آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
همه چیز از یک مصاحبه شروع شد؛ پوریا پوتک، خواننده ایرانی، پس از اجرای کنسرت در دبی، صحنهای هولناک را در یک کلاب لوکس توصیف میکند: "۹۰٪ دختران، ایرانی بودند و عربهای پولدار مثل کالا آنها را انتخاب میکردند." این تصویر، تنها نوک کوه یخ از بحرانی است که مقامات ایران و امارات ترجیح میدهند نادیده بگیرند.
آمارهای مخوف: از ۱۵۰۰ تا ۳۰ هزار قربانی
منابع محلی از حضور ۱۵۰۰ دختر ایرانی در چرخه تنفروشی سازمانیافته خبر میدهند. یک شاهد ناشناس ادعا میکند: "در یک پرواز، ۸۵ از ۱۰۰ مسافر زن، قربانیان این تجارت بودند." برخی فعالان اجتماعی عدد واقعی را تا ۳۰ هزار نفر تخمین میزنند؛ بسیاری خود را "مدل" یا "تاجر" جا میزنند اما در خانههای اشتراکی فقیرانه زندگی میکنند. دبی متاثر از طرحهای نولیبرالی، به کانون فساد و خوشگذرانی منطقه تبدیل شده و ثروتمندان سراسر دنیا در مراکز توریستی شیخ نشینهای خلیج فارس که رسالتشان تامین نفت مورد نیاز کشورهای غربی است سرمایه گذاری میکنند، در نتیجه نیروی جویای کار، مهاجران، افراد عیاش و همچنین زنانی که متاعی جز بدنشان برای عرضه ندارند به دبی که بهترین محل برای تاسیس قمارخانههاو روسپی خانهها است سرازیر میشوند تا در این بلبشوی هویتی و فرهنگی، بازار تجارت جنسی در منطقه را داغ نگه دارند. تن فروشی و کارگر جنسی بودن و ماندن، سرنوشت محتوم دختری است که وارد چرخه تجارت فحشا میشود. اینگونه نیست که پس از رسیدن به پول دلخواه این کار را رها کرده و به کشورش بازگردد، شبکهها و مافیای قدرتمند اجازه نمیدهند او از این کار رهایی یابد؛ حتی او را به باندهای فحشا در کشورهای دیگر میفروشند. دختر قربانی راه نجاتی ندارد، پشیمان شدن و تصمیم به رهایی برای یک کارگر جنسی ممکن است به قیمت جانش تمام شود.
جهان سرمایه داری و منطق سرمایه که به دنبال بهرهکشی از هر پدیدهای است، تجارت جدید و هولناکی را در دنیای جدید رقم زده که یکی از پرسودترین و مشمئز کنندهترین آن ها، تجارت سکس است. مافیای این تجارت، هزاران زن، مرد و کودک را در سراسر دنیا به کار خرید و فروش روابط جنسی واداشته و مشغول ساخته اند که یکی از قدرتمندترین آنها در دبی است.
۵۲ فاحشه خانه به ازای هر ۱۰ هزار نفر!
تن فروشی مهمترین بخش تجارت جنسی است که در روسپی خانههای سراسر دنیا که به دست مافیا اداره میشوند، با گردش مالی بسیار بالا در جریان است. تجارت فحشا به حدی پرسود است که تمام مرزهای دین و اخلاق و قانون را درنوردیده است. به عنوان مثال کشور مالزی به عنوان یک کشور مسلمان، قواعد سختگیرانهای در خصوص فحشا دارد، اما همین کشور در تجارت فحشا گوی سبقت را از تایلند و فیلیپین ربوده است، به طوری که خدمات جنسی ارزان به آسانترین شکل در اصلیترین خیابان کوالالامپور، پایتخت مالزی، قابل دسترسی است.
روزنامه آلمانی «دی ولت» در همین خصوص گزارش داده است که هم اکنون ارزش تجارت جنسی در مالزی به ۸۵۴ میلیون یورو رسیده است و به جز خانههای شخصی، باشگاههای شبانه و سالنهای ماساژ عمدهترین مراکز ارائه خدمات جنسی هستند که در سراسر مالزی گسترش یافتهاند. بر اساس این گزارش، به ازای هر ۱۰ هزار نفر ۵۲ فاحشه خانه در مالزی وجود دارد؛ در حالی که این عدد در تایلند ۴۵ است.
دبی؛ قطب تجارت جنسی
در کنار مالزی، تایلند و فیلیپین، شهر دبی نیز پذیرای یکی از بزرگترین مافیای تجارت سکس در دنیا و آسیا است. شهر فرنگ هزار رنگی که شرایطی، چون مرکزیت در تجارت، رفت و آمد فراوان گردشگران، حضور اقلیتهای مختلف قومی و مذهبی، مراکز تجاری اقتصادی و همچنین فقدان هویت تاریخی، شرایطی را ایجاد کرده که با حضور روسپیان مختلف از کشورهای گوناگون، به یکی از قطبهای تجارت جنسی در جهان تبدیل شود. در حالت کلی، رواج فرهنگ و توسعه اقتصاد سرمایه داری و منطق نولیبرالی که چیزی جز سود نمیشناسد، عامل اساسی رواج تجارت فحشا در کشورهایی، چون تایلند و مالزی است. در این میان دبی شرایط خاصی برای تبدیل شدن به شهر مافیای جنسی دارد. این شهر متاثر از طرحهای نولیبرالی، به کانون فساد و خوشگذرانی منطقه تبدیل شده و ثروتمندان سراسر دنیا در مراکز توریستی شیخ نشینهای خلیج فارس که رسالتشان تامین نفت مورد نیاز کشورهای غربی است سرمایه گذاری میکنند، در نتیجه نیروی جویای کار، مهاجران، افراد عیاش و همچنین زنانی که متاعی جز بدنشان برای عرضه ندارند به دبی که بهترین محل برای تاسیس قمارخانههاو روسپی خانهها است سرازیر میشوند تا در این بلبشوی هویتی و فرهنگی، بازار تجارت جنسی در منطقه را داغ نگه دارند. شبکههای گسترده فحشا در سراسر جهان و از جمله ایران، مسئولیت تامین نیروی کار این تجارت در دبی را بر عهده دارند و دختران جوان و زیبا را از طرق مختلف قانونی یا به صورت قاچاق، وارد دیسکویهای دبی کرده و در اختیار شیوخ و سایر خریداران قرار میدهند. در میان زنانی که از کشورهای مختلف جهت روسپی گری وارد دبی میشوند زنان ایرانی، هواداران بیشتری دارند. این حقیقت غیرقابل انکار موضوع بعضی از فیلمهای سینمایی از جمله نگین نیز شده است. سابقه این موضوع به بیش از دو دهه قبل برمی گردد، به طوریکه حتی در سال ۱۳۸۳ فرمانده کل نیروی انتظامی اذعان داشته بود که برخی از باندها دختران کم سن و سال را به صورت غیر قانونی از کشور خارج میکنند.
چرا مافیای سکس منطقه در دبی است؟
برای پاسخ به این سوال باید به زمینههای تاریخی شکل گیری دبی و کشور امارات اشاره کرد. بی هویت بودن این شهرها و تبدیل شدنشان به مراکزی برای خوشگذرانی، به زمینههای اجتماعی و سیاسی در زمان شکل گیری آنها بازمی گردد. دبی از زمان شکل گیری اش در حدود سال ۱۹۷۳ شهری مهاجر پذیر و سرمایه پذیر بود. از همان ابتدا هندیها، پاکستانیها و همچنین سرمایه گذاران ایرانی از لار و بندرعباس و بندر لنگه به دبی رفتند، اما وقوع دو اتفاق در سالهای دهه ۱۹۹۰ موجب شد که رشد دبی، تسریع شده و به مرکز خوشگذرانی و تفریح منطقه تبدیل شود. حادثه اول فروپاشی شوروی و رهایی کشورهای آسیای میانه از بند این دولت بود که موجی از تجارت آزاد و ورود سرمایه به دبی را منجر شد. همراه با این سرمایه، زنان تاجیکی، ارمنی، گرجی و آذربایجانی نیز به کشورهای حاشیه خلیج فارس به خصوص دبی وارد شدند.
اتفاق بعدی مساله هنگ کنگ بود. هنگ کنگ که تا سال ۱۹۹۷ مستعمره انگلیس و از مهمترین بازارهای تجاری و مالی آسیا بود، به جمهوری خلق چین پیوست. پس از جنگ اول خلیج، دبی به دلیل حضور انگلیسیها جای هنگ کنگ در مرکزیت تجارت منطقه را گرفت. با این اتفاق، نیروی کار و سرمایه به دبی سرازیر شد و به دنبال آن کلونیهای کارگری و مهاجرنشین زیادی ایجاد گردید. همزمان با این تغییر و تحولات، فضای اجتماعی و فرهنگی دبی نیز تغییر یافت، به مرور دیسکوها، کابارهها و بارهای مشروب در دبی تاسیس شدند؛ در حالی که تا پیش از آن مشروب خواری در دبی ممنوع بود. این درحالی بود که مثلا شارجه که کنار دبی قرار داشت هنوز برخی آداب و رسوم سنتی خود را حفظ کرده بود و به طور مثال، پوشیدن شلوارک برای مردها و آستین حلقهای برای زنان ممنوع بود. نکته جالب دیگر در خصوص ویترینی بودن دبی این است که به جز دبی و ابوظبی، بسیاری از شهرهای دیگر امارات عربی متحده، دارای محرومیت فراوان بوده و دارای شکل و شمایل حلبی آبادها هستند.
سازوکار تجارت جنسی در دبی چگونه است؟
تا قبل از تحولات اقتصادی دهه ۹۰ تجارت سکس در دبی به صورت سازمان یافته و تجاری وجود نداشت، اما پس از آنکه زنهای زیبای آسیای میانه که با زنهای عرب متفاوت بودند وارد دبی شدند، تجارت جنسی با مدیریت شیوخ ثروتمند و قدرتمند دبی با تاسیس دیسکوهای بزرگ شکل گرفت و به مرور شبکههای تجارت فحشا رواج یافت و زنها را از نقاط مختلف جهان وارد بازار فحشای دبی میکرد. روسپیها کم کم در خیابانها و محلات خاصی ساکن شده و هر گروه از این زنان تحت نظارت یک رئیس قرار گرفتند. اختیار زنان و دختران کاملا در دست رئیس و سازمان مربوطه در دبی است.
کارگر جنسی یا تن فروش، بر اساس سلسله مراتب، قیمتهای متفاوتی دارد. دختران ایرانی گرانترین خدمات جنسی را ارئه میدهند که البته بیشترین سود به جیب رؤسا و سازمان ارائه دهنده میرود. خدمات از ۵ تا ۳۰ هزار درهم بسته به شرایط مختلف اعم از باکره بودن، زیبایی و سن دختران دارد. دلالها نیز سود سرشاری به جیب میزنند. افرادی هستند که به ازای آوردن یک گروه دختر ایرانی مبلغی در حدود ۷۰۰ هزار درهم کاسب میشوند. یک دختر ایرانی از هنگام قرار گرفتن در این سازوکار کثیف، وارد سطوح مختلف با قیمتهای مختلف میشود. بالاترین رقم که چیزی در حدود ۱۰۰ میلیون است برای دفعه اول و ازاله بکارت پرداخت میشود؛ پس از آن در صورتی که هنوز دلخواه فرد سرمایه دار باشد، ۱ تا ۳ ماه در اختیار او میماند و در این مدت برای یک شب بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ درهم دریافت میکند. پس از آن به سطح بعدی این سازوکار وارد شده و بین افراد دیگری دست به دست میشود. از آنجا که عمر کارگر جنسی بودن موقت است، دختر قربانی پس از مدتی به نازلترین سطح رسیده و به صورت ساعتی در اختیار کارگران مهاجر هندی و پاکستانی قرار میگیرد.
چرا دختران ایرانی گران تر هستند؟
در میان زنانی که از سراسر جهان برای تجارت فحشا به دبی وارد میشوند، دختران ایرانی محبوبتر و گرانتر هستند و همچنین مدت زمان بیشتری در این چرخه میمانند. دلیل آن نیز قرابت تاریخی میان ایران و اعراب از طرفی و کینه و عقده تاریخی برخی شیخ نشینها نسبت به ایرانیان است، به همین خاطر است که رابطه جنسی خشن با زنان ایرانی را برای شیوخ عیاش، لذت بخش میکند. نکته مهم دیگری که دختران ایرانی را گرانتر میکند باکرگی است؛ در حالی که مثلا زنان ازبک یا تاجیک دارای این خصیصه نیستند. زنان گرجی، ازبک، ترک، لبنانی، سوری، فلسطینی، روسی و مصری و ... با پروازهای متعدد وارد دبی میشوند و طی سازوکاری چند روزه برای شروع کار انتخاب میشوند و پس از اندک زمانی وارد سطح نازل روابط جنسی ساعتی میشوند. زنان چینی، ژاپنی و تاجیکی در پایینترین سطوح این تجارت قرار دارند.
سیاهترین بخش ماجرا: فروش دختران نوجوان
مثلا در یک مورد تکاندهنده: "دختر ۱۴ سالهای توسط مادرش به یک شیخ فروخته شد. پول این معامله برای خرید ۴ واحد آپارتمان در تهران استفاده شد!" این نمونه، نشاندهنده شبکههای مافیایی خانوادگی است که حتی از کودکان سودجو میکنند.
چرا دبی؟ چرا ایرانیها؟
- قوانین سکسیست(جنسیت زده) امارات: زنـان خارجی به راحتی ویزای "همراه" میگیرند اما تحت استثمار قرار میگیرند.
- فقر در ایران: نرخ بیکاری زنان به ۴۲٪ رسیده و بسیاری با وعدههای دروغین جذب میشوند.
- تبلیغات دروغین: صفحات اینستاگرامی با تصاویر زندگی لاکچری، طعمهگذاری میکنند.
سکوت مرگبار مقامات
- امارات به بهانه "گردشگری"، چشمش را بر این جنایت بسته است.
- شبکههای مافیایی از ضعف قوانین دو کشور سوءاستفاده میکنند.
- هشدار: این آمارها تنها بخشی از واقعیت است. بسیاری از قربانیان هرگز فرصت افشاگری پیدا نمیکنند!
تن فروشی و کارگر جنسی بودن و ماندن، سرنوشت محتوم دختری است که وارد چرخه تجارت فحشا میشود. اینگونه نیست که پس از رسیدن به پول دلخواه این کار را رها کرده و به ایران بازگردد، شبکهها و مافیای قدرتمند اجازه نمیدهند او از این کار رهایی یابد؛ حتی او را به باندهای فحشا در کشورهای دیگر میفروشند. دختر قربانی راه نجاتی ندارد، پشیمان شدن و تصمیم به رهایی برای یک کارگر جنسی ممکن است به قیمت جانش تمام شود.