باید خاطرنشان کرد، از سال ۱۲۲۷ تا ۱۳۵۷، شش پادشاه برایران،حکومت کردن و درطی این سال ها، دوجنگ جهانی،کودتاه و قحطی را درکشورمان تجربه کرده ایم.که باعث شد تا .دلاراز ۷ریال به ۷۰ریال برسید.یعنی طی۱۳۰سال دلار۱۰برابرشد.اما دراین ۴۶سال دلار ۱۴هزار برابر شده است.در واقع هرجهش دلار به معنای کاهش ارزش پول ملی و نابودی بیشترسرمایه های داخلی بوده است.که بخش قابل توچه ای ازمردم را وارد دایر فقرمی کند و بخش دیگر را که زندگی متوسط و یا پایین تر را دارند نابود خواهدکرد.اوج فاجعه های اقتصادی که معضلات اجتماعی را هم دردهه گذشته افزایش داده است.همگی نشان ازسیاست ها ناکارآمدی حاکمیتی، دارد که ادعا می کرد می خواهد ایران را به کشوری توسعه یافته و براساس چشم انداز ۲۰ ساله درجایگاه اول اقتصادی درسطح منطقه کند وحتی قرار بود تا جامعه ای همراه با رفاه وسلامت و دوراز فقر، تبعیض و بهرمند ازفرصت های شغلی ایجادکند و همچنین توزیع مناسب درآمد ها را برای همه مردم به وجود آورد.درحال حاضرایران،دربخش های بنگاه های اقتصادی،صنعتی و دیگرصنایع با چالش ها و بحران های پیچیده ای نظیر ناترازی رو برو می باشد.که تمام این ناترازی ها به معنای ناهماهنگی در زنجیره ای ازتامین کمبود منابع مالی و نبود مدیریت درست شکل گرفته است.که موجب شده تا تاثیر منفی خود را برعمکرد صنایع تولیدی و صنعتی بگذارد و درفرایند تولید و بهره برداری مناسب ازمنابع داخلی به بن بست برسیم.ازطرفی اکثر بنگاه ها و واحدهای تولیدی بسیارکمتر از توان و ظرفیت خود تولید می کنند. به این علت که با کاهش قدرت خرید باعث شده تا به همان نسبت تقاضا نیزکاهش پیدا کندکه این موضوع تاثیرات خود را دراکثر بنگاه های تولیدی وصنعتی گذاشته است. همچنین با کاهش قدرت خرید وکاهش تقاضا آنچه به وجود می آید رکود تولید است.درنهایت بنگاه های اقتصادی یا تعطیل و یا مجبور به تعدیل در نیروهای کاری خود می شوند و درنتیجه آمار بیکارافزایش پیدا می کند.هم اکنون نرخ اشتغال در ایران، درپایین ترین سطح خود قراردارد،به طوری که درسال گذشته شاخص نرخ بیکاری دربخش مردان درحدود ۶٪ و بخش زنان بیش از ۱۴درصد گزارش شده است.همچنین نزدیک به ۷۰ درصد ازجمعیت غیر فعال را زنان تشکیل داده‌اند.
باید خاطرنشان کنیم، از ۲۵میلیون نفرنیروی کارتنها ۴میلیون و۷۴۰ هزار نفراز آنها زنان هستند واین اختلاف حاکی از سیاست تبعض در زمینه اشتغال است.ازسوی دیگر میزان پرداخت حقوق ودستمزد با تورم و افزایش قیمت ها همخوانی ندارد.به طوری که حداقل دستمزد۸۰ میلیون تومان درسال و خط فقر مطلق ۱۸۰میلیون درسال برآورد شده است.اگرنسبت دستمزدها را با هزینه ها مقایسه کنیم،رقم آن ۴۴درصدکمتر از هزینه‌ها خواهد بودکه پایین ترین رقم در۵۰ سال اخیراست.افزون براین، پیش بینی می شود، درسال جاری تحریم های نفتی به ۱۰۰درصد نزدیک شود وحتی فروش نفت به چین با درنظرداشتن تخفیف ۶۰ درصدی نمی توان جلوی افزایش دلار و سقوط ارزش ریال را بگیرد.همچنین احتمال آن می رود نزدیک به ۹۷درصد ایران، درمعرض کمبود منابع آبی قرارداشته باشد.از این رو صنعت کشاورزی به علت کم آبی با مشکلات زیادی روبه‌رو خواهد شد و درنتیجه کم آبی دچارکمبود محصولات کشاورزی و افزایش قیمت ها خواهیم شد.علاوه براین سیاستگذاری اقتصادی درایران،ازهیچ الگوی موفق جهانی، پیروی نمی کند و به همین علت اجرای هربرنامه ای تبدیل به یک تراژدی می شود. اکنون شاهدکاهش شدید سطح زندگی و معیشت مردم هستیم و بجای توسعه درمسیراوج فلاکت قرارگرفتیم. بی تردید رشد اقتصادی پایین، افزایش رکود اقتصادی به همراه بسیاری ازمشکلات سیاسی واجتماعی و بسیاری از مسایل دیگرسبب شده است.چشم اندازه مشخصی ازتوسعه وجود نداشته باشد و تا زمانی که هیچ تغییری درساختارکشورانجام نگیرد نمی توان امیدوار بود تا وضعیت بهترشود. مسلما ادامه برنامه ها و سیاست فعلی، جامعه را به لبه پرتگاه و پایه های اقتصاد را تخریب و به سمت فروپاشی هدایت خواهد کرد./