آسیانیوز ایران؛ سرویس سیاسی:
فضای رسانهای ایران امروز شاهد رویدادی تکاندهنده بود. انجمن صنفی روزنامهنگاران تهران، به عنوان نماد تشکلی مستقل از جامعه رسانه، هدف عملیات پلمب و تعطیلی توسط شهرداری تهران قرار گرفت. ساعاتی پیش، مأموران شهرداری منطقه ۳ بدون ارائه توضیحات کافی، در محل این انجمن حاضر شده و با قفل زدن بر درهای ورودی، عملاً فعالیت این نهاد صنفی را متوقف کردند. این اقدام در سایه سکوت مقامات قضایی و نظارتی انجام شده است.
این برخورد، نقطه اوج ماهها فشار و ارسال احضاریههای پیدرپی از سوی شهرداری تهران برای تخلیه این ساختمان بود. ساختمانی که سالها پیش با تصمیم شورای شهر تهران به عنوان محل فعالیت صنف روزنامهنگاران در نظر گرفته شده بود. پلمب انجمن صنفی روزنامهنگاران تنها یک اقدام اداری نیست، بلکه پیام روشنی درباره فضای حاکم بر فعالیتهای صنفی و رسانهای است. این اقدام بازتاب گستردهای در میان جامعه رسانهای و فعالان مدنی داشته است. این رویداد که در نگاه اول یک اقدام اداری به نظر میرسد، ابعاد سیاسی، اجتماعی و حقوقی پیچیدهای دارد:
۱. هدف گیری نمادین یک نهاد صنفی
انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران به عنوان یکی از قدیمیترین و شناختهشدهترین نهادهای مدنی کشور، نماد استقلال و تشکلپذیری جامعه رسانهای است. هدف قرار دادن این نهاد، فراتر از یک اختلاف ملکی، پیام روشنی درباره محدودیت فضای فعالیتهای صنفی و مدنی مستقل ارسال میکند.
۲. استفاده از ابزارهای اداری برای فشار سیاسی
به نظر میرسد از مکانیزمهای اداری (احضاریه، پلمب و تخلیه) به عنوان ابزاری برای تحت فشار قرار دادن نهادهای مستقل استفاده شده است. این الگو پیش از این نیز در برخورد با دیگر نهادهای مدنی و حرفهای مشاهده شده است.
۳. تنش تاریخی بین نهادهای شهری و انجمن
این اقدام در ادامه تنشهای مستمر بین مدیریت جدید شهری و نهادهای مدنی است. تغییر در رویکرد شورای شهر و شهرداری نسبت به تصمیمات دورههای قبلی در خصوص واگذاری اماکن به نهادهای صنفی، به موضوعی حساس تبدیل شده است.
۴. تأثیر بر فضای رسانهای
پلمب انجمن روزنامهنگاران میتواند تأثیر خنثیکننده بر فضای حرفهای رسانهها داشته باشد. انجمنهای صنفی نقش مهمی در حمایت از منافع اعضا، توسعه استانداردهای حرفهای و ایجاد فضای گفتوگو بین رسانهها و نهادهای حکومتی ایفا میکنند.
۵. بازتاب بینالمللی
چنین اقداماتی معمولاً بازتاب منفی بینالمللی به همراه دارد و میتواند بهانهای برای افزایش فشار بر ایران در زمینه آزادی بیان و حقوق بشر شود. این موضوع میتواند وجهه بینالمللی کشور را تحت تأثیر قرار دهد.
۶. واکنش جامعه رسانهای
این اقدام احتمالاً موجب تشدید تنش بین جامعه رسانهای و نهادهای حکومتی خواهد شد. روزنامهنگاران این اقدام را نشانهای از عدم تحمل نهادهای مستقل صنفی تفسیر خواهند کرد.