آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
فوتبال گاهی بیرحمتر از آن چیزی است که تصور میکنیم. طالب ریکانی، مردی که بیش از ده سال قلبش را برای صنعت نفت آبادان گذاشت، شب گذشته در یک ثانیه سرنوشتساز به قهرمانی نرسید، بلکه به قهرمانی تراژیک تبدیل شد. پنالتی از دست رفته او نه تنها رویای صعود را نابود کرد، بلکه نقطه پایانی بر کارنامه درخشانش شد. آیا این عادلانه است که یک ضربه، عمری وفاداری را زیر سایه خود ببرد؟
کاپیتان محبوب صنعت نفت پس از شکست تاریخی از فوتبال کنار رفت
طالب ریکانی که بیش از یک دهه تجربه بازی و کاپیتانی در صنعت نفت آبادان را دارد و محبوبترین بازیکن این شهر طی سالیان اخیر بوده، شب گذشته پنالتی سرنوشتسازی را در دقیقه 1+90 مسابقه هفته پایانی لیگ دسته اول مقابل آریو اسلامشهر از دست داد تا مانع از صعودشان به لیگ برتر شود. ریکانی که روزهای شیرین زیادی برای آبادان رقم زده و بارها بهخاطر شرایط صنعت نفت پیشنهاد سایر باشگاهها را رد کرده و علاقه خاصی به این تیم داشت، شب گذشته با شوک بزرگی با هدر دیدن پنالتی مواجه شد؛ ضربهای که اگر به تور میچسبید، او را تبدیل به محبوبترین بازیکن تاریخ صنعت نفت میکرد ولی ضربه او به تیرک خورد و به بیرون رفت تا حالا او را به علت فشار زیاد روانی در مسیر خداحافظی از فوتبال قرار بدهد. کاپیتان صنعت نفت آبادان که شب گذشته پس از هدر دادن پنالتی در رختکن ورزشگاه اسلامشهر خودزنی کرده و به بیمارستان منتقل شده بود، 24 ساعت پس از بازی تلخ مقابل آریو تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفت. ریکانی که از شب گذشته تاکنون تلفن همراه خود را خاموش کرده و پاسخگوی هیچکسی نبوده، با انتشار پیامی در سن 34 سالگی از فوتبال خداحافظی کرد و نوشت:
«خداحافظ فوتبال؛ میدانم آنقدر بزرگمنش و آنقدر شریف هستید که این برادر کوچکتان را خواهید بخشید و ایمان دارم که ما تا خوشبختی تنها ۵ سانتیمتر فاصله داشتیم، ۵سانتی متری که از ساعت پایان بازی آخر، تا همین لحظه همه روزگار این همیشه سرباز شما را به یک جهنم بزرگ تبدیل کرده است. فوتبال، صحنه بیرحم خودنمایی همین ۵ سانتیمترهاست که اینبار با همه توان بر سر طالب ریکانیاش آوار شد. هیچ صحبتی غیر از شرمندگی نمیماند، یک شرمندگی مادام و تا همیشه، هر چند که ایمان دارم صنعت نفت عزیز ما خیلی زود دوباره آنجایی خواهد بود که لایق است. برای ابراز خالصانه این شرمندگی تنها اسلحه من «خداحافظی از فوتبال» است. حلالم کنید، بهخاطر همه ساعتهایی که سر، قلب، جان و روحم را برای شهرم جلوی توپ میگذاشتم و برای همه شادیهای مشترکمان؛ حلالم کنید.»
ماجرای طالب و پنالتی از دست رفته دیروز بسیاری را به یاد فینال جام جهانی ۱۹۹۴ انداخت، زمانی که روبرتو باجو، ستاره ایتالیا، پنالتی خود را از دست داد و به نوعی "ایستاده مرد." ریکانی نیز، پس از این ضربه، به نمادی از یک تراژدی ورزشی تبدیل شد؛ تراژدی که نه فقط یک امتیاز، که رویاهای یک شهر را به باد داد. شکی در این نیست که طالب عمرش را برای صنعت نفت گذاشت و این پایان تلخی برای او بود و بهتر بود این پنالتی به نقطه پایان حضور او در فوتبال حرفهای تبدیل نشود. این شکست نه تنها یک امتیاز، که فصل را برای صنعت نفت آبادان تغییر داد. ریکانی، که سال گذشته نیز در پنالتی سقوط تیم به لیگ یک نقش داشت، این بار در اوج ناامیدی از فوتبال خداحافظی کرد.
تحلیل ورزشی آسیانیوز ایران
۱. تراژدی تکرارشونده:
ریکانی سال گذشته هم در پنالتی سقوط صنعت نفت به لیگ یک نقش داشت. این بار، ضربه به تیرک تبدیل به آخرین خاطره او شد. آیا فشار روانی گذشته در این شکست نقش داشت؟
۲. بار روانی یک شهر:
او نه فقط یک بازیکن، که نماد امید آبادان بود. این شکست تنها سه امتیاز نبود، بلکه سقوط رویای جمعی بود.
۳. مقایسه با باجو:
مانند باجو در جام جهانی ۱۹۹۴، ریکانی هم "ایستاده مرد" اما این بار نه در فینال جهانی، بلکه در لیگ دسته اول. این نشان میدهد تراژدی ورزشی محدود به سطوح بالا نیست.
۴. آیا تصمیم عجولانه بود؟
در اوج هیجان منفی، تصمیم به خداحافظی گرفته شد. آیا با گذشت زمان پشیمان میشود؟ یا واقعاً روحیه اش آسیب دیده است؟
۵. جانشینی سخت:
صنعت نفت نه فقط یک کاپیتان، که قلب تیم را از دست داد. پیدا کردن جایگزینی با این محبوبیت و تجربه تقریباً غیرممکن است.
6. جام حذفی:
به نظر می رسد این تصمیم عجولانه است؛ چون آن ها هنوز در نیمه نهایی جام حذفی ایران، یک بازی با استقلال دارند، که نتیجه این بازی و فینال پیش رو، می تواند حتی یک جام برای آبادان به ارمغان بیاورد!