آسیانیوز ایران؛ سرویس سیاسی:
در رویدادی که تحلیلگران آن را یکی از غیرمنتظرهترین تحولات سیاسی آمریکا میدانند، زهران ممدانی، نماینده ۳۴ ساله و چهره نوظهور چپگرا، شهردار جدید نیویورک شد. این پیروزی تاریخی در بزرگترین شهر آمریکا، پیام روشنی از تغییر فضای سیاسی این کشور در آستانه انتخابات میاندورهای ۲۰۲۶ است. ممدانی که با شعارهای رادیکال و سیاستهای سوسیالیستی وارد میدان شده بود، موفق شد اندرو کومو، فرماندار پیشین ایالت نیویورک را با اختلافی دو رقمی شکست دهد. کومو که پس از شکست در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات، به عنوان نامزد مستقل وارد رقابت شده بود، نتوانست در برابر موج حمایت از ممدانی مقاومت کند.
نتایج اولیه که از سوی مرکز دادهنگاری انتخاباتی منتشر شده، نشان میدهد بیش از دو میلیون رأی در نیویورک به صندوقها ریخته شده که بالاترین میزان مشارکت در رقابت شهرداری از سال ۱۹۶۹ تاکنون محسوب میشود. این مشارکت گسترده نشاندهنده اشتیاق شهروندان برای ایجاد تغییر در سیستم سیاسی است. ممدانی که پیش از این نمایندهای گمنام در مجلس ایالتی بود، با پیشنهادهایی جسورانه چون رایگانسازی اتوبوسهای شهری و فریز اجارهبها برای نزدیک به یک میلیون واحد مسکونی، توجه نسل جوان و رأیدهندگان ساکن محلههای کمدرآمد را به خود جلب کرد. این سیاستها که توسط رسانههای اصلی غیرعملی خوانده میشد، در نهایت به برگ برنده او تبدیل شد.
پیروزی ممدانی در کنار دو پیروزی دیگر برای دموکراتهای میانهرو در ایالتهای نیوجرسی و ویرجینیا، تصویر پیچیدهای از فضای سیاسی آمریکا ترسیم میکند. در حالی که ممدانی آشکارا رویکردی چپگرایانه دارد، برندگان نیوجرسی و ویرجینیا در جبهه میانهرو دموکراتها جای میگیرند. در نیوجرسی، «مایکی شریل»، خلبان پیشین نیروی دریایی و نماینده کنونی مجلس نمایندگان، با شکست «جک چیاتارلی» جمهوریخواه، جایگزین «فیل مورفی» فرماندار دموکرات فعلی خواهد شد. این پیروزی برای دموکراتها از اهمیت تاریخی برخوردار است چرا که برای نخستینبار از دهه ۱۹۶۰، آنان سه دوره پیاپی در نیوجرسی قدرت فرمانداری را در دست میگیرند.
در ویرجینیا نیز «ابیگیل اسپنبرگر»، دیگر چهره میانهرو حزب دموکرات، موفق شد با پیروزی بر «وینسام ارل-سیرز»، معاون فرماندار جمهوریخواه، به عنوان نخستین زن فرماندار این ایالت برگزیده شود. اسپنبرگر در سخنرانی پیروزی خود بر عقلانیت و میانهروی تأکید کرد. نقطه مشترک این سه پیروزی، بهرهبرداری هوشمندانه از نارضایتی عمومی نسبت به دونالد ترامپ بود. سیاستهای جنجالی ترامپ در نه ماه نخست ریاستجمهوریاش، از جمله تعطیلی دولت فدرال و سیاستهای سختگیرانه مهاجرتی، نقش مهمی در جهتدهی به آرای شهروندان ایفا کرد.
ظهور جنبش چپ در سیاست شهری آمریکا
پیروزی ممدانی نشان میدهد که سیاستهای چپگرایانه در سطح شهری میتواند مورد استقبال شهروندان قرار گیرد. پیشنهادهای رادیکالی که زمانی غیرعملی تلقی میشد، اکنون به گفتمان اصلی تبدیل شده است. این پیروزی میتواند الهامبخش جنبشهای مشابه در سایر شهرهای بزرگ آمریکا باشد. رویکرد ممدانی نشان داد که میتوان با تکیه بر مسائل معیشتی مردم، حتی در پیچیدهترین سیستمهای سیاسی نیز موفق شد. تأثیر این پیروزی بر حزب دموکرات بسیار قابل تأمل است. این حزب باید بین جناح چپ و میانهرو خود تعادل جدیدی ایجاد کند.
افول چهرههای سنتی سیاسی
شکست سنگین اندرو کومو که زمانی از وزنههای سنگین حزب دموکرات محسوب میشد، نشان از تغییر ذائقه سیاسی رأیدهندگان دارد. شهروندان به دنبال چهرههای جدید و راهکارهای نو هستند. این شکست میتواند زنگ خطری برای سایر سیاستمداران سنتی باشد. آنان باید خود را با خواست های جدید جامعه هماهنگ کنند. تحول در نیویورک نشان میدهد که سابقه سیاسی طولانی دیگر ضمانتی برای موفقیت در انتخابات نیست.
نقش نارضایتی از ترامپ در نتایج انتخاباتی
سیاستهای جنجالی ترامپ در حوزههایی مانند مهاجرت و تعرفههای تجاری، نقش تعیینکنندهای در نتایج این انتخابات داشت. رأیدهندگان با انتخاب دموکراتها به دنبال ایجاد تعادل در برابر سیاستهای ترامپ بودند. تعطیلی دولت فدرال و تهدید به اخراج کارمندان دولتی، اعتماد عمومی به ترامپ را کاهش داده است. این موضوع به طور مستقیم بر نتایج انتخابات محلی تأثیر گذاشت. واکنشهای تند ترامپ به نتایج انتخابات، از جمله اتهامات بدون مدرک درباره تقلب، میتواند در نهایت به حاشیهرانی او بینجامد.
تقسیمبندی جدید در حزب دموکرات
پیروزی همزمان جناح چپ در نیویورک و جناح میانهرو در نیوجرسی و ویرجینیا، نشان میدهد که حزب دموکرات در حال تجربه تقسیمبندی جدیدی است. این تقسیمبندی میتواند هم به عنوان نقطه قوت و هم به عنوان نقطه ضعف برای دموکراتها عمل کند. از یک سو تنوع ایدئولوژیک میتواند پایگاه رأی آنان را گسترش دهد، از سوی دیگر میتواند به اختلافات درونی بینجامد. توانایی رهبری دموکراتها در مدیریت این تنوع، نقش تعیینکنندهای در موفقیتهای آینده آنان خواهد داشت.
چشمانداز انتخابات میاندورهای ۲۰۲۶
نتایج این انتخاباتها اگرچه امیدوارکننده است، اما نمیتواند پیشبین قطعی برای انتخابات میاندورهای باشد. هر ایالت پویایی سیاسی خاص خود را دارد. نظرسنجیها نشان میدهد که اگرچه نارضایتی از ترامپ بالاست، اما این نارضایتی لزوماً به حمایت از دموکراتها منجر نمیشود. بسیاری از رأیدهندگان هنوز مردد هستند. توانایی دموکراتها در ارائه آلترناتیو متقاعدکننده، تعیینکننده نتیجه نهایی خواهد بود.