آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
رقابت بارسلونا و اتلتیکومادرید، همواره به عنوان یکی از داغترین و پرحاشیهترین دربیهای فوتبال اسپانیا شناخته میشود. دیداری که فراتر از یک مسابقه فوتبال است و حس رقابت عمیق شهری و ورزشی را به نمایش میگذارد. امشب، ورزشگاه اسپاتیفای نوکمپ بار دیگر شاهد این رویارویی پرهیجان بود. بارسلونا به عنوان صدرنشین جدول ردهبندی، میزبان اتلتیکومادرید، تیمی که با فاصله کمی در تعقیب قرار داشت و برای نزدیک شدن به صدر، به پیروزی نیاز مبرمی داشت. این بازی برای شاگردان هانسی فلیک، سرمربی بارسلونا، از اهمیت دوچندانی برخوردار بود. پیروزی نه تنها فاصله آنها با تعقیبکنندگان را بیشتر میکرد، بلکه ضربهای روحی به رقیبی سرسخت وارد میساخت.
اتلتیکومادرید نیز با انگیزه کامل وارد میدان شده بود. دیهگو سیمئونه، سرمربی کارکشته این تیم، برای غافلگیری بارسا، تغییر غافلگیرانهای در ترکیب اصلی داد و به جای کوکه با تجربه، از جانی کاردوسو جوان استفاده کرد. اما این تغییر تنها چند دقیقه دوام آورد. کاردوسو در دقیقه ۱۴ مصدوم و مجبور به ترک زمین شد و سیمئونه ناچار شد به طرح اولیه خود بازگردد و کوکه را به میدان بفرستد. این آغاز پرفرازونشین، نشان میداد که بازی امشب، پر از حادثه و غیرقابل پیشبینی خواهد بود. گویی زمین نوکمپ آماده بود تا داستانی جدید و به یاد ماندنی را در تاریخچه پربار این رقابت ثبت کند.همه چیز از دقیقه بیستم و با گل زودهنگام الکس بائنا، بازیکن اتلتیکو، اوج گرفت. گلی که سکوت حاکم بر استادیوم را دوچندان کرد و نگرانی را در چهره هواداران بارسا نشاند. اما بارسلونا، تیمی که این فصل روحیه مقاومت بالایی از خود نشان داده، دیری نپایید که پاسخ داد. پاسیری طلایی از پدری و طلسمشکنی تاریخی رافینیا، بازی را به تساوی کشاند و هیجان را به اوج رساند. گل دقیق 65 دنی اولمو، جذابیت بازی را به اوج رساند و در نهایت گل سوم و شلیک نهایی را اما در دقیقه 96 فران تورس به ثمر رساند و خیال هواداران بارسلونا را راحت کرد.
طلسمشکنی تاریخی رافینیا و بازگشت طلایی پدری
رافینیا پیش از این بازی، در ۸ رویارویی مقابل اتلتیکومادرید حتی یک گل نیز به ثمر نرسانده بود. این آمار برای ستارهای برزیلی که گلزنی از ویژگیهای اصلیاش است، عجیب به نظر میرسید. اما امشب، این طلسم شکست. گل تساویبخش او، چیزی فراتر از یک گل ساده بود. این گل، محصول هماهنگی عمیق و ذهنیت مشترک بین دو نابغه برزیلی بارسا، یعنی رافینیا و پدری بود. پاس سحرآمیز پدری از خط دفاعی، کنترل استادانه و فرار دقیق رافینیا، و فریب دروازهبان همگی در یک حرکت خلاصه شدند. این گل نه تنها نتیجه بازی را تغییر داد، بلکه پیام مهمی برای ادامه فصل داشت: بازگشت پدری و رافینیا از مصدومیت، میتواند قدرت تهاجمی از دست رفته بارسلونا را بازگرداند و تیم را در مسیر قهرمانی قرار دهد. این ارتباط، کلید طلایی هانسی فلیک برای حل معماهای تهاجمی است.
اشتباه تاکتیکی سیمئونه و تاوان سنگین آن
دیهگو سیمئونه، مربی ای که به پایبندی به اصول و بازیکنان مورد اعتمادش شهره است، امشب مرتکب یک اشتباه قابل توجه شد. حذف کوکه، کاپیتان با تجربه و قلب تپنده خط میانی اتلتیکو، از ترکیب اصلی و جایگزینی او با جانی کاردوسوی جوان، تصمیمی غیرمنتظره بود. این تغییر نه تنها ثمره مثبتی نداشت، بلکه تنها پس از ۱۴ دقیقه با مصدومیت کاردوسو و بازگشت اجباری کوکه به زمین، به طور کامل شکست خورد. این اتفاق میتوانست تعادل ذهنی و تاکتیکی تیم را در دقیقههای حساس آغاز بازی بر هم بزند. سیمئونه با این تصمیم، هم کنترل ابتدای بازی را از دست داد و هم مجبور شد بسیار زود از یک تعویض اجباری استفاده کند، که در ادامه بازی و در شرایط خستگی بازیکنان، دست او را برای ایجاد تغییرات موثر میبست. این شاید یکی از عوامل خاموشی اتلتیکو در نیمه دوم بود.
پنالتی از دست رفته لواندوفسکی؛ نگرانی یا حادثه؟
در دقیقه ۳۶، بارسلونا فرصت طلایی برای پیش افتادن را داشت. پنالتی واضحی که به دلیل خطای پابلو باریوس روی دنی اولمو اعلام شد. اما ضربه روبرت لواندوفسکی، مهاجم باتجربه لهستانی، به شکل تعجببرانگیزی از بالای دروازه به بیرون رفت. این سومین پنالتی لواندوفسکی در این فصل بود. آمار او اکنون تبدیل به یک گل از سه ضربه است. این موضوع میتواند زنگ خطری برای بارسلونا باشد، چرا که در بازیهای تنگاتنگ و حساس، از دست دادن چنین فرصتهای واضحی میتواند هزینهای سنگین داشته باشد. با این حال، نکته مثبت، واکنش تیم پس از این اتفاق بود. بارسلونا روحیه خود را از دست نداد و به فشار ادامه داد، که نهایتاً منجر به گل دوم شد. این نشان از بلوغ روانی تیم تحت هدایت فلیک دارد. اما قطعاً هانسی فلیک باید موضوع پنالتیزنی را بررسی کند، به ویژه با توجه به عملکرد بیعیب لامین یامال جوان در اجرای ضربات پنالتی این فصل.
کنتراست سبک بازی؛ تهاجم بارسا در مقابل انضباط دفاعی اتلتیکو
این بازی، تقابل دو فلسفه کاملاً متفاوت فوتبالی بود. از یک سو، بارسلونای هانسی فلیک که بر حفظ توپ، هجوم از طرفین و باز کردن فضاها با پاسهای عمقی تأکید دارد. حضور بازیکنان تکنیکی مانند پدری، یامال و اولمو این سبک را ممکن میساخت. از سوی دیگر، اتلتیکوی سیمئونه با همان سبک معروف: دفاع فشرده و منظم، تمرکز بر روی خطاهای تاکتیکی در نیمه میانی، و حمله سریع و برقآسا در ضدحمله. گل اول آنها دقیقاً محصول چنین سبکی بود. اما امشب، سبک بارسلونا پیروز شد. آنها توانستند با صبر و شگردهای فردی، دیوار دفاعی اتلتیکو را بشکنند. کنترل بازی در نیمه دوم بیشتر در اختیار بارسا بود و اتلتیکو به ندرت توانست خطرآفرینی کند. این نشان میدهد که بارسلونا در حال یافتن راهحلهایی برای غلبه بر تیمهای دفاعی محض است.
پیامدهای این پیروزی برای صدر جدول لالیگا
این پیروزی، تأثیری حیاتی بر رقابتهای قهرمانی لالیگا داشت. بارسلونا با کسب این سه امتیاز ارزشمند، فاصله خود را با رقیب مستقیم (و احتمالاً سایر تعقیبکنندگان، بسته به نتایج دیگر بازیها) بیشتر کرد. برای اتلتیکومادرید، این شکست ضربهای سخت محسوب میشود. نه تنها از صدر جدول دورتر شدند، بلکه اعتماد به نفس ناشی از بردهای اخیرشان نیز میتواند تحت تأثیر قرار بگیرد. حالا آنها باید نگران حفظ موقعیت خود در جمع چهار تیم اول نیز باشند. از نظر روانی، این برد برای بارسلونا بسیار باارزش است. شکست دادن رقیبی سرسخت مانند اتلتیکو در زمین خود، اعتماد به نفس تیم را برای هفتههای سخت آینده، از جمله بازیهای حساس در لیگ قهرمانان اروپا، به میزان قابل توجهی افزایش میدهد. به نظر میرسد بارسا تحت هدایت فلیک، در مسیر درستی قرار گرفته است.