آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
تاریخ ورزش ایران، امروز یکی از بزرگترین ستونهای خود را از دست داد. از بابل تا اوج جهان، مسیری که امامعلی حبیبی پیمود، نه تنها یک داستان موفقیت ورزشی، که یک حماسه ملی است. او که در سال ۱۳۱۰ در روستای درزی کِلای بابل متولد شد، پایهگذار افتخارات کشتی ایران در عرصه بینالمللی بود. در سال ۱۳۳۵ (۱۹۵۶)، نگاههای جهانی به سمت ملبورن استرالیا خیره شده بود. روی سکوی قهرمانی نخستین نشان طلای المپیک تاریخ ایران بر سینه ورزشکاری از دیار مازندران میدرخشید. این پایان کار نبود، بلکه آغاز راهی بود که حبیبی با کسب سه مدال طلای پیاپی جهان در سالهای ۱۹۵۹ تهران، ۱۹۶۱ یوکوهاما و ۱۹۶۲ تولیدو، آن را ادامه داد.
امامعلی حبیبی به «ببر مازندران» ملقب شد؛ نه فقط به خورش قدرت و زورمندی، که به خاطر سرعت خیرهکننده، فنون متنوع و ضربات برقآسایی که حریفانش را غافلگیر میکرد. او هنر کشتی گرفتن را متحول کرد و نشان داد که میتوان با تکنیک و سرعت، بر قدرت محض غلبه کرد. امروز، نه تنها کشتی ایران، که ورزش جهان یکی از بزرگان خود را بدرود گفت. مردی که تنها یک قهرمان نبود، بلکه یک نماد تواضع، ایستادگی و عشق به میهن بود. میراث او برای نسلهای آینده کشتی ایران همچون چراغی روشن خواهد درخشید. درگذشت امامعلی حبیبی را میتوان از ابعاد مختلفی تحلیل کرد:
۱. نقطه عطف تاریخ ورزش ایران
کسب اولین مدال طلای المپیک توسط حبیبی در ملبورن، یک تحول روانی و تاریخی برای یک ملت بود. این پیروزی به جامعه ایران اثبات کرد که میتواند در عرصههای جهانی بدرخشد و رقبای بزرگ را شکست دهد. این اتفاق، اعتماد به نفس ملی را افزایش داد و راه را برای قهرمانان بعدی مانند غلامرضا تختی و... هموار کرد. حبیبی تنها یک ورزشکار نبود؛ او یک پیشگام و سرمشق بود.
۲. سبک کشتی و نوآوریهای فنی
حبیبی سبک کشتی را از حالت سنتی و قدرتمحور خارج کرد و به سمت کشتی تکنیکی و سرعتی سوق داد. استفاده بهینه از فنون گلاویزی، ضربات پا و کلیدهای برقآسا از ویژگیهای منحصر به فرد او بود. این سبک، نه تنها در ایران، بلکه بر کشتی آزاد جهان نیز تأثیر گذاشت و نشان داد که چابکی و سرعت میتوانند سلاحهای برتری نسبت به قدرت فیزیکی صرف باشند.
۳. نقش او در احیای کشتی پس از انقلاب
اگرچه اوج فعالیت حبیبی به قبل از انقلاب بازمیگردد، اما حضور او به عنوان یک اسطوره زنده و منبع الهام برای نسلهای بعدی کشتیگیران ایران بسیار حیاتی بود. او پیوندی بین نسل طلایی کشتی ایران و قهرمانان معاصر بود و همواره با حضور خود بر ارزشهای اخلاقی و تکنیکی این ورزش تأکید میکرد.
۴. یک قهرمان فراتر از سیاست
امامعلی حبیبی در طول زندگی خود، به عنوان یک نماد وحدتبخش عمل کرد. محبوبیت او میان تمام اقشار جامعه، فارغ از هر گرایشی، نشاندهنده این بود که افتخارات ورزشی میتوانند فراتر از مسائل سیاسی و اجتماعی، سبب همبستگی و غرور ملی شوند. او همواره مورد احترام همگان بود.
۵. میراث جاودان
نام امامعلی حبیبی برای همیشه در تاریخ ورزش ایران ثبت شده است. او نه تنها به دلیل مدالهایش، بلکه به خوشاخلاقی، فروتنی و عشق به وطنش در خاطرهها ماندگار خواهد شد. مرگ او پایان یک زندگی نیست، بلکه آغاز یک افسانه ماندگار است که نسلهای آینده از آن الهام خواهند گرفت.
آسیانیوز ایران، از خداوند متعال برای آن مرحوم غفران و رحمت واسعه
و برای بازماندگان صبر و شکیبایی مسألت دارد.