آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
جنجالیترین پرونده انضباطی آغاز فصل لیگ برتر، نهایتا به پایان رسید. سرنوشت ریکاردو ساپینتو، سرمربی جنجالی استقلال، که مانند ابری تیره بر فراز تمرینات آبیپوشان تهران سایه انداخته بود، با حکمی تاریخی روشن شد. کمیته استیناف فدراسیون فوتبال، پس از هفتهها انتظار و کشمکش قضایی، در حکمی کمسابقه نه تنها به درخواست فرجامخواهی استقلال رسیدگی کرد، که آن را با استناد به دلایلی فراتر از زمین فوتبال تایید نمود. دلایلی که به "جنگ تحمیلی"، "حسن نیت" و "وفاداری" یک مربی خارجی به ایران گره خورده بود. بر این اساس، محرومیت ۴ ماهه ساپینتو که از فصل گذشته برای او باقی مانده بود، به ۲ ماه تقلیل یافت. حکمی که به معنای بازگشت زودهنگام مهمترین مرد استقلال به کنار زمین، از هفته هفتم لیگ برتر است. این تصمیم، پایانی است بر دورانی از بلاتکلیفی برای هواداران استقلال و آغازگر فصل جدیدی برای ساپینتو که اکنون باید با خیال راحتتر، به فکر بهبود عملکرد ضعیف تیمش در هفتههای ابتدایی باشد. صدور این حکم، فراتر از یک تصمیم قضایی ساده در دنیای فوتبال است و ابعاد مختلفی دارد:
بعد حقوقی و انضباطی
کمیته استیناف برای صدور این رای، به ماده ۱۰۷ مقررات انضباطی استناد کرده است. این ماده به کمیته اجازه میدهد در موارد خاص و با در نظر گرفتن "اوضاع و احوال" خاص پرونده، در مجازات تخفیف قائل شود. این "اوضاع و احوال" در پرونده ساپینتو، به مسائل امنیتی و سیاسی گره خورد که کاری بسیار نادر و تقریباً بیسابقه در تاریخ فوتبال ایران محسوب میشود. این حکم یک سابقه قضایی مهم ایجاد کرده که ممکن است در آینده مورد استناد سایر باشگاهها قرار گیرد.
بعد اجتماعی و سیاسی
کمیته استیناف با هوشمندی، از حضور ساپینتو در ایران در اوج تنشهای منطقهای (حمله اسرائیل به ایران و پاسخ ایران) به عنوان یک سرمایه اجتماعی و نماد "وفاداری" استفاده کرد. این نگاه، ساپینتو را از یک متخلف انضباطی به یک "وفادار" تبدیل کرد که در سختترین شرایط در کنار فوتبال ایران ایستاد. این توجیه، حکم را از حالت صرفاً ورزشی خارج و به آن وجههای ملی-امنیتی بخشید که رد کردن آن را برای کمیته سخت میکرد.
بعد ورزشی و تاکتیکی
بازگشت ساپینتو به نیمکت، بزرگترین تقویت برای استقلال در این مقطع است. حضور فیزیکی سرمربی در کنار زمین برای ارتباط مستقیم با بازیکنان، دادن فیدبک فوری و مدیریت لحظهبهلحظه بازی، امری حیاتی است. استقلال در غیاب او نتایج چندان درخشانی نگرفته بود و بازگشت او میتواند ثبات فکری و تاکتیکی لازم را به تیم بازگرداند.
بعد روانی
این حکم یک پیروزی بزرگ روانی برای باشگاه استقلال و هواداران آن محسوب میشود. این احساس که باشگاه در یک نبرد حقوقی پیروز شده، میتواند روحیه از دست رفته را به تیم بازگرداند. از سوی دیگر، این تصمیم میتواند برای تیمهای رقیب که انتظار غیبت طولانیتر ساپینتو را داشتند، یک امتیاز منفی روانی باشد.
جمعبندی
این حکم یک تصمیم پراگماتیستی (عملگرایانه) بود که هم باشگاه استقلال را تا حدی راضی کرد، هم از یک فرصت سیاسی-اجتماعی برای توجیه خود استفاده نمود و هم در نهایت، فوتبال ایران را از حذف یک سرمربی باکیفیت در شرایط حساس نجات داد. اما این سوال را به جا میگذارد که آیا معیارهای انضباطی در آینده نیز میتوانند تحت تاثیر "شرایط" قرار گیرند یا خیر.