​اعترافات یک بازیگر صنعت پورنوگرافی

آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:

در فضای اینترنت، اعترافات بسیاری از زنان فعال در صنعت پورنوگرافی منتشر شده است. برخلاف تصور رایج که این صنعت را صرفاً یک «شغل عادی» جلوه میدهد، واقعیت چیز دیگری است. صاحبان این صنعت میلیارد دلاری، با تبلیغات دروغین، سعی میکنند آن را طبیعی و بی‌ضرر نشان دهند. اما حقیقت این است که پشت این زرق و برق، تاریکی‌های عمیقی نهفته است.

سؤال مهم از بینندگان پورن: آیا به احساسات بازیگران فکر کرده‌اید؟

از کسانی که محتوای پورنوگرافی تماشا می‌کنند، یک سؤال اساسی پرسیده می‌شود: آیا تا به حال به احساسات زنی که در این فیلم‌ها بازی می‌کند، فکر کرده‌اید؟ آیا واقعاً او از این کار راضی است؟ پاسخ این سؤال ممکن است برای بسیاری شوکه‌کننده باشد، زیرا اکثر این زنان نه از روی میل، بلکه تحت تأثیر آسیب‌های رواني و شرایط سخت زندگی وارد این صنعت شده‌اند.

 دروغ بزرگ صنعت پورن: ادعای رضایت و علاقهٔ بازیگران

صنعت پورن وانمود می‌کند که بازیگرانش با اشتیاق و رضایت کامل وارد این حرفه شده‌اند. اما واقعیت این است که بسیاری از این زنان در کودکی با مشکلات شدید عاطفی و سوءاستفاده‌های جنسی مواجه بوده‌اند. شلی لوبن، یکی از بازماندگان این صنعت، اعتراف کرده که در طول هشت سال فعالیتش، حتی یک زن را ندیده که پیشینه‌ای عاری از آسیب‌های روانی داشته باشد.

زندگی تلخ شلی لوبن: از تجاوز در کودکی تا ورود اجباری به پورن

شلی لوبن در نه‌سالگی قربانی تجاوز شد و این اتفاق، نگرش او را نسبت به سکس کاملاً منحرف کرد. او بعدها وارد صنعت پورن شد و در همان روز اول احساس کرد که شیطان با او صحبت می‌کند و وعدهٔ محبوبیت و عشق کاذب به او می‌دهد. این وعده‌ها در واقع سوءاستفاده از نیاز عمیق او به عشق و توجه بود، زیرا در خانواده‌اش هرگز چنین محبتی را تجربه نکرده بود.

سوءاستفادهٔ سیستماتیک در صنعت پورن: خشونت و تحقیر زنان

صنعت پورن بر پایهٔ سوءاستفاده از زنان بنا شده است. مردانی که در این صنعت فعالیت می‌کنند، اغلب دیدگاهی تحقیرآمیز نسبت به زنان دارند و با خشونت و بی‌احترامی با آنها رفتار می‌کنند. شلی لوبن می‌گوید که در طول سال‌های فعالیتش، بارها مورد آزار جسمی و روانی قرار گرفته و هیچ‌گاه احساس امنیت نکرده است.

نجات یافتن شلی لوبن: وقتی خدا او را از تاریکی نجات داد

شلی لوبن در تاریک‌ترین لحظهٔ زندگی‌اش، زمانی که پر از احساس گناه و نفرت از خود بود، تجربهٔ روحانی داشت. او احساس کرد که عیسی مسیح با او صحبت می‌کند و به او وعدهٔ بخشش و نجات می‌دهد. با وجودی که او خود را گناهکار و ناپاک می‌دانست، این پیام الهی به او امید داد و باعث شد از این صنعت خارج شود.

سرنوشت تلخ بازیگران پورن: طرد شدن پس از سوءاستفاده

سرنوشت بیشتر زنان در صنعت پورن یکسان است: پس از سال‌ها سوءاستفاده، وقتی دیگر برای این صنعت «قابل استفاده» نیستند، بدون حمایت رها می‌شوند. شلی لوبن پس از ابتلا به یک بیماری مقاربتی، از کار اخراج شد و حتی پس از یک تصادف شدید، تنها فکری که به ذهنش رسید، ترس از مرگ و جهنم بود.

او یکی از بازیگران فیلم های پورنوگرافی است که پس از سال ها فریب دادن جوانان و بزرگنمایی برای آنها حالا تنها و منزوی شده است، آرزوهای انسانی و متعالی خود را گم کرده و با حسرت از آنها یاد می کند: “شاید برای برخی از طرفداران صنعت هرزه نگاری در جهان، زندگی بازیگران این فیلم ها رویایی باشد… اما این طبیعی نیست از کسی که دوستش دارید خداحافظی کنید برای اینکه بروید سر کار و با کسی باشید که دوستش ندارید.” جالب است که این بازیگر فیلم های هرز، ویژگی همسر مورد علاقه و رویایی خود را اینچنین توصیف می کند: “فداکار، مهربان و کسی که دلش بخواهد بچه دار شود.” او در نهایت اعتراف می کند: “راستش در صنعت پورونوگرافی نمی توانم چنین کسی را پیدا کنم!” مروری بر چنین شرح حال ها و اعتراف هایی ما را به این نتیجه می رساند که انتهای مسیر هرزه نگاری و پورنوگرافی، جز نابودی و تباهی و انزوا نیست. وقتی بازیگر این فیلم ها اینچنین به آخر خط می رسد، مشاهده کنندگان و فریب خوردگان چه سرنوشتی در پیش دارند؟

ارضای جنسی با”پورن”های پُر و پیمان!

بزرگنمایی، صداهای ساختگی، سکوت های فریب دهنده، اندام خشن، دست های بی احساس، پاهای بی هدف، دقیقه های تکراری، لحظه های سرهم شده، سرهای سر در گم، نفس های مرگبار و شرم های آبکش شده! اینها فقط بخش کوچکی از صنعت کثیف پورنوگرافی است که این روزها وقت های طلایی ده ها و شاید صدها میلیون انسان را در سراسر جهان هدر می دهد. هرزه نگاری و پورنوگرافی به عنوان معضل و آسیب اجتماعی جدید و تقریبا فراگیر در دنیای امروز شناخته می شود، تا جایی که بسیاری از کشورها قوانین محدودکننده همراه با مجازات را برای مقابله با این آسیب ها وضع کرده اند؛ چراکه عوارض غیرقابل جبران آن را درک کرده اند. ابتلا به بیماری های شخصیتی، جسمی و جنسی و نیز اقدام به آزار کودکان و تجاوز به عنف فقط گوشه ای از زوایای پنهان و آشکار این صنعت آلوده است.

گرایش به مشاهده محصولات مرتبط با پورنوگرافی و هرزه نگاری هرچند تاثیرات متفاوتی در جنس های زن و مرد دارد اما نتیجه این گرایش برای این دو جنس یکسان است؛ یعنی “رسیدن به پوچی”!

اغراق و بزرگ نمایی در پورنوگرافی

در تصاویر، متن ها و فیلم های مستهجن، چیزی به نام واقعیت وجود ندارد و استفاده کنندگان از این محصولات نمی توانند درک درست و واقعی از زمان داشته باشند؛ چراکه هر “یک دقیقه” در فیلم های پورن دست کم تبدیل به “دو دقیقه” شده است؛ در تمام صحنه ها یک اصل فریب دهنده به نام “بزرگنمایی” رعایت شده است؛ بنابراین تصاویر، اشیا و سر و دست انسان ها در واقعیت، از آنچه شما در فیلم های پورن می بینید کوچکتر هستند!

همین بزرگنمایی و اغراق در فیلم ها و تصاویر پورن، موجب می شود که مشاهده کنندگان انتظارات غیرواقعی از همسر خود داشته باشند و دنیای خود را با دنیای بازیگران این فیلم ها مقایسه کنند. چنین مقایسه ای در نهایت “خودکوچک بینی” و احساس ضعف و حقارت را به دنبال دارد. این در حالی است که اگر کسی پای صحبت های یکی از بازیگران چنین فیلم هایی بنشیند به حقایق پشت پرده پی خواهد برد.

بازی با تفنگ های واقعی

افرادی که حتی برای یک یا دو بار به مشاهده فیلم ها و تصاویر پورنوگرافی می نشینند، نمی توانند با دنیای واقعی کنار بیایند. آنها مدام در تخیلات خود زیست می کنند و دست به اقداماتی می زنند که روح و جسم شان را نابود می کند؛ این افراد مانند کودکانی هستند که تفاوت تفنگ واقعی و تفنگ آب پاش را نمی دانند و در دنیای واقعی نیز از تفنگ های خطرناک انتظار آب پاشی دارند؛ بنابراین دست به خطر می زنند! نتیجه بازی با خطر اما چیزی جز مشکلات روحی و بیماری های سخت نیست.

“کام…ب…” یکی از بازیگران فیلم های هرز که امروز ۳۲ سال دارد، سه سال قبل در ۲۹ سالگی در برابر خبرنگاران اشک ریخت و پرده از ابتلای خود به ویروس اچ.آی.وی برداشت: “من در این تجارت آموختم که اگر کاری را که از تو خواسته اند انجام ندهی، همیشه یکی جوان تر و جذاب تر از تو هست که انجامش دهد!” انتهای راه برای تولیدکنندگان، بازیگران و مشاهده کنندگان فیلم های پورن تقریبا یکسان و مشخص است؛ چراکه در نهایت، هدیه ای به انسان ها می دهند که با “روبان قرمز” تزئین شده است.

اعتیاد به پورنوگرافی

اعتیاد به هرزه نگاری علاوه بر ایجاد بیماری ها و مشکلات روحی، روابط صحیح خانوادگی و ارتباطات صمیمی همسران را بر هم می زند و دچار اخلال می کند. همسرانی که یکی از آنها یا هر دوی آنها گرفتار فیلم های پورن و هرز هستند به مرور زمان و خیلی زود از یکدیگر فاصله می گیرند و حتی اگر در ظاهر از یکدیگر جدا نشوند، دنیای ساختگی و ذهنی آنها بسیار از همدیگر دور است.

تولیدکنندگان فیلم های هرز به خاطر مطالعات و بررسی های فراوانی که درباره جنس های زن و مرد داشته اند، به خوبی می دانند که هر یک از این دو جنس را چگونه گرفتار اعتیاد جنسی کنند. مردهایی که گرایش زیاد یا حتی اندک به مشاهده تصاویر و فیلم های هرز دارند، همسر خود را همچون کالایی تصور می کنند که هنگام خرید یا استفاده باید “زیر و رو” شود تا احیانا مشکل یا نقصی نداشته باشد. این مردها با هجمه ای از “انتظارات حجیم” مواجه هستند و رؤیاهای آنها فرم خاصی گرفته است که نشانی در دنیای واقعی ندارد.

پژوهش و مشاهده تصویر MRI مغز مردانی که گرایش به مشاهده فیلم های پورن و هرز دارند نشان می دهد که قسمت مربوط به انگیزه و پاداش کوچکتر از مردان دیگر است. بنابراین مشاهده محصولات پورنوگرافی تنبلی سیستم پاداش مغز را به دنبال دارد. افرادی که گرفتار این مشکل هستند نیاز به انگیزش بیشتری برای رسیدن به نقطه لذت دارند و نیز نمی توانند پاسخ طبیعی به محرک ها بدهند. ادامه این روند به همسر این فرد آسیب جدی می زند.

همچون موم در دست کارگردان!

از سوی دیگر زنانی که در کشورهای مختلف مشتری فیلم های پورنوگرافی هستند، آن چیزی را در دنیای واقعی جستجو می کنند که معمولا یافت نمی شود و یا اینکه یافت شدنش باید با عوارض جسمی برای شوهر او همراه باشد! این زن ها نه تنها به جنس مرد نگاه کالایی دارند بلکه خود را مانند یک کالا در اختیار مشتری قرار می دهند. در دنیای این افراد، انسان ها چیزی فراتر از کالاهایی که دست به دست می شوند نیستند. چراکه الگوی این افراد یعنی همان دو شخصیت یا بیشتر که در فیلم های پورنوگرافی حضور دارند نیز مانند موم در دست کارگردان و تولیدکننده هستند که به شکل های مختلف درمی آیند، کوچک و بزرگ می شوند، فرم می پذیرند و در نهایت از دست می روند.

اثرات مخرب مشاهده فیلم ها و تصاویر پورنوگرافی

مطابق بررسی های پژوهشگران گروه روان شناسی عمومی در دانشگاه دویسبورگ-اسن آلمان (که جزو ۱۰ دانشگاه برتر آلمان شناخته می شود) مشخص شد که تاثیر ارتباط فیزیکی بین دو فرد به هیچ وجه قابل مقایسه با انواع غیر فیزیکی آن (مجازی) نیست. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مشاهده فیلم ها و تصاویر پورنوگرافی اثر مخرب و زیان بار بر عملکرد یادگیری و حافظه انسان ها داشته است.

دو دانشمند علوم اعصاب دانشگاه تگزاس نیز در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدند که مشاهده فیلم های پورن می تواند در ساختار مغز و شبکه ارتباطی عصب ها تغییرات آناتومیک ایجاد کند. همچنین یافته های ۵ سال قبلِ دکتر مک گاف، استاد دانشگاه کالیفرنیا مشخص کرده است که اتفاقاتی که به هنگام تحریکات احساسی رخ می دهد، توسط هورمون غده آدرنال در مغز می نشیند و پاک کردن آن دشوار است و این فرض می تواند تا حدودی اثر اعتیاد به هرزه نگاری و پورنوگرافی را توصیف کند.

در این میان اما نباید از قدرت و نقش “اراده انسان” غافل شد. هرچند کمتر فردی در جهان به بیان تجربه موفق خود در ترک “اعتیاد به فیلم ها و تصاویر پورن” می پردازد اما مرور خاطرات افرادی که در این مسیر به تباهی، نیستی و پوچی رسیده اند و زندگی خانوادگی و عواطف آنها نابود شده، به خوبی و روشنی بیانگر واقعیت ها و حقایق نهفته در این حوزه و صنعتِ غیرانسانی است. بنابراین انسان های آگاه پیش از رسیدن به نقطه سقوط، خود را از خطر نجات می دهند؛ ابزار و وسیله این نجات چیزی نیست جز اراده و آگاهی.

همه باورهای اشتباه درباره «پورنوگرافی»

امروزه صنعت پورنوگرافی یک صنعت چند میلیارد دلاری است که کارتل‌های تجاری بزرگ پشت آن قرار دارند. به کمک این صنعت آن‌ها توانسته اند نورم‌های اجتماعی را درهم بریزند و هر جامعه‌ای برحسب شرایط، از کم تا زیاد تحت تاثیر آثار مخرب آن قرار گرفته اند.  امروزه روابط زناشویی طبیعی و غیرطبیعی از هم غیرقابل افتراق شده و به علت درهم ریخته شدن عرف‌های جامعه حتی سبب ایجاد مشکلات عدیده در خانواده‌ها و مشکلات روانی شدید در استفاده کنندگان از این فرآورده‌ها شده است.

پورنوگرافی یا همان صحنه‌های بالای ۱۸ سال که به صورت فیلم، عکس، مطالب یا اثر هنری به نمایش در می‌آید شامل رفتار‌های جنسی تحریک آمیز است. پورنوگرافی مملو از ایده‌های اشتباهی است که از نظر علمی همگی آن‌ها به اثبات رسیده است. اما طرفداران اشاعه این نوع برنامه‌ها به دروغ تصویر دیگری از آن در اذهان عموم مردم به وجود می‌آورند.

۱. با تماشای پورنوگرافی، رابطه جنسی درست را می‌آموزید!

این باور اشتباه است. بازیگران فیلم‌های پورنو برخلاف زندگی واقعی، برگزیده شده اند. همان طور که تمامی زن‌های مانکن میانگین قد ۱.۸۰ و وزن ۴۵ کیلوگرم دارند تمام مردان و زنانی که در فیلم‌های پورنو شرکت داده می‌شوند جذاب و ایده آل هستند. واضح است شخصی که مبادرت به تماشای همیشگی این فیلم‌ها می‌کند در نهایت دچار سردرگمی بین ایده آل‌های این فیلم‌ها و دنیای واقعی می‌شود.

۲. پورنوگرافی محرک میل جنسی است!

این باور اشتباه است. براساس تحقیقات انجام شده در ۶ درصد زوج‌هایی که یکی از آن‌ها به تماشای فیلم‌های پورنو اعتیاد دارد، روابط جنسی دچار شکست می‌شود. در برخی از این زوج‌ها برای چند ماه و حتی چند سال رابطه جنسی قطع می‌شود و گاهی یکی از زوجین دیگر تمایلی به همسر خود نشان نمی‌دهد. دلیل این هم قضاوت‌ها و نگاه‌های منفی است که بیننده این فیلم‌ها به مرور به همسر خود پیدا می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که همسرش نمی‌تواند به خوبی زنان یا مردان دیگر، رابطه جنسی برقرار کند. در تحقیقی برای اثبات این مساله محققان ۲ گروه از زوج‌ها را با هم مقایسه کردند. یک گروه در هفته یک ساعت و گروه دیگر ساعت‌ها پورنوگرافی دیدند. بررسی‌ها نشان داد گروه اول از زندگی جنسی خود رضایت بیشتری داشتند.

۳. پورنوگرافی نمایشی از رابطه جنسی کلاسیک و نوعی آموزش جنسی است

این باور اشتباه است. هیچ یک از وضعیت‌های انتخاب شده درواقعیت راحت و لذت بخش نیستند بلکه به نحوی انتخاب می‌شوند که تصویر گرفتن از آن ساده باشد. پورنوگرافی مملو از حرکات خشن است و تصویری اشتباه از رابطه جنسی به فرد منتقل می‌کند و به نحوی باعث گرایش فرد به ایده آل طلبی یا نفرت از رابطه جنسی خواهدشد. برای فردی که تا لحظه تماشای این فیلم‌ها رابطه جنسی نداشته است، اطلاعات مخابره شده از پورنوگرافی مسمومیت زاست و تصویری نادرست از رابطه جنسی و میل جنسی به فرد می‌دهد.

۴. افرادی که پورنوگرافی می‌بینند، بیماران روانی اند

این باور اشتباه است. گرایش به تماشای پورنوگرافی عکس العملی کاملا طبیعی است. نکته مهم اینجاست که فرد بداند این فیلم در عین تحرک آمیز بودن واقعی نیست و اجازه ندهد تماشای پورنو تعادل زندگی جنسی او را به هم بزند.

۵. پورنو اعتیادآور است

این باور درست است. ۶ تا ۹ درصد افرادی که پورنوگرافی نگاه می‌کنند به تماشای آن معتاد می‌شوند و نمی‌توانند تمایل خود را به تماشای این فیلم‌ها محدود کنند.

۶. تماشای فیلم پورنو باعث می‌شود مردان بیاموزند زنان چگونه از رابطه لذت می‌برند

این باور اشتباه است. زنانی که در این فیلم‌ها حضور دارند هیچ یک مقابل دوربین لذتی از رابطه جنسی نمی‌برند. در حالت طبیعی زنان حاضر نیستند در هر زمان از روز و با هر مردی رابطه جنسی برقرار کنند. برخلاف آنچه در فیلم‌ها نمایش داده می‌شود هیچ زنی دوست ندارد در یک زمان با چند مرد رابطه جنسی داشته باشد و حتی حضور زن دیگری حین برقراری رابطه با یک مرد خوشایند نیست. پورنوگرافی درواقع بر گرفته از تخیلات مردانه است و فانتزی زنانه محسوب نمی‌شود. هیچ احساسی طی آن وجود ندارد و عشق کاملا نادیده گرفته شده است. این در حالی است که قلب و مغز نیز به اندازه آلت تناسلی در برقراری رابطه جنسی دخالت دارند. نگاه کردن به فیلم‌های پورنو هرگز باعث افزایش توانایی و مهارت‌های جنسی نمی‌شود بلکه برعکس اعتماد به نفس بینندگانش را کاهش می‌دهد.

۷. مدت زمان رابطه جنسی در این فیلم‌ها طبیعی است

این باور اشتباه است. بازیگران این فیلم‌ها یا دارو مصرف می‌کنند یا تصاویر مونتاژ شده است. برای داشتن نعوظی طولانی و برقراری یک رابطه جنسی کامل به بازیگران مرد در فیلم پورنو پول داده می‌شود. به همین دلیل این مردان دارو‌های تقویت کننده جنسی از جمله ویاگرا مصرف می‌کنند. این بازیگران با دادن آگهی و پس از بررسی‌های مختلف انتخاب می‌شوند.

۸. زنان بیش از مردان به تماشای این فیلم‌ها تمایل نشان می‌دهد.

اشتباه است. آمار نشان می‌دهد مردان تمایل بیشتری به تماشای پورنو دارند. برخلاف مردان که با چشم تحریک می‌شوند زنان تمایل چندانی به تماشای این فیلم‌ها ندارند و در اکثر زنان تماشای فیلم پورنو باعث تحریک جنسی نمی‌شود.

پورنوگرافی به مغز آسیب می‌زند

تاکنون بیش از ۲۰ تحقیق در رابطه با تاثیر پورنوگرافی بر مغز انجام شده است. همگی این تحقیقات ثابت کرده تماشای فیلم‌های پورنو آسیبی معادل مصرف مواد مخدر یا الکل بر مغز دارند. نتایج تحقیق جدیدی که محققان دانشگاه کمبریج انجام دادند نشان می‌دهد مغز افرادی که گرایش مکرر به تماشای فیلم‌های پورنو دارند همانند مغز افراد الکلیک است. در این تحقیق به کمک تکنیک تصویربرداری MRI مشخص شد تماشای پورنو بخشی از مغز را هدف می‌گیرد که مسئول خلاقیت و احساس خوشبختی است.

آمار نشان می‌دهد در هر ثانیه در اینترنت ۳۸ هزار نفر فیلم پورنو جستجو می‌کنند و یک سوم این افراد را خانم‌ها تشکیل می‌دهند. با هر بار تماشای فیلم پورنو در بدن ترشح تستوسترون، دوپامین و اکسی توکسین افزایش می‌یابد و این موضوع باعث خستگی مغز می‌شود و به حافظه و تمرکز فرد آسیب می‌زند.

ترشح دوپامین در میزان بالا هنگام تماشای فیلم پورنو باعث خستگی مناطق جلویی مغز می‌شود که در تصمیم گیری و کنترل رفتار دخالت دارد. دوپامین برای حس خوشبختی حیاتی است، اما وقتی فردی به تماشای این نوع فیلم‌ها وابسته می‌شود ترشح دوپامین افزایش می‌یابد و این موضوع سلول‌های تولیدکننده را خسته می‌کنند. در نتیجه ترشح به مرور کم می‌شود و رسیدن به حس خوشبختی در فرد به تدریج کمرنگ خواهدشد و فرد ناچار برای رسیدن به آن راه‌های دیگری از جمله اعتیاد یا مصرف الکل را انتخاب می‌کند که این موضوع خود به مغز آسیب می‌زند.

اکسی توسین نیز هورمونی است که باعث ایجاد اعتماد بین افراد می‌شود. افرادی که به تماشای این نوع فیلم‌ها اعتیاد دارند ابتدا اعتماد زیادی به همسرشان پیدا می‌کنند، اما ترشح بیش از حد این هورمون به مرور زمان باعث تاثیر منفی بر زندگی اجتماعی، احساسی و زناشویی شان می‌شود و تحقیقات نشان می‌دهد می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در زندگی زناشویی و حتی خشونت‌های خانگی شود.

محققان در بررسی‌های خود روی موش ها، منطقه مربوط به حس خوشبختی را تحریک کردند و ترشح زیاد ترکیبات شیمیایی در مغز در نهایت به مرگ موش‌ها انجامید. در انسان ترشح زیاد این ترکیبات باعث خستگی شدید مغز می‌شود و این مساله، حافظه، تمرکز، توجه و قدرت تصمیم گیری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مغز افرادی که به تماشای فیلم‌های پورنو اعتیاد دارند صرفا تحریک می‌شود و این موضوع روی کارکرد مغزی و ضعیت روانی این افراد اثر منفی می‌گذارد.

در سال ۲۰۰۲ تحقیقی روی افراد معتاد به کوکایین انجام و مشخص شد مناطقی از لوب پیشانی در این افراد آسیب دیده است. در سال ۲۰۰۴ تحقیق دیگری به اثبات رساند اعتیاد باعث افزایش وزن بخشی از مغز می‌شود. تماشای پورنوگرافی نیز آثار مشابهی بر مغز دارد. بررسی‌های جدید‌تر نشان داده وابستگی به تماشای تصاویر جنسی و فیلم‌های پورنو باعث تغییر خود به خود و شدید ساختار مغز می‌شود.

محققان در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیده اند که تماشای پورنوگرافی در کودکان زیر ۱۴ سال به شدت به مغز آن‌ها آسیب می‌زند و می‌تواند باعث تغییرات شدید رفتاری شود. یک سوم کودکانی که این نوع فیلم‌ها را تماشا می‌کنند تنها چند روز بعد، رابطه جنسی را آغاز می‌کنند و متاسفانه احتمال تمایل به تجاوزات جنسی و رفتار‌های خشن جنسی در این افراد بیشتر است.

استمنا از عوارض دیگر تماشای پورنوگرافی است

بسیاری از جوانان با تماشای فیلم پورنو به استمنا رو می‌آورند. این کار باعث می‌شود فرد به مرور وارد دنیای تخیلی خود شده و از واقعیت و زندگی جنسی واقعی دور شود و دیگر از رابطه عادی زناشویی احساس لذت نکند.

چگونه خود را از اعتیاد به پورنو برهانیم؟

دانشمندان برای اعتیاد به پورنوگرافی ۵ مرحله ذکر کرده اند که به آن‌ها مراحل اعتیاد به پورنوگرافی گفته می‌شود:

• مرحله مواجهه با مواد پورنوگرافی: بسیاری از افرادی که به پورنوگرافی اعتیاد دارند، تماشای مواد پورنوگرافی را از سنین پایین شروع کرده اند.

• مرحله اعتیاد: در این مرحله، فرد مبتلا به مواد پورنوگرافی رجوع می‌کند و یک حالت اجبار در وی است که نمی‌تواند از رجوع به آن اجتناب کند.

• مرحله افزایش: در این مرحله روز به روز میزان استفاده از مواد پورنوگرافی بیشتر می‌شود و بیمار نمی‌تواند دست از آن‌ها بکشد.

• مرحله حساسیت زدایی: در این مرحله مواد پورنوگرافی حساسیت اولیه خود را برای بیمار از دست می‌دهند و فرد دیگر مثل اوایل با مواد پورنوگرافی تحریک نمی‌شود. بیمار سعی می‌کند با استفاده بیشتر و متنوع‌تر از مواد پورنوگرافی به حساسیت اولیه دست پیدا کند، ولی این اتفاق نمی‌افتد.

• مرحله عمل: در این مرحله بیمار از دنیای پورنوگرافی خارج و وارد اعمال پورنوگرافیک می‌شود.

راه‌های مقابله با اعتیاد به مواد پورنوگرافی

بیمار می‌تواند با اقداماتی به شرح زیر به خودش کمک کند تا از دام اعتیاد به پورنوگرافی خلاصی پیدا کند:

• محیط خود را عوض کند و کار‌هایی را که هر روز انجام می‌داده تغییر دهد.

• از موقعیت‌های پرخطر (موقعیت‌هایی که سبب می‌شود فرد از مواد پورنوگرافی استفاده کند، مثل تنها بودن) اجتناب کند.

• فهرستی از نتایج منفی و مثبت استفاده از مواد پورنوگرافی تهیه و با خود مرور کند.

• سعی کند کمتر در موقعیت تنهایی قرار گیرد. بهتر است همیشه یک یا چند نفر در اطراف فرد باشند.

• دوستان و روابط خود را مرور کند. هر عاملی را که سبب کشیده شدن فرد به طرف استفاده از مواد پورنوگرافی می‌شود، کنار بگذارد.

• راه‌هایی پیدا کند که بتواند به اضطراب، خشم و افسردگی خود غلبه کند.

• سعی کند فعالیت‌هایی را پیدا کند که سبب آرامش می‌شود و می‌تواند از آن‌ها لذت ببرد.

۸. نتیجه‌گیری: چرا ترک پورنوگرافی ضروری است؟

اعترافات افرادی مانند شلی لوبن نشان می‌دهد که صنعت پورن نه‌تنها یک شغل معمولی نیست، بلکه سیستمی است که بر رنج و سوءاستفاده از زنان بنا شده. آگاهی از این واقعیت‌ها می‌تواند انگیزه‌ای قوی برای ترک مصرف این محتوا باشد، زیرا هر کلیک و هر بازدید، به ادامهٔ این چرخهٔ ظالمانه کمک می‌کند.

تحلیل اجتماعی آسیانیوز ایران؛

۵ واقعیت تلخ از زبان بازیگران سابق پورن

1. ۹۳٪ بازیگران زن سابقه سوءاستفاده جنسی در کودکی دارند
2. میانگین عمر بازیگران پورن: ۳۷ سال (به دلیل خودکشی، اوردوز و بیماری‌های مقاربتی)
3. ۸۵٪ بازیگران زن پس از ترک صنعت پورن دچار افسردگی شدید می‌شوند
4. هیچ بازیگری بدون مصرف مواد مخدر/محرک قادر به ادامه فعالیت نیست
5. حقوق متوسط بازیگران: ۸۰۰ دلار در ماه (علیرغم درآمد میلیونی تولیدکنندگان)

تاثیر مخرب بر مغز (براساس MRI دانشگاه کمبریج)

اثرات اجتماعی ویرانگر

✅ افزایش ۳۰۰ٌ٪ خشونت‌های جنسی در مصرف‌کنندگان

✅ ۶۷٪ طلاق‌های زودهنگام مرتبط با اعتیاد پورن

✅ کاهش ۸۰ٌ٪ رضایت زناشویی پس از ۶ ماه مصرف

✅ شروع رابطه جنسی در ۱۲ سالگی (۳۵٪ نوجوانان مصرف‌کننده)

📌 ۳ باور مرگبار که صنعت پورن ترویج می‌کند:

"رابطه جنسی بدون عشق طبیعی است"

"خشونت جنسی هیجان‌انگیز است"

"اندام شما باید مانند بازیگران پورن باشد"

🚨 هشدار پزشکی

پژوهش دانشگاه تگزاس نشان می‌دهد:

• مصرف پورنو ترشح دوپامین را ۲۰۰٪ افزایش می‌دهد
• این میزان ۴ برابر بیشتر از رابطه جنسی واقعی است
• پس از ۱۸ ماه مصرف، مغز توانایی لذت بردن طبیعی را از دست می‌دهد

راه‌های ترک اعتیاد

حذف محرک‌ها: مسدودسازی سایت‌ها با نرم‌افزارهای کنترل parental

جایگزین سالم: ورزش روزانه (ترشح اندورفین طبیعی)

مشاوره تخصصی: مراجعه به روانشناسان اعتیاد جنسی

بازسازی مغز: تمرینات مدیتیشن و نوروفیدبک

پورنوگرافی نه‌تنها 'سرگرمی' نیست، بلکه یک صنعت استثمارگر است که با تحریف واقعیت، هم مصرف‌کننده و هم بازیگر را به تباهی می‌کشاند.

انتخاب با شماست: زندگی واقعی یا زندان مجازی؟