری عبور کند
• در
برابر بوروکراسی خسته و بیاثر فرهنگی مقاومت کند
• و
به جای تمرکز بر رویدادهای مناسبتی، به سمت سیاستگذاری چندلایه، با مشارکت واقعی هنرمندان،
فعالان فرهنگی و رسانهها حرکت کند.
ما معتقدیم
یزد هنوز ظرفیت آن را دارد که از یک «مصرفکننده محصولات فرهنگی مرکز» به «صادرکننده
سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی متعادل» تبدیل شود. اما این مهم، با جلسه و سخنرانی محقق
نمیشود؛ بلکه نیاز به مدیرانی دارد که هم ریسکپذیر باشند، هم گفتمانساز، هم شنوا،
و هم شفاف در پاسخگویی.
در پایان،
ضمن تقدیر واقعی و نه تعارفی از تلاشهای احسان عابدی، و با آرزوی توفیق برای حجتالاسلام
دانشی، امیدواریم نگاه وزارتخانه به استانها تنها در قالب بخشنامه و ابلاغیه نماند،
بلکه منشأ اختیار، حمایت، و اعتبارات ویژه برای آزمودن الگوهای نوین حکمرانی فرهنگی
باشد.
فرهنگ
را نمیتوان با مصاحبه و پست اینستاگرامی مدیریت کرد؛ بلکه باید آن را با همنشینی
با اهالیاش، با حضور بیواسطه در میدان، و با شهامت تصمیمگیری در لحظات سخت، زنده
نگه داشت