آسیانیوزایران / یزد؛ این گزارش براساس خبر منتشر شده از چهلمین سال تأسیس دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد و با نگاهی همزمان به موفقیتها و چالشهای پنهان، به بررسی واقعگرایانه وضعیت موجود میپردازد:
چهلمین سال تأسیس دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد فرصتی مغتنم برای بازخوانی گذشته، ارزیابی حال و بازنگری در مسیر آینده این نهاد علمی و درمانی است؛ نهادی که بیتردید از دل محرومیت برخاست، اما امروز در اوج دستاوردها نیز از چالشهای عمیق و ساختاری بینصیب نیست.
✅ دستاوردهای چشمگیر: روایت موفقیت، فراتر از مرزهای استان
بر کسی
پوشیده نیست که دانشگاه علوم پزشکی یزد توانسته در چهار دهه گذشته به یکی از قطبهای
پزشکی کشور تبدیل شود. خدمات فوقتخصصی در زمینههای حساسی مانند پیوند اعضا، آمار
بالای مراجعه بیماران غیر بومی، افزایش ظرفیت آموزشی و رشد چشمگیر زیرساختهای درمانی،
همگی شاخصهایی قابل تحسیناند. حضور ۷ عضو هیئت علمی در جمع ۲ درصد دانشمندان برتر
جهان و قرارگیری در رتبه سوم پژوهشی کشور، بازتابی از پویایی علمی این دانشگاه است.
اما
آیا این رشد کمی، به معنای تعالی کیفی هم بوده است؟
❗ نقد اول: شکاف میان آمار و تجربه عینی بیماران
آمارهای
مطرحشده در نشست خبری، به طرز چشمگیری خوشبینانه است. اما آیا تجربه مراجعهکنندگان
به بیمارستانهای یزد، بهویژه بیماران غیربومی، با همین میزان رضایت همراه است؟ بسیاری
از بیماران، بهویژه در اورژانسهای پر ازدحام و نوبتهای درمانی طولانیمدت، با خدماتی
مواجه میشوند که گاه فاصله چشمگیری با تبلیغات دارد. بار سنگین مراجعان غیر بومی،
منابع محدود انسانی و فیزیکی را تحت فشار قرار داده و گاه کیفیت درمان بیماران بومی
را نیز با چالشهایی همراه کرده است.
❗ نقد دوم: محرومیت نسبی شهرستانها در سایه تمرکز یزد مرکز
اگرچه
توسعه بیمارستانی در شهرستانهایی چون بهاباد، مهریز و میبد در دستور کار است، اما
هنوز هم سهم غالب امکانات، منابع، و نیروهای تخصصی در مرکز استان متمرکز است. شکاف
بهداشت و درمان میان مرکز استان و شهرستانهای کوچکتر، علیرغم وعدهها و پروژهها،
همچنان وجود دارد و عدالت سلامت را به چالشی جدی بدل کرده است.
❗ نقد سوم: توسعه کمی آموزش؛ تهدیدی برای کیفیت؟
گسترش
کمّی دانشجویان، بهویژه جذب ۴۰۰ دانشجوی خارجی از ۳۰ کشور، اگر بدون تضمین استانداردهای
آموزشی، خوابگاه، خدمات روانشناسی، و پشتیبانی آموزشی صورت گیرد، میتواند به افت کیفیت
منجر شود. آیا توسعه بینالمللی دانشگاه صرفاً ابزاری برای درآمدزایی ارزی است یا
با هدف ارتقاء واقعی علمی دنبال میشود؟
❗ نقد چهارم: طرحهای عمرانی؛ نمایش یا نیاز؟
افتتاح
۹ پروژه عمرانی در هشت ماه و برنامهریزی برای ۱۵ پروژه دیگر تا پایان سال، دستکم
روی کاغذ نشانه توسعهگرایی است. اما باید پرسید آیا مطالعات کافی در مورد ضرورت، هزینهفایده،
بهرهوری و اولویتبندی این پروژهها صورت گرفته یا این توسعه صرفاً بهمنظور ایجاد
تصویری مثبت در آستانه چهلمین سال صورت میگیرد؟ توسعه فیزیکی بدون توسعه منابع انسانی
متخصص، میتواند به زیرساختهایی نیمهفعال و ناکارآمد منتهی شود.
❗ نقد پنجم: چالش نیروی انسانی و فرسودگی شغلی
در آمارها
از ۱۲ هزار پرسنل سخن گفته شده، اما کمتر به وضعیت نیروی انسانی پرداخته میشود. فرسودگی
شغلی پرستاران، مهاجرت پزشکان جوان، نبود انگیزه در اعضای هیئت علمی و نارضایتی از
شرایط رفاهی، مسائلی است که در سایه آمارهای پرزرقوبرق گم میشود. سلامت سیستم، وابسته
به سلامت نیروی انسانی آن است.
✍️ جمعبندی: بالندگی یا بزک واقعیت؟
علوم
پزشکی یزد بدون شک میراثی گرانبها و نماد تحول سلامت در استان یزد است، اما بزرگداشت
چهلمین سالگرد، نباید تنها محفلی برای تمجید باشد. فرصتهایی چون این، باید به آینهای
برای شفافسازی، بازنگری در خطاها، شنیدن صدای منتقدان و اصلاح رویکردها بدل شود.
یادمان
نرود: پیشرفت واقعی، زمانی رخ میدهد که با شجاعت، نقصها نیز دیده شوند. دانشگاه علوم
پزشکی شهید صدوقی یزد در آغاز دهه پنجم حیات خود، بیش از هر زمان دیگر نیازمند تعمیق
کیفیت، تمرکز بر عدالت سلامت، و اعتمادسازی اجتماعی است