آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
جنایتی هولناک در سکوت رسانهای و بیتفاوتی مسئولان. سیمین جغتایی، دختر ۲۱ ساله اهل تایباد، فقط به خاطر یک تماس تلفنی با دوست پسرش، یک هفته تحت شدیدترین شکنجهها قرار گرفت و سرانجام با ضربات متعدد بیل به سر و صورتش به قتل رسید. شاهدان میگویند چهار برادر سیمین به بهانه "حفظ آبروی خانواده" این جنایت فجیع را مرتکب شدند. وحشتناکتر آنکه پدر و مادر سیمین بلافاصله پس از قتل، برای فرزندان پسرشان رضایت دادند و این قاتلان به زودی آزاد خواهند شد.
این جنایت هولناک در حالی اتفاق افتاده که آمار قتلهای ناموسی در ایران رو به افزایش است. فعالان حقوق بشر میگویند قوانین فعلی که اجازه میدهد اولیای دم برای قاتل رضایت دهند، عملاً به چنین جنایتهایی دامن میزند.
سوال اینجاست: چرا سیستم قضایی کشور در برابر چنین جنایتهایی سکوت میکند؟ آیا وقت آن نرسیده که قوانین مربوط به قتلهای ناموسی بازنگری شود و مجازاتهای سنگینتری برای این جنایتکاران در نظر گرفته شود؟ قتل سیمین جغتایی نمونه بارز نقض سیستماتیک حقوق زنان در ایران است. این جنایت چند لایه قابل بررسی است:
بعد حقوقی
ماده ۳۰۱ قانون مجازات اسلامی به اولیای دم اجازه میدهد برای قاتل رضایت دهند. این ماده در مورد قتلهای ناموسی به ابزاری برای فرار قاتلان از مجازات تبدیل شده است.
بعد اجتماعی
جامعهای که در آن "آبرو" از جان یک زن باارزشتر شمرده میشود، نیازمند بازنگری عمیق فرهنگی است. آمار نشان میدهد استانهای مرزی مانند خراسان رضوی بیشترین آمار قتلهای ناموسی را دارند.
بعد قضایی
سکوت دستگاههای قضایی در برابر چنین جنایتهایی باعث جریتر شدن قاتلان ناموسی شده است. در بسیاری موارد، پروندهها حتی به رسانهها هم درز نمیکند.
بعد رسانهای
پوشش محدود رسانههای داخلی به این جنایتها باعث شده آگاهی عمومی نسبت به این فجایع بسیار پایین باشد.