آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
جنجال جدیدی در فضای رسانهای ایران درگرفته است. محمدرضا شهبازی، مجری برنامه پاورقی، با انتشار پستی تند در شبکههای اجتماعی، موضع شدیدی در برابر روزنامه هممیهن اتخاذ کرد. علت این واکنش تند، استفاده روزنامه هممیهن از تصویر یک زن محجبه در پوشش خبری پرونده پژمان جمشیدی بوده است. شهبازی در پست خود، این اقدام را توهین به پوشش چادر خوانده و با عباراتی تند به آن واکنش نشان داده است. شهبازی در بخشی از پست خود نوشته است: «هرزههایی که کثافت از سر و روی سبک زندگی آشکار و پنهانشان میبارد، حتی وقتی میخواهند به ماجرای تجاوز یکی از هممسلکهایشان بپردازند، از تمثال چادر و زن محجبه استفاده میکنند.» این مجری با اشاره مستقیم به پرونده پژمان جمشیدی تأکید کرده که هم شاکی و هم متهم در این پرونده از یک جنس و طبقه هستند. به گفته او، این افراد از همان کسانی هستند که تا دیروز «قربان صدقهشان میرفتند.»
شهبازی در ادامه با زبانی تند خطاب به روزنامه هممیهن نوشته است: «رذلهای بیهمه چیز! دامن زنان عفیفه و محجبه از کثافتی که شما شب و روز در آن میلولید مبراست.» او از این روزنامه خواسته به جای استفاده از تصویر زنان محجبه، از تصویر افرادی استفاده کند که شبیه به خودشان هستند. افرادی که به گفته شهبازی «اهل واننایت و هزار جور گند و کثافت دیگر» هستند. این مجری در پایان پست خود تأکید کرده که همانطور که جنبش «من هم» از جنس خودشان بود، این ماجرا نیز کاملاً مربوط به خودشان است و باید بین خودشان حلش کنند. این واکنش تند در حالی صورت گرفته که پرونده پژمان جمشیدی همچنان در کانون توجه رسانهها و افکار عمومی قرار دارد.
ادبیات و شیوه بیان
استفاده از ادبیات بسیار تند و غیرحرفهای از سوی شهبازی قابل توجه است. به کار بردن واژههایی مانند «کثافت»، «رذل» و «هرزه» در فضای رسانهای غیرمتعارف است. این شیوه بیان میتواند نشان از عمق عصبانیت گوینده داشته باشد. ممکن است این واکنش در پاسخ به اقدام مشابهی از طرف مقابل باشد. با این حال، استفاده از چنین ادبیاتی میتواند به جای حل مسئله، به دامنزدن به تنشها بینجامد. در فضای رسانهای حرفهای، معمولاً از چنین عباراتی استفاده نمیشود.
محتوای پیام و ادعاها
شهبازی به طور مشخص به استفاده رسانهها از تصویر زنان محجبه در پوشش اخبار مرتبط با حوادث غیراخلاقی اعتراض دارد. این موضوع پیش از این نیز توسط برخی چهرهها مطرح شده بود. ادعای اصلی او این است که در پروندههایی مانند پژمان جمشیدی، همه طرفین درگیر، از یک طبقه و سبک زندگی هستند. بنابراین استفاده از نمادهای مذهبی در پوشش این اخبار را غیرمنصفانه میداند. او همچنین تلویحاً به وجود یک شبکه ارتباطی بین برخی رسانهها و افراد درگیر در پرونده اشاره میکند. این ادعا نیازمند ارائه مدارک و شواهد است.
تأثیر بر افکار عمومی
این اظهارات میتواند در افکار عمومی بازتابهای مختلفی داشته باشد. برخی ممکن است آن را دفاع از حریم زنان محجبه بدانند. برخی دیگر ممکن است این ادبیات را توهینآمیز و غیرضروری ارزیابی کنند. نحوه دریافت این پیام به پیشزمینههای فکری افراد بستگی دارد. در شرایط کنونی جامعه، چنین اظهاراتی میتواند به قطبیتر شدن فضای اجتماعی بینجامد. این موضوع نیازمند مدیریت و میانهروی است.
پیامدهای حقوقی و رسانهای
استفاده از چنین ادبیاتی میتواند پیامدهای حقوقی برای گوینده داشته باشد. ممکن است طرف مقابل اقدام به طرح شکایت کند. از دید رسانهای، اینگونه اظهارات میتواند به حاشیهسازی و دور شدن از موضوع اصلی بینجامد. ممکن است بحث از موضوع اصلی به حاشیهها کشیده شود. این اتفاق میتواند زمینهساز شروع دور جدیدی از مجادلات رسانهای شود. سایر رسانهها ممکن است به این موضوع واکنش نشان دهند.
تحلیل جایگاه اخلاقی و حرفهای
در اخلاق حرفهای رسانهای، استفاده از چنین الفاظی معمولاً پذیرفته نیست. رسانهها و مجریان معمولاً سعی میکنند با ادبیات محترمانه انتقاد کنند. این شیوه بیان میتواند به اعتبار حرفهای گوینده آسیب بزند. ممکن است او را از دایره گفتوگوی منطقی خارج کند. از سوی دیگر، این پرسش مطرح است که آیا دفاع از حریم زنان محجبه با این شیوه ممکن است به نتیجه معکوس بینجامد یا خیر. این موضوع نیازمند تأمل بیشتر است.