آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
چهرهاش برای بسیاری از ایرانیان با نام "سارا" گره خورده است. همان زنی که در سریال محبوب "زیر آسمان شهر" همراه با بهروز پیرپکاجکی (با بازی مهران غفوریان) خنده و گریه تماشاگران را برانگیخت. معصومه کریمی، بازیگری که از دهه ۷۰ تاکنون در خاطره جمعی ایرانیان جا دارد. او که متولد ۲۷ آذر ۱۳۵۳ است، کار خود را با سینما آغاز کرد اما خیلی زود به تلویزیون راه یافت. اولین حضور تلویزیونیاش در "پرواز ۵۷" به کارگردانی مهران مدیری بود، اما این "ساعت خوش" بود که نامش را بر سر زبانها انداخت.
کریمی در "ساعت خوش" درخشید، اما این درخشش هزینهای هم داشت: "مثل دیگر بازیگران این سریال برای مدتی ممنوع الکار شدم." تجربهای که بسیاری از بازیگران کمدی در آن سالها از سر گذراندند. اما پرفروغترین نقش او در "زیر آسمان شهر" بود. نقش سارا که همسر بهروز پیرپکاجکی بود، چنان در ذهن مردم ماندگار شد که پس از گذشت سالها، بسیاری او را با همین نام میشناسند.
پشت صحنه این بازیگر، زنی چندبعدی قرار دارد که عکاسی میکند، شعر میگوید، داستان مینویسد و این روزها مشغول آموختن اصول فیلمنامهنویسی است. او که تنها دارای مدرک دیپلم است، میگوید: "همیشه در حال آموختنم." زندگی برای این بازیگر تنها محدود به بازیگری نیست. او عاشق سفر است؛ هم با کولهپشتی و به شکل کمپینگ و هم به شیوه کلاسیک با اقامت در هتل. "بسیار سفر باید تا پخته شود خامی" شعری است که همیشه زمزمه میکند. در سالهای اخیر کمتر در پروژهها دیده شده است. خودش دلیل این کمکاری را فوت مادرش میداند: "ذهنم درگیر فقدان او شد." غمی که مسیر حرفهای او را تحت تأثیر قرار داد. اکنون معصومه کریمی، با تجربه سالها بازیگری، نگاهی عمیقتر به زندگی و حرفهاش دارد. او معتقد است هنرمندان علاوه بر تخصص اصلی، باید مهارتهای دیگری هم بیاموزند تا در دوران بیکاری بتوانند از پس زندگی برآیند.
مسیر حرفهای از مدیری تا غفوریان
معصومه کریمی مسیر بازیگری خود را با سینما آغاز کرد. اولین فیلمش "جاده عشق" در سال ۱۳۷۲ بود، اما خیلی زود به تلویزیون مهاجرت کرد. همکاری با مهران مدیری در "پرواز ۵۷" نقطه عطفی در کارنامه او بود. اگرچه این مجموعه باعث شناخته شدنش شد، اما "ساعت خوش" بود که او را به بازیگری محبوب تبدیل کرد. نقش سارا در "زیر آسمان شهر" به کارگردانی مهران غفوریان، اوج شهرت او بود. این نقش چنان در ذهن مردم ماندگار شد که پس از دو دهه، هنوز بسیاری او را با این نام میشناسند.
ممنوعالکاری و چالشهای حرفهای
کریمی پس از بازی در "ساعت خوش" مانند دیگر بازیگران این مجموعه، با ممنوعالکاری موقت روبرو شد. این دوره از ممنوعالکاری تجربه مشترک بسیاری از بازیگران کمدی در آن سالها بود. در سالهای اخیر نیز با شایعه پیوستن به شبکه جم روبرو شد که آن را تکذیب کرد. این شایعات نشاندهنده حساسیتهای فضای کاری بازیگران ایرانی است. فوت مادرش نیز باعث شد مدتی از تلویزیون دور بماند. این غم شخصی بر مسیر حرفهای او تأثیر گذاشت و دورهای از کمکاری را برایش به همراه آورد.
هنر در کنار زندگی
کریمی بازیگری را تنها بخشی از هویت خود میداند. او از دوران دبیرستان به عکاسی مشغول بوده و این هنر را اولین شغل خود میداند. نوشتن شعر و داستان کوتاه از دیگر علاقمندیهای اوست. اخیراً نیز به طور جدی به یادگیری اصول فیلمنامهنویسی مشغول شده است. سفر نیز بخش مهمی از زندگی او را تشکیل میدهد. او هم به شیوه ماجراجویانه (کمپینگ) و هم به شکل کلاسیک سفر میکند.
نگاه فلسفی به زندگی و هنر
کریمی به "مهارتهای زندگی" به عنوان اصلی مهم مینگرد. او معتقد است هنرمندان علاوه بر تخصص اصلی، باید مهارتهای دیگری هم بیاموزند. این نگاه از تجربیات شخصی او نشأت میگیرد: "زمانهایی داریم که به دلایل مختلف از حرفهمان دور میمانیم." این دوری هم از نظر اقتصادی و هم از نظر روحی میتواند آسیبزا باشد. او هنوز هم بازیگری را انتخاب اول خود میداند، اما معتقد است اگر به گذشته برگردد، در کنار آن به کسب مهارتهای دیگر نیز میپردازد.
تأثیر تحصیلات و یادگیری مستمر
کریمی با وجود داشتن تنها مدرک دیپلم، همواره بر یادگیری تأکید دارد. او میگوید: "همیشه در حال آموختنم" و این را در فعالیتهای متنوعش نشان میدهد. تئاتر را خانه اول خود میداند و همواره سعی در آموختن و یادگیری دارد. این نگاه، الگویی برای هنرمندانی است که آموزش رسمی محدودی دارند. تجربه او نشان میدهد که موفقیت در هنر تنها از طریق تحصیلات آکادمیک به دست نمیآید، بلکه یادگیری مستمر و تجربه عملی نیز نقش انتقادی ایفا میکند.