آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
سینما یکی از ستارههای درخشان خود را از دست داد. جیمز فولی، کارگردان پیشگام سبک نوآر، که با آثاری مانند "گلنگری گلن راس" و همکاری با بزرگی مثل آل پاچینو و شان پن تاریخ سینما را جاودانه کرد، در ۷۱ سالگی پس از یک سال مبارزه با سرطان مغز، چشم از جهان فروبست. او نهتنها در سینما، که در تلویزیون نیز با کارگردانی سریالهای تحسینشدهای مثل "خانه پوشالی" و "میلیاردها" نام خود را ماندگار کرد. این گزارش مروری است بر زندگی و آثار این استاد بیبدیل سینمای مدرن. جیمز فولی، کارگردان «گلنگری گلن راس» و «خانه پوشالی» در ۷۱ سالگی درگذشت. جیمز فولی که فیلمهایی چون «گلنگری گلن راس»، «از نزدیک» و «ترس» را کارگردانی کرده بود، از دنیا رفت. وی از یک سال پیش به سرطان مغز مبتلا شده بود. فولی با بازیگرانی چون شان پن، مدونا، آل پاچینو و هالی بری همکاری کرده بود و فیلمهایش در فضایی نوآر میگذشت. اولین فیلم بلند این کارگردان درام عاشقانه موزیکال» بی پروا» محصول ۱۹۸۴ با بازی داریل هانا و آیدان کوین بود. فولی پس از آن فیلم «از فاصله نزدیک» را با بازی شان پن و کریستوفر واکن در قالب یک نئو نوآر ساخت. از آنجا که آن زمان مدونا همسر شان پن بود، فولی چندین بار با مدونا همکاری کرد و موزیک ویدیوها و فیلم بلند او «آن دختر کیست» را ساخت که یک فیلم کمدی بود و در گیشه با شکست مواجه شد. فولی از این تجربه به عنوان شکست اول که بسیار تکان دهنده بود، یاد کرد.
آثار جیمز فولی
«گلنگری گلن راس» یکی از پربینندهترین فیلمهای او بود که با اقتباس از نمایشنامه دیوید ممت، ساخته شد و نامزدی اسکار و جایزه گلدن گلوب را برای پاچینو به ارمغان آورد. جک لمون، الک بالدوین، اد هریس و آلن آرکین دیگر بازیگران این فیلم بودند.
«بعد از تاریکی، عزیزم» یک فیلم مهیج جنایی که او در سال ۱۹۹۰ با بازی ریچل وارد، جیسون پاتریک و بروس درن ساخت به عنوان نمونهای قابل توجه از فیلم نوآر کالیفرنیایی در خاطرهها مانده است. از دیگر آثار فولی میتوان به «دو بیت»، «اعتماد به نفس»، «کاملا غریبه» با بازی پاچینو و بری و ویلیس، «اتاق» و «مفسد» با بازی چو-یون فت و مارک والبرگ اشاره کرد. در تلویزیون، او یک قسمت از سریال اصلی «توئین پیکس» را کارگردانی کرد و پس از آن کارگردانی سریالهای «خانه پوشالی»، «میلیاردها»، «ویوارد پینز» و «هانیبال» را انجام داد.
سبک منحصربهفرد و تأثیرگذاری
فولی با ترکیب فضاسازی تاریک و دیالوگهای تیز سبک نئونوآر، همواره داستانهایی دربارهی فساد، قدرت و بحرانهای اخلاقی را روایت میکرد. همکاریهای مکرر او با نویسندهای مانند دیوید مامت، به آثارش عمق ادبی ویژهای بخشید. درگذشت جیمز فولی نهتنها یک فقدان برای سینمای مستقل و مدرن آمریکا، بلکه پایان یک فصل درخشان از کارگردانیهای جسورانه و تأثیرگذار است. یاد و آثار او همچنان برای مخاطبان و فیلمسازان الهامبخش خواهد ماند. آیا فیلم یا سریال موردعلاقهای از جیمز فولی دیدهاید؟ نظرتان دربارهی سبک او چیست؟!