آسیانیوز ایران؛ سرویس سلامت زیبایی:
نوید محجوبی - یکی از چالشبرانگیزترین علائم بیماری اماس، مشکلات راهرفتن است. این مشکل میتواند زندگی روزمره افراد را تحت تأثیر قرار دهد. اختلال در راهرفتن در بیماران اماس میتواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. شناخت این عوامل اولین گام در مدیریت مؤثر این مشکل است. سفتی عضلات پا از شایعترین دلایل اختلال در راهرفتن محسوب میشود. این سفتی که در اصطلاح پزشکی به آن اسپاستیسیتی میگویند، میتواند حرکت طبیعی پاها را محدود کند. اشکالات تعادلی نیز از دیگر عوامل مؤثر در راهرفتن است. وقتی تعادل فرد مختل شود، راهرفتن به فعالیتی پرخطر تبدیل میشود. مشکلات حسی مانند کرختی و بیحسی در پاها نیز میتواند راهرفتن را دشوار کند. فرد ممکن است نتواند کف پاهای خود را به درستی احساس کند. خستگی شدید که از علائم شایع اماس است، میتواند توانایی راهرفتن را به شدت کاهش دهد. این خستگی گاهی آنقدر شدید است که فرد را خانهنشین میکند. ضعف عضلات پا نیز از دیگر عواملی است که راهرفتن را دچار مشکل میکند. این ضعف میتواند ناشی از درگیری اعصاب حرکتی باشد. با توجه به خطر سقوط و زمینخوردن، توجه به مشکلات راهرفتن در بیماران اماس از اهمیت ویژهای برخوردار است.
بررسی علل و عوامل مؤثر در اختلال راهرفتن
سفتی عضلات پا ناشی از اسپاستیسیتی یکی از اصلیترین علل اختلال در راهرفتن است. این حالت باعث میشود عضلات به طور غیرارادی منقبض شده و حرکت پاها را با مشکل مواجه کنند. اختلال در تعادل نیز از دیگر عوامل مهم است که میتواند ناشی از درگیری مخچه یا اختلال در سیستم بینایی باشد. مشکلات حسی مانند کرختی و گزگز پاها نیز درک وضعیت پاها در فضا را دشوار میکند.
راهکارهای دارویی و درمانی
داروهای شلکننده عضلانی مانند باکلوفن و تیزانیدین میتوانند در کاهش سفتی عضلات مؤثر باشند. داروهای جدیدی مانند فامپریدین نیز میتوانند سرعت راهرفتن را بهبود بخشند. تمام داروها باید تحت نظر پزشک متخصص و با در نظر گرفتن شرایط هر بیمار تجویز شوند.
نقش فیزیوتراپی و کاردرمانی
تمرینات کششی منظم میتواند به کاهش سفتی عضلات کمک کند. تمرینات تعادلی تحت نظر فیزیوتراپیست میتواند تعادل فرد را بهبود بخشد. تمرینات تقویتی نیز میتواند ضعف عضلات پا را جبران کند.
وسایل کمکی و تطابق محیطی
استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، واکر و ویلچر میتواند ایمنی فرد را در راهرفتن افزایش دهد. ایمنسازی محیط خانه به ویژه در آشپزخانه و حمام از اهمیت ویژهای برخوردار است. پرهیز از راهرفتن در سطوح ناهموار و خیس میتواند از زمینخوردن جلوگیری کند.
مدیریت سبک زندگی و عوامل مؤثر
کنترل وزن میتواند فشار روی مفاصل را کاهش داده و راهرفتن را آسانتر کند. مدیریت خستگی از طریق برنامهریزی برای فعالیتها و استراحت کافی ضروری است. پذیرش استفاده از وسایل کمکی به عنوان عاملی برای حفظ استقلال، نگرش مثبتی است که باید در بیماران تقویت شود.