آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
در دنیای فوتبال، برخی سالها به نام یک بازیکن خاص ثبت میشود. سالی که در آن، یک ستاره نه تنها میدرخشد، بلکه تاریخ را ورق میزند و افتخاراتی ماندگار را به نام خود میکند. سال ۲۰۲۵ بدون شک در تاریخ فوتبال با نام عثمان دمبله گره خورده است. ستاره فرانسوی که فصل درخشانی را با پاریسنژرمن پشت سر گذاشت، حالا در اوج افتخارات فردی ایستاده است. شب باشکوه جوایز «دِ بست» فیفا در قطر، صحنه تاجگذاری نهایی این پادشاه فصل بود. جایی که بهترینهای جهان گرد هم آمدند تا برترین خود را بشناسند. رقابت برای کسب عنوان بهترین بازیکن مرد سال، تا آخرین لحظه نفسگیر و نامشخص بود. سه غول فوتبال جهان یعنی عثمان دمبله، کیلیان امباپه و لامین یامال، هرکدام ادعای قویای برای این عنوان داشتند. اما در نهایت، این دمبله بود که بر فراز همه ایستاد. او پس از دریافت توپ طلا، حالا جایزه معتبر فیفا را نیز به دست آورد تا یک دبل تاریخی و کمسابقه را کامل کند.
این موفقیت، نتیجه یک سال کار سخت، عملکرد استثنایی و رهبری بیچون و چرای او در خط حمله پاریسنژرمن است. تیمی که تحت هدایت لوئیس انریکه به قله اروپا رسید. دمبله با این دبل تاریخی، خود را در فهرست افسانههای فوتبال جهان قرار داده است. او ثابت کرد که با پشتکار و استعداد میتوان به بالاترین قلههای این ورزش دست یافت. این پیروزی نه تنها یک موفقیت فردی، بلکه پیروزی یک نسل از فوتبال فرانسه است که همچنان سلطه خود بر جوایز فردی جهان را حفظ کرده است.
تحلیل عملکرد فنی دمبله در سال طلایی
سال ۲۰۲۵ برای عثمان دمبله از نظر فنی یک تحول اساسی محسوب میشود. او که پیش از این به عنوان یک وینگر خالص با سرعت و دریبلهای انفجاری شناخته میشد، در این فصل بعدی کاملتر از خود نشان داد. نقش او در ترکیب لوئیس انریکه بسیار فراتر از یک بازیکن کناری بود. دمبله تبدیل به بازیساز اصلی و مغز متفکر حمله پاریسنژرمن شد. آمار پاسهای کلیدی، ساخت موقعیت و همچنین تصمیمگیری در ثانیههای حساس بازی، نشان از رشد فوتبالی او داشت. ترکیب سرعت، تکنیک و بینش بازیسازی، او را به بازیکنی تقریباً کامل تبدیل کرده بود. این بلوغ فنی بود که او را از دیگر رقبا متمایز کرد و رأیدهندگان را مجاب ساخت که او شایسته ترین فرد برای این عنوان است.
مقایسه با رقبای اصلی؛ امباپه و یامال
رقابت برای عنوان بهترین بازیکن سال، میان سه نماینده نسل طلایی فوتبال بود. کیلیان امباپه با آمار گلزنی خیرهکننده و کاپیتانی بارسلونا، لامین یامال با انفجار استعداد نوجوانی و نمایشهای تکنفره، و عثمان دمبله با عملکرد همهجانبه و قهرمانی در اروپا. آنچه دمبله را برتر کرد احتمالاً «تأثیر جمعی» او بود. در حالی که امباپه بیشتر یک تکستاره گلزن بود و یامال استعدادی در حال شکوفایی، دمبله رهبری یک تیم قهرمان را بر عهده داشت. او در مهمترین بازیهای فصل، در فینال لیگ قهرمانان و در حساسترین لحظات لیگ فرانسه، حضور مؤثر و تعیینکنندهای داشت. این توانایی در درخشش در لحظات سرنوشتساز، نقطه تمایز او از رقبایش بود.
نقش لوئیس انریکه و سیستم پاریسنژرمن
بدون شک، بخشی از موفقیت عثمان دمبله مرهون سیستم هوشمندانه لوئیس انریکه و فضایی است که در پاریسنژرمن برای او ایجاد شد. انریکه با اعتماد کامل به دمبله، به او آزادی عمل و مسئولیت داد. در سیستم انریکه که بر مالکیت توپ، جابجایی و فشار بالا استوار است، دمبله نه تنها یک وینگر، بلکه یک پلیمیکر آزاد بود که میتوانست در تمام عرض زمین حضوری مؤثر داشته باشد. این اعتماد متقابل بین بازیکن و مربی به بار نشست و منجر به قهرمانی در اروپا و درخشش فردی شد. انتخاب انریکه به عنوان بهترین مربی سال نیز تأییدی بر این هماهنگی کامل بین طرح مربی و اجرای ستاره تیم است. این نشان میدهد که موفقیت فردی در بستر موفقیت جمعی معنا پیدا میکند.
اهمیت روانی و رهبری در زمین
یکی از ابعاد رشد چشمگیر دمبله در این فصل، بعد رهبری و بلوغ روانی او بود. او که در گذشته گاهی به رفتارهای غیرحرفهای متهم میشد، در این فصل تصویری کاملاً متمرکز، مسئولیتپذیر و رهبر ارائه داد. در مواقعی که تیم تحت فشار بود، دمبله توپ را به دست میگرفت و با حفظ آرامش، بازی را مدیریت میکرد. این بلوغ روانی باعث شد نه تنها به عنوان یک ستاره، بلکه به عنوان یک رهبر در زمین مورد احترام همتیمیها و حریفان قرار بگیرد. این ویژگی برای رأیدهندگان که به دنبال کاملترین بازیکن از هر نظر هستند، بسیار ارزشمند بود. او ثابت کرد که یک قهرمان واقعی تنها با مهارتهای فنی ساخته نمیشود، بلکه به روحیه رهبری و ثبات روانی نیز نیاز دارد.
جایگاه این دبل در تاریخ فوتبال و آینده دمبله
کسب همزمان توپ طلا و جایزه بهترین بازیکن سال فیفا، دستاوردی است که تنها برای معدودی از افسانههای فوتبال محقق شده است. این دبل، دمبله را در جمع بزرگان تاریخ فوتبال قرار میدهد و نام او را برای همیشه در تاریخ این ورزش ثبت میکند. اما این پایان راه نیست، بلکه آغاز فشار و انتظارات بیشتر است. اکنون از دمبله انتظار میرود که این سطح عملکرد را حفظ کرده و پاریسنژرمن را به ادامه قهرمانیها رهبری کند. همچنین، او باید با این عنوان سنگین، رهبری تیم ملی فرانسه را نیز در مسابقات آتی بر عهده بگیرد. آینده نشان خواهد داد که آیا دمبله میتواند مانند سایر برندگان این جایزه، برای سالهای متمادی در اوج باقی بماند یا این که این فصل، اوج کارنامه او خواهد بود. پاسخ این پرسش در سالهای آینده مشخص خواهد شد.