به گزارش آسیانیوز ایران ؛ بر اساس دادههای WHO، امید به زندگی جهانی در سال ۲۰۲۵ به ۷۳.۵ سال رسیده که نسبت به سال ۱۹۹۵ حدود ۸.۶ سال افزایش نشان میدهد. این دستاورد حاصل پیشرفتهای پزشکی، بهبود شرایط تغذیه، کاهش مرگومیر نوزادان و توسعه زیرساختهای بهداشتی در کشورهای مختلف است.
در عین حال، جمعیت افراد ۸۰ ساله و بالاتر با شتابی بیشتر از سایر گروههای سنی رشد میکند و انتظار میرود تا اواسط دهه ۲۰۳۰ میلادی از تعداد نوزادان جهان نیز فراتر رود و به ۲۶۵ میلیون نفر برسد.
هشدار درباره فشار بر نظامهای بهداشتی و مراقبتی
سازمان بهداشت جهانی هشدار میدهد که روند فزاینده سالمندی، افزایش بیسابقه تقاضا برای خدمات بهداشتی و مراقبتی را بهدنبال خواهد داشت.
بیماریهای مرتبط با سن، از جمله زوال عقل (Dementia)، آلزایمر، دیابت نوع دو و بیماریهای قلبی، در حال تبدیل شدن به مهمترین عوامل ناتوانی و وابستگی سالمندان هستند.
این نهاد بینالمللی تأکید دارد که نظامهای سلامت کشورها باید بهسرعت بازطراحی شوند تا بتوانند خدمات جامع، تخصصی و مقرونبهصرفه برای جمعیت سالمند ارائه دهند.
زنان، ستون نامرئی مراقبت از سالمندان
در بخش دیگری از این گزارش آمده است که زنان بیش از نیمی از جمعیت سالمند جهان را تشکیل میدهند و در عین حال ۷۰ درصد از ساعات مراقبت غیررسمی از سالمندان را برعهده دارند.
بسیاری از این زنان، بدون دریافت هیچ دستمزدی، بهطور تماموقت از والدین یا بستگان مسن خود مراقبت میکنند. سازمان بهداشت جهانی هشدار داده است که این بار مراقبتی، آنان را در معرض خطر فرسودگی، فقر و بیماریهای جسمی و روانی در دوران سالمندی خود قرار میدهد.
در کشورهای کمدرآمد و با خدمات رفاهی محدود، این وضعیت به مراتب بحرانیتر است.
پیامدهای اقتصادی و اجتماعی سونامی سالمندی
به باور کارشناسان، افزایش جمعیت سالمندان بر بازار کار، نظامهای بازنشستگی، بیمههای درمانی، سیاستهای مهاجرتی و پویایی خانوادهها تأثیر عمیقی خواهد گذاشت.
افزایش نسبت وابستگی سنی، یعنی بالا رفتن سهم افراد غیرفعال اقتصادی نسبت به نیروی کار فعال، میتواند موجب کاهش رشد اقتصادی و افزایش هزینههای عمومی دولتها شود.
کشورهای توسعهیافته با بحران کمبود نیروی کار و نیاز به مهاجرت نیروی انسانی مواجهاند و کشورهای در حال توسعه با چالش تأمین منابع مالی برای خدمات اجتماعی روبهرو هستند.
هشدار به دولتها برای تجدیدنظر در سیاستگذاریها
سازمان بهداشت جهانی با استناد به دادههای خود، از دولتها خواسته است تا برای مقابله با این تغییر جمعیتی عظیم، چهار محور کلیدی سیاستی را در دستور کار قرار دهند:
۱. افزایش سرمایهگذاری در نظامهای بهداشتی و مراقبت سالمندی برای پاسخگویی به نیازهای پیچیده جمعیت رو به افزایش مسن.
۲. ایجاد نظامهای پایدار حمایت اجتماعی و بازنشستگی که توان مالی لازم برای دهههای آینده را داشته باشند.
۳. حمایت از مراقبان غیررسمی، بهویژه زنان، از طریق پرداخت یارانه، آموزش و خدمات روانی.
۴. برنامهریزی اقتصادی و اجتماعی بلندمدت برای سازگاری جامعه با واقعیتهای جدید جمعیتی، شامل اصلاح ساختار اشتغال، مسکن و آموزش.
چشمانداز قرن بیستویکم؛ جهان خاکستریتر میشود
تحلیلگران WHO پیشبینی میکنند که تا سال ۲۰۸۰ میلادی برای نخستین بار در تاریخ بشر، جمعیت افراد بالای ۶۵ سال از کودکان زیر ۱۸ سال بیشتر خواهد شد.
این نقطه عطف تاریخی به معنای ورود جهان به دوران جمعیت خاکستری است؛ دورانی که در آن سیاستهای اقتصادی، آموزشی، درمانی و حتی شهری باید بازتعریف شوند تا با نیازهای نسلی هماهنگ شوند که طولانیتر زندگی میکند، اما آسیبپذیرتر است.