به گزارش آسیانیوز ایران ؛ یک بار دیگر فضای رسانهای کشور و حتی آنسوی مرزها شاهد نمایشی تلخ از سقوط معیارهای حرفهای در خبررسانی بود. دو روز پیش فردی به نام علی شادلو با انتشار تصویری دستکاریشده از قله دماوند و افزودن کپشنی غیرواقعی، جرقه شایعهای تازه را زد. در این تصویر، تنها یک توده ابر طبیعی بر فراز کوه دماوند دیده میشد؛ اما این صحنه با بازی زبانی و القائات بیپایه، بهعنوان «دود و بخار ناشی از فعالشدن آتشفشان دماوند» جا زده شد.
همین اندازه شیطنت کافی بود تا جماعتی که خود را «خبرنگار» مینامند اما در حقیقت چیزی جز متوهمانی تشنه دیدهشدن نیستند، بدون ذرهای تحقیق و راستیآزمایی، تصویر را منتشر کنند. از برخی خبرگزاریهای داخلی تا شبکههای ماهوارهای خارجنشین، همگی در این دام کودکانه افتادند.
این رخداد، بار دیگر نشان داد که در روزگار ما، بخشی از رسانهها رسالت مقدس خبررسانی را فراموش کردهاند و جای آن را با سفسطه، جعل و مهملنویسی پر کردهاند. رسالت خبرنگاری، همانگونه که از دیرباز در تعریف حرفه آمده، چیزی جز صداقت، دقت و رعایت راستیآزمایی نیست. اما امروزه عدهای برای چند «کلیک» بیشتر، حقیقت را ذبح میکنند و با ژست «خبرنگار متخصص»، حتی در حوزههایی که هیچ دانشی ندارند، ایدههای فنی و تحلیلهای کاذب صادر میکنند.
این قبیل افراد که تنها با توهم خود را خبرنگار میپندارند، در حقیقت بزرگترین خیانت را در حق جامعه و افکار عمومی مرتکب میشوند. انتشار یک تصویر دستکاریشده بهعنوان «نشانه فوران آتشفشان دماوند» نهتنها بیاعتنایی به عقل سلیم است، بلکه نشانهای آشکار از سقوط اخلاق حرفهای و نبود مسئولیتپذیری رسانهای است.
اکنون پرسش اساسی این است: تا کی باید میدان خبر در اختیار چنین مبتذلسازانی باشد؟ تا کی باید «خبر دروغ» لباس واقعیت بپوشد و بر ذهن جامعه تحمیل شود؟ و چه نهادی باید این انحراف آشکار را مهار کند؟
جامعه امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند خبرنگارانی است که با تعهد، آگاهی و صداقت کار کنند. خبرنگاری شغل شوخی و محل بازی با احساسات مردم نیست. این حرفه ستون اصلی آگاهی جمعی است و هر بار که رسانهای با خبر جعلی افکار عمومی را فریب میدهد، ضربهای مهلک بر پیکره اعتماد اجتماعی وارد میکند.
حادثه اخیر درباره دماوند، بیش از آنکه شایعهای درباره یک آتشفشان باشد، نشانهای است از آتشفشانی بزرگتر: فوران بیمسئولیتی در عرصه رسانهای.