آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
پرونده پژمان جمشیدی، بازیگر سرشناس سینمای ایران، ابعاد تازهای به خود گرفته است. روزنامه فرانسوی لیبراسیون در تازهترین گزارش خود، روایت زنی ۳۱ ساله را منتشر کرده که جمشیدی را به تلاش برای آزار جنسی متهم کرده است. این اتهام در شرایطی مطرح میشود که جمشیدی طی هفتههای اخیر به دلیل بازداشت کوتاهمدت و سپس خروج از ایران در کانون توجه رسانهها قرار داشت. دستگیری او در ایران به دنبال طرح شکایت به دلیل «تجاوز جنسی» صورت گرفته بود. زن ایرانی که با نام تغییریافته «عسل» با لیبراسیون گفتگو کرده، ادعا میکند زمستان سال ۱۳۹۶ به خانه پژمان جمشیدی رفته است. او میگوید ابتدا تصور میکرده به یک مهمانی دوستانه دعوت شده، اما متوجه شده که تنها با جمشیدی و یک دوست زن دیگر بوده است.
ماجرای تجاوز
عسل که در زمان وقوع حادثه ۲۴ سال داشته، در توصیف آن شب میگوید: «پژمان جمشیدی در حضور ما مواد مخدر مصرف کرد و سپس شروع به بوسیدن دوستم کرد. آنها جلوی من لباسهایشان را درآوردند.» این زن در ادامه روایت تکاندهندهای از تلاش برای فرار ارائه میدهد: «وقتی تصمیم گرفتم بروم، او لخت از جایش بلند شد و در را بست. به من میگفت بمانم و به من کاری ندارد. فهمیدم که این یک دام است.» عسل تأکید میکند که رفتار جمشیدی به تدریج تهاجمیتر شده: «او فریاد میزد و من به خودم میلرزیدم. در نهایت با تهدید به اینکه همسایهها را خبر خواهم کرد توانستم فرار کنم.» این زن درباره انگیزه خود از افشاگری میگوید: «وقتی دریافتم آن دختر جوان توانسته او را به دادگاه بکشاند، فهمیدم که دیگر نمیتوانم سکوت کنم. او شکافی در این دیوار سکوت ایجاد کرد.» ادعای جدید در حالی مطرح میشود که خواهر پژمان جمشیدی ورود او به شهر تورنتو در کانادا را تأیید کرده است. پیش از این، تصاویری از جمشیدی در فرودگاه تورنتو منتشر شده بود.
تحلیل حقوقی و قضایی اتهامات
اتهامات مطرح شده علیه پژمان جمشیدی از نظر حقوقی در دو دسته قابل بررسی است.ابتدا اتهام مربوط به پرونده فعلی در ایران که منجر به بازداشت موقت او شد. حالا اتهام جدید که در رسانه فرانسوی مطرح شده و مربوط به رویدادی در سال ۱۳۹۶ است. این اتهام از نظر قانونی ممکن است با چالشهای اثباتی روبرو باشد. تفاوت در سیستمهای قضایی ایران و فرانسه نیز مسئله پیچیدهای ایجاد کرده است. رسانه فرانسوی خارج از حیطه قضایی ایران عمل میکند.
بستر اجتماعی و فرهنگی افشاگریها
افشاگری «عسل» در ادامه جنبشهای جهانی me too قرار میگیرد. این جنبش در سالهای اخیر به ایران نیز رسیده است. بیانیه ۸۰۰ زن فعال در سینما و تئاتر ایران که سه سال پیش منتشر شد، نشان از بسترسازی اجتماعی این موضوع دارد. در این بیانیه خشونت علیه زنان «سیستماتیک» توصیف شده بود. تمایل به شکستن «دیوار سکوت» که عسل به آن اشاره میکند، نشان از تغییر در فضای اجتماعی ایران دارد. زنان بیشتری جرات افشاگری پیدا کردهاند.
نقش رسانههای بینالمللی در پرونده
انتخاب روزنامه فرانسوی لیبراسیون توسط «عسل» قابل تأمل است. این رسانه سابقه انتشار گزارشهای جنجالی درباره ایران را دارد. رسانههای بینالمللی ممکن است از این پرونده برای اهداف بزرگتر سیاسی نیز استفاده کنند. این موضوع میتواند ابعاد پرونده را پیچیدهتر کند. عدم دسترسی رسانههای خارجی به اسناد قضایی ایران، ممکن است به تحریف واقعیتها بینجامد. این مسئله نیاز به دقت در تحلیل دارد.
تأثیر بر جامعه هنری ایران
اتهامات مطرح شده میتواند به بیاعتمادی در جامعه هنری ایران بینجامد. روابط کاری و حرفهای ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. برای هنرمندان زن، این پرونده میتواند هم هشداردهنده و هم امیدوارکننده باشد. هشدار از نظر وجود خطرات و امیدواری از نظر امکان افشاگری. آینده همکاریهای هنری در سینمای ایران ممکن است با احتیاط بیشتری همراه شود. تولیدکنندگان فیلم گویی بایستی در انتخاب بازیگران تجدیدنظر داشته باشند.
چشمانداز آینده پرونده
با توجه به خروج جمشیدی از ایران، روند قضایی پرونده با ابهام روبرو است. عدم حضور متهم میتواند به تعلیق پرونده بینجامد. احتمال مطرح شدن اتهامات بیشتر در صورت افشاگریهای جدید وجود دارد. این پرونده ممکن است به نمادی در جنبش مقابله با آزار جنسی در ایران تبدیل شود. تأثیر این پرونده بر کارنامه هنری جمشیدی و امکان ادامه فعالیت حرفهای او نامشخص است. افکار عمومی ممکن است بر تصمیمگیریهای آینده اثر بگذارد.