آسیانیوز ایران / یزد ؛ در تاریخ، گاهی زنانی ظهور میکنند که حضورشان فصل تازهای از انسانیت میگشاید. حضرت زینب کبری(سلاماللهعلیها) از همین جنس است؛ بانویی که در میانهی ویرانی و اسارت، منادی امید و آزادگی شد و با استواریاش، مفهوم «شکستناپذیری» را برای همیشه در ذهن تاریخ حک کرد.
لقب «عقیله بنیهاشم» تنها عنوانی تشریفاتی برای او نبود؛ حقیقتی بود که امام سجاد(ع) آن را چنین توصیف کرد:
«وَ اَنْتِ بِحَمْدِاللهِ عَالِمَةٌ غَیرُ مُعَلَّمَةٍ فَهِمَةٌ غَیرُ مُفَهَّمَةٍ».
زینب، عالمی بود بیمعلم و فهمیدهای بینیاز از استاد؛ و همین بصیرت الهی بود که او را در طوفان عاشورا به ستون پایداری بدل کرد.
اما زینب(س) تنها پیامآور کربلا نبود؛ او نخستین پرستار تاریخ تشیع بود. بانویی که با دستان خسته، زخم کودکان و بیماران کاروان اسیر را مرهم مینهاد و در اوج داغ و مصیبت، از مراقبت از مجروحان غافل نمیماند. از همینروست که میلادش، روز پرستار نام گرفته است؛ روزی برای گرامیداشت کسانی که ادامهدهندگان راه زینباند؛ آنان که در سکوت بیمارستانها، شب را سپر رنج بیماران میکنند.
امروز پرستاران ایرانی، نهتنها حافظ سلامت، بلکه تکیهگاه روانی جامعهاند. در روزگار بحرانها، از همهگیری کرونا گرفته تا حوادث طبیعی، این قشر شریف بیادعاترین و در عین حال، اثرگذارترین گروه خادمان مردم بودهاند. آنان در میدان خدمت، بیپرچم و بیهیاهو، از جان خویش مایه گذاشتند تا جامعه بر پا بماند.
با این همه، تناقضی تلخ در زندگی آنان موج میزند: پرستارانی که قهرمان سلامتاند، خود درگیر رنج معیشت و نابرابریاند. بسیاری از آنان، در برابر حجم سنگین کار، حقوقی ناچیز و بیثباتی شغلی، احساس بیمهری میکنند. آمارهای غیررسمی از مهاجرت رو به افزایش پرستاران خبر میدهد؛ خروج سرمایههای انسانی که سالها با هزینه ملی آموزش دیدهاند، تهدیدی خاموش اما واقعی برای نظام سلامت کشور است.
تجلیل از پرستار، تنها در مراسم و تقدیرنامه خلاصه نمیشود. اگر زینب(س) در مکتب انسانیت به ما درس داد که چگونه در میان طوفان بایستیم، امروز وظیفه ماست که در میدان عدالت و سیاستگذاری، پشت پرستاران بایستیم. باید به آنان امنیت شغلی، معیشت آبرومند و جایگاه حرفهای درخور بخشید تا بمانند و با انگیزهای زینبی، به خدمت ادامه دهند.
زینب، نماد پیوند عقل، ایمان و عمل بود. پرستاران امروز نیز، اگر در پناه عدالت اجتماعی و توجه واقعی قرار گیرند، میتوانند همانگونه که بانوی کربلا شکستناپذیر ماند، ستون استواری برای سلامت و امید جامعه باشند.
روز پرستار، تنها یادآور تولد بانویی نیست که پیام عاشورا را جاودانه کرد؛ یادآور مسئولیتی است که بر دوش ماست؛ مسئولیت پاسداشت خادمان خاموشی که هر روز، میان درد و زندگی، انتخابی زینبی میکنند