آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
در شب به یادماندنی در شهر زوریخ، هنر ایران در تبعید به شکلی درخشان تجلی یافت. کنسرت «شرق از غرب» میزبان نخستین اجرای زنده چهار قطعه از آثار مهدی رجبیان، آهنگساز ۳۵ ساله ایرانی بود؛ هنرمندی که پیشینه فعالیت هنری در ایران برایش بازداشت و محدودیت به ارمغان آورده بود. این رویداد هنری حاصل بیش از یک سال همکاری مستمر و از راه دور میان رجبیان و آندره بلمونت، رئیس بخش آهنگسازی فیلم و تئاتر دانشگاه هنر زوریخ بود. همکاری که نشان میدهد چگونه مرزهای جغرافیایی نمیتوانند مانع خلق آثار هنری اصیل شوند.
در این کنسرت، آلبوم «کودتای خدایان» که پیشتر با همکاری هاروی میسن جونیور، رئیس آکادمی گرمی، منتشر شده بود، به صورت زنده روی صحنه رفت. این همکاری بینالمللی، گواهی بر ظرفیت بالای هنرمندان ایرانی در عرصه جهانی است. برای رجبیان که پیش از این به دلیل فعالیتهای هنریاش در ایران با چالشهایی روبرو شده بود، این اجرا نه تنها یک تجربه تازه هنری، که اثباتی بر توانایی هنرمندان ایرانی در صحنه بینالمللی محسوب میشود.
اجرای زوریخ؛ نماد هنر ایرانی در تبعید و ظرفیتهای بینالمللی
این رویداد هنری را میتوان از چند منظر تحلیل کرد:
۱. هنر در تبعید؛ از محدودیت تا جهانی شدن
- تبدیل تهدید محدودیتهای داخلی به فرصت بینالمللی
- نقش دیاسپورای هنری در معرفی فرهنگ ایرانی
- توانایی هنرمندان ایرانی در همکاری با نهادهای معتبر جهانی
- گذر از مرزهای سیاسی از طریق زبان جهانی هنر
۲. همکاریهای بینالمللی در عصر دیجیتال
- اثربخشی همکاریهای آنلاین و از راه دور در خلق آثار هنری
- نقش پلتفرمهای دیجیتال در فراتر رفتن از محدودیتهای جغرافیایی
- امکان تعامل هنرمندان ایرانی با مراکز آکادمیک جهانی
- ایجاد شبکههای هنری فرامرزی برای هنرمندان ایرانی
۳. جایگاه موسیقی ایرانی در صحنه جهانی
- استقبال نهادهای هنری اروپا از آثار آهنگسازان ایرانی
- تلفیق عناصر موسیقی شرقی با استانداردهای جهانی
- قابلیت موسیقی ایرانی برای ارائه در بسترهای بینالمللی
- موقعیتسازی هنرمندان ایرانی در بازار جهانی موسیقی
۴. چالشها و فرصتهای هنرمندان ایرانی
- دوگانگی بین فعالیت در داخل و فرصتهای بینالمللی
- ضرورت توسعه زیرساختهای حرفهای برای هنرمندان
- لزوم حمایت نهادهای فرهنگی از هنرمندان صاحب سبک
- اهمیت حفظ اصالت هنری در همکاریهای بینالمللی
۵. پیامهای کلان این رویداد
- اثربخشی هنر به عنوان پل ارتباطی بین فرهنگها
- توانایی هنرمندان ایرانی برای درخشش در صحنه جهانی
- لزوم بازنگری در سیاستهای فرهنگی داخلی
- ضرورت سرمایهگذاری روی استعدادهای هنری جوان