آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
صد روز است که خانواده نرگس عسکری در انتظار شنیدن خبری از دخترشان هستند. صد روز نگرانی، بیخوابی و التماس برای یافتن کوچکترین سرنخی از سرنوشت این زن ۳۵ ساله. اواسط تیرمام امسال، نرگس عسکری از خانهاش در نزدیکی منطقه چیتگر تهران خارج شد. این خروج، برخلاف روال همیشگیشان بود و بدون اطلاع قبلی خانواده صورت گرفت. طبق تصاویر دوربینهای مداربسته، نرگس به مدت یک ساعت در خیابانهای اطراف پیادهروی کرد. سپس در نزدیکی اتوبان همت، اتفاقی رخ داد که زندگی خانواده عسکری را برای همیشه تغییر داد.
یک دستگاه خودروی ال۹۰ سفیدرنگ در کنار نرگس توقف کرد. او سوار این خودرو شد و از آن لحظه به بعد، هیچ رد و نشانی از او به دست نیامده است. پدر نرگس با چشمانی اشکآلود میگوید: «خودروی ال۹۰ سفید با دیدن نرگس توقف کرد و ما دیگر هیچ ردی از دخترم نداریم.» این جمله، تلخترین واقعیتی است که خانواده عسکری با آن روبرو هستند. پلیس تمام اقدامات لازم را انجام داده، اما هیچ سرنخی از نرگس یا خودروی مظنون کشف نشده است. دوربینهای مداربسته نیز تنها تا لحظه سوار شدن او را ضبط کردهاند. خانواده نرگس پس از ۱۰۰ روز بیخبری، تصمیم گرفتهاند خبر مفقودی او را رسانهای کنند. آنان امیدوارند با کمک مردم و رسانهها، بتوانند به سرنخهای لازم دست پیدا کنند. آن ها از این میترسند که سرنوشت نرگس مانند الهه حسیننژاد، سما جهانباز یا شیما صباگردی شود؛ زنانی که روزی مفقود شدند و خانوادههایشان تا امروز در انتظار آنان هستند
تحلیل الگوی رفتاری و زمان حادثه
خروج ناگهانی نرگس از خانه بدون اطلاع قبلی خانواده، اولین نشانه غیرعادی این حادثه است. این رفتار با روال معمول زندگی او مطابقت ندارد. پیادهروی یکساعته در اطراف منطقه چیتگر نیز قابل تأمل است. آیا او با کسی قرار ملاقات داشت؟ یا تحت فشار روانی بوده است؟ سوار شدن داوطلبانه به خودرویی ناشناس، سؤال بزرگتری ایجاد میکند. آیا راننده را میشناخته؟ یا به اجبار سوار شده است؟
بررسی امنیتی و پلیسی پرونده
عدم وجود تصاویر دوربین مداربسته پس از سوار شدن نرگس، نشان از برنامهریزی دقیق عاملان دارد. آنان احتمالاً مسیرهایی را انتخاب کردهاند که تحت پوشش دوربینها نباشد. ناتوانی پلیس در شناسایی خودروی ال۹۰ سفید، میتواند نشاندهنده استفاده از پلاک جعلی یا سرقتی باشد. این موضوع تحقیقات را پیچیدهتر کرده است. گذشت ۱۰۰ روز از مفقودی بدون کشف هیچ سرنخی، نگرانکننده است. هرچه زمان بیشتری بگذرد، احتمال یافتن نرگس کاهش مییابد.
بررسی پروندههای مشابه زنان مفقود شده
اشاره خانواده به الهه حسیننژاد، سما جهانباز و شیما صباگردی، نشان از الگوی تکراری اینگونه حوادث دارد. این زنان نیز در شرایط مشابهی مفقود شدهاند. وجود الگوی مشابه در مفقودی زنان، میتواند نشان از فعالیت باندهای سازمانیافته باشد. این موضوع نیاز به بررسی دقیقتر پلیس دارد. عدم حل پروندههای مشابه در گذشته، به عاملان جرات بیشتری برای تکرار این اقدامات میدهد. این چرخه باید شکسته شود.
نقش رسانه و جامعه در پیشبرد پرونده
رسانهای کردن پرونده پس از ۱۰۰ روز، نشان از ناامیدی خانواده از روشهای رسمی دارد. آنان امیدوارند با کمک مردم بتوانند به نتیجه برسند. تجربه نشان داده که در برخی موارد، انتشار گسترده اخبار مفقودی به یافتن سرنخهای مهم منجر شده است. مردم ممکناطلاعات مفیدی داشته باشند. افزایش حساسیت جامعه نسبت به اینگونه حوادث، میتواند به پیشگیری از موارد مشابه کمک کند.
راهکارهای پیشنهادی و اقدامات ضروری
ایجاد بانک اطلاعاتی جامع از خودروهای مشکوک در سطح شهر میتواند به پلیس کمک کند. این بانک اطلاعاتی باید بهروز و کامل باشد. تقویت سیستم دوربینهای مداربسته در معابر و خیابانهای فرعی ضروری است. بسیاری از خودروهای مجرمین از مسیرهای کمتردد استفاده میکنند. آموزش و فرهنگسازی برای شهروندان درباره خطرات سوار شدن به خودروهای غریبه نیز میتواند از وقوع چنین حوادثی جلوگیری کند.