آسیانیوز ایران؛ سرویس سیاسی:
در اقدامی تاریخی و فرهنگی، بخشی از اسناد شخصی دکتر محمد مصدق، نخستوزیر پیشین ایران، به آرشیو ملی ایران منتقل شد. این اقدام در چارچوب تفاهمنامهای میان خانواده مصدق و سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران انجام گرفته است. اسناد مذکور که تاکنون در خانه تاریخی مصدق در احمدآباد نگهداری میشد، شامل مجموعهای ارزشمند از دستنوشتهها، نامهها و مدارک شخصی این چهره سرشناس تاریخ معاصر ایران است. این اسناد میتواند پنجرهای جدید به زندگی و اندیشههای مصدق بگشاید.
انتقال این اسناد به آرشیو ملی، امکان حفاظت و مرمت اصولی آنها را فراهم میکند. همچنین دسترسی پژوهشگران و تاریخدانان به این مدارک ارزشمند را تسهیل خواهد کرد. خانه تاریخی مصدق در احمدآباد که سالها میزبان این اسناد بود، اگرچه به عنوان یک مکان تاریخی حفظ شده، اما امکانات لازم برای حفاظت اصولی از اسناد تاریخی را دارا نبود. سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران با دارا بودن استانداردهای لازم برای نگهداری اسناد تاریخی، میتواند تضمین مناسبی برای حفاظت بلندمدت از این گنجینه ارزشمند باشد.
این اقدام میتواند الگویی برای سایر خانوادههای دارای اسناد تاریخی باشد تا با انتقال این مدارک به نهادهای تخصصی، در حفظ میراث مستند کشور مشارکت کنند. اسناد شخصی مصدق به عنوان بخشی از تاریخ معاصر ایران، میتواند در روشنسازی زوایای مختلف تاریخ ایران در دهههای ۲۰ و ۳۰ شمسی نقش مهمی ایفا کند. انتقال این اسناد در چارچوب یک تفاهمنامه رسمی انجام شده که حقوق معنوی خانواده مصدق را نیز حفظ میکند.
اهمیت تاریخی و فرهنگی اسناد
اسناد شخصی مصدق بخشی از میراث مستند تاریخ معاصر ایران محسوب میشود. این مدارک میتواند در شناخت بهتر اندیشهها و عملکردهای سیاسی مصدق مفید باشد. حفاظت از این اسناد، در واقع حفاظت از بخشی از حافظه تاریخی ایران است.
مزایای انتقال به آرشیو ملی
امکان حفاظت اصولی با استفاده از فناوریهای روزآمد فراهم میشود. دسترسی کنترلشده پژوهشگران به اسناد میسر میگردد. امکان دیجیتالیسازی و ایجاد نسخههای پشتیبان از اسناد فراهم میآید.
نقش خانوادهها در حفظ میراث تاریخی
این اقدام میتواند الگویی برای سایر خانوادههای دارای اسناد تاریخی باشد. همکاری خانوادهها با نهادهای تخصصی، تضمینی برای حفاظت بلندمدت اسناد است. حفظ حقوق معنوی خانوادهها در تفاهمنامههای مشابه ضروری است.
تأثیر بر پژوهشهای تاریخی
دسترسی به این اسناد میتواند منجر به تولید پژوهشهای جدید تاریخی شود. روشنسازی زوایای ناشناخته تاریخ معاصر ایران ممکن میگردد. اسناد میتواند در بازنگری تحلیلیهای تاریخی موجود مفید واقع شود.
چشمانداز آینده و برنامهریزی
سازمان اسناد میتواند نمایشگاههایی از این اسناد برگزار کند. انتشار گزیدهای از اسناد در قالب کتاب میتواند مفید باشد. برنامهریزی برای جمعآوری سایر اسناد پراکنده تاریخی ضروری است.