آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
مدرسه، که باید امنترین پناهگاه برای آموختن و رشد باشد، امروز صحنه یک فاجعه شد. یک بار دیگر، جامعه آموزشی کشور با خبری هولناک مواجه گردید. این حادثه در یکی از مدارس شهرستان ابهر روی داد. جایی که دانشآموزانش باید در آرامش به تحصیل و بازی مشغول باشند. بر اساس گزارشهای اولیه، یک دانشآموز پایه هفتمی در حین بازی، دچار حادثهای شد که متأسفانه به قیمت جان شیرین او تمام شد. جزئیات دقیق این واقعه هنوز در هالهای از ابهام قرار دارد. اداره کل آموزش و پرورش استان زنجان، با انتشار اطلاعیهای، این ضایعه را به خانواده دانشآموز و جامعه فرهنگی استان تسلیت گفت. در این اطلاعیه بر پیگیری سریع و دقیق موضوع تأکید شده است.
این رویداد تلخ، یادآور حادثهای مشابه در مهرماه امسال است. زمانی که یک دانشآموز ۱۴ ساله دیگر در یکی از مدارس استان زنجان، به دلیل ایست قلبی جان خود را از دست داد. پرسشهای بیپاسخ بسیاری در مورد ایمنی محیطهای آموزشی و نظارت بر فعالیتهای دانشآموزان وجود دارد. آیا تمهیدات کافی برای پیشگیری از چنین حوادثی اندیشیده شده است؟ این حادثه، نه تنها یک خانواده، که یک جامعه آموزشی را در غم و اندوه فرو برده است. درسی تلخ که باید از آن عبرت گرفت. این گزارش، نگاهی دارد به ابعاد مختلف این فاجعه و پرسشهای برجای مانده از آن.
ایمنی محیطهای آموزشی؛ پرسشهای بیپاسخ
این حادثه بار دیگر موضوع "ایمنی فیزیکی" در مدارس کشور را به چالش میکشد. محیط مدرسه، به ویژه حیاط و اماکنی که محل بازی و تحرک دانشآموزان است، باید مطابق با استانداردهای دقیق ایمنی باشد. آیا تجهیزات ورزشی و بازی در این مدرسه از نظر استحکام و ایمنی به طور دورهای بازرسی میشده است؟ آیا سطح زمینها و نحوه طراحی فضا، احتمال بروز چنین حوادثی را افزایش داده است؟ پاسخ به این پرسشها نیازمند بررسیهای کارشناسی دقیق است. اما تکرار چنین حوادثی نشان میدهد که ممکن است خلأهایی در نظارت بر ایمنی محیطهای آموزشی وجود داشته باشد.
نظارت و مراقبت؛ نقش کادر آموزشی در پیشگیری
در کنار ایمنی فیزیکی، موضوع "نظارت فعال" بزرگسالان در زمان بازی دانشآموزان نیز حائز اهمیت است. حضور به موقع و آگاهانه معلمان و مربیان میتواند از بسیاری از حوادث جلوگیری کند. نسبت تعداد دانشآموز به کادر نظارتی در زمانهای تفریح چقدر است؟ آیا پرسنل آموزشی برای مدیریت بحران و کمکهای اولیه آموزش دیدهاند؟ این حادثه یادآور میکند که نظارت تنها به حضور فیزیکی محدود نمیشود، بلکه داشتن دانش و آمادگی برای مداخله در مواقع ضروری نیز اهمیت دارد.
سلامت دانشآموزان؛ لزوم توجه به معاینات دورهای
با توجه به سابقه حادثه مشابه (ایست قلبی) در همین استان، پرسش درباره "سلامت جسمانی" دانشآموزان نیز مطرح میشود. آیا برنامهای برای معاینات دورهای و غربالگری بیماریهای نهفته در دانشآموزان وجود دارد؟ برخی شرایط پزشکی ممکن است در ظاهر مشخص نباشند، اما در حین فعالیتهای بدنی شدید منجر به فاجعه شوند. شناسایی به موقع این موارد میتواند جان بسیاری از کودکان و نوجوانان را نجات دهد. این امر، همکاری بین آموزش و پرورش و وزارت بهداشت را میطلبد تا از سلامت دانشآموزان در محیط آموزشی اطمینان حاصل شود.
پیامدهای روانی حادثه بر جامعه مدرسه
تأثیر روانی چنین حوادثی فراتر از خانواده داغدیده است. دانشآموزان همکلاسی، معلمان و کارکنان مدرسه نیز به شدت تحت تأثیر این فاجعه قرار میگیرند. وجود "پشتیبانی روانی" فوری و بلندمدت برای این افراد ضروری است. آیا آموزش و پرورش تیمهای مداخله در بحران برای چنین مواقعی در نظر گرفته است؟ بیتوجهی به این بعد از حادثه، میتواند عواقب روانی جبرانناپذیری بر جای بگذارد. التیام این زخمها نیازمند حمایت تخصصی و مستمر است.
شفافیت و مسئولیتپذیری؛ از بررسی تا اقدام
اطلاعیه آموزش و پرورش درباره "بررسی و پیگیری" موضوع، گام اولیه و ضروری است. اما آنچه اهمیت دارد، "شفافیت" در اعلام نتایج این بررسی و "اقدام عملی" برای جلوگیری از تکرار است. آیا نتایج این بررسی به صورت شفاف و کامل به اطلاع عموم خواهد رسید؟ آیا خانواده داغدیده و افکار عمومی از چگونگی برخورد با قصور احتمالی مطلع میشوند؟ مسئولیتپذیری نهادهای مربوطه در قبال چنین حوادثی، تنها راه بازیابی اعتماد عمومی و تضمین ایمنی دانشآموزان در آینده است. این حادثه باید به یک نقطه عطف برای بازنگری اساسی در استانداردهای ایمنی مدارس تبدیل شود.