آسیانیوز ایران؛ سرویس سیاسی:
ایران و اسرائیل رسماً وارد جنگ شدهاند. حملات مستقیم و متقابل به شهرها، زیرساختها و مراکز نظامی، دیگر در سطح تهدید و تنش نمانده و به واقعیتی تلخ و بیسابقه در تاریخ روابط این دو تبدیل شده است. در این میانه، روایت آنچه رخ میدهد نه فقط در میدان نبرد، که در میدان رسانه نیز تعیینکننده است. در چنین شرایط حساسی، جای خالی خبرنگاران بینالمللی در داخل ایران بیش از هر زمان دیگری حس میشود. اکنون که موشکها به سمت اهدافی در دو سوی این منازعه پرتاب میشوند، جهان نیاز دارد تصویر مستقیمی از درون، توجهات جهانی را متوجه واقعیتها کند. رسانههایی که در صحنه نیستند، نمیتوانند روایتگر منصف باشند. اگر ایران خواهان آن است که چهرهای انسانی، قربانی و مقاوم از خود در جهان ارائه دهد که یک واقعیت است، باید اجازه دهد خبرنگاران خارجی خودشان ببینند و گزارش دهند. این یک ابزار مهم برای دیپلماسی عمومی، مقابله با جنگ روانی، و حتی جلوگیری از گسترش درگیری است.
جنگ، برنده رسانه ای می خواهد
اکنون زمان آن است که ایران سکوت رسانهای را بشکند و راه را برای حضور رسانههای معتبر جهانی باز کند. نبرد روایتها، گاه سرنوشت جنگها را تغییر میدهد.ران داشته باشد. نه از طریق ترجمه اخبار داخلی، نه با تحلیلهای از راه دور، بلکه با چشمهای خبرنگارانی که از نزدیک ببینند، بشنوند و روایت کنند.رسانههای جهانی باید بتوانند در ایران حضور یابند؛ نهفقط برای روایت حملات، بلکه برای نشاندادن چهره واقعی جامعه ایران در میانه جنگ. آیا مردم ایران همچنان محل کار میروند؟ آیا در خیابانها زندگی در جریان است؟ آیا دارو و کالا در دسترس است؟ اینها سوالهایی هستند که تنها یک خبرنگار خارجی حاضر در میدان میتواند برای مخاطب جهانی پاسخ دهد. نباید فراموش کرد که جنگ، تنها برنده رسانهای میخواهد. و اگر روایت ایران فقط از طریق رسانههای داخلی یا محدود به نسخههای ترجمهشده باشد، میدان افکار عمومی بهطور کامل در اختیار طرفی قرار میگیرد...