آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
قرعه جام جهانی ۲۰۲۶ برای تیم ملی ایران رقم خورد و حالا نوبت تحلیل دقیق مسیر پیش رو است. ایران در گروه G همراه سه تیم بلژیک، مصر و نیوزیلند قرار گرفته؛ ترکیبی که نه از سختترینهاست و نه از آسانترینها. این گروه، نمونه کلاسیک یک گروه متعادل و رقابتی است که صعود از آن نیازمند برنامهریزی دقیق، اجرای بینقص و قدری شانس است. برای هواداران فوتبال ایران، نام بلژیک خاطرات متفاوتی را زنده میکند. آخرین بار در جام جهانی ۲۰۱۸، ایران در دقیقههای پایین تساوی با این تیم را از دست داد. آن شکست تلخ اکنون به فرصتی برای جبران تبدیل شده است. اما این بلژیک، آن تیم قدرتمند و هماهنگ سالهای گذشته نیست و در آستانه بازسازی نسل خود قرار دارد.
در سوی دیگر، مصر ایستاده است؛ همسایه آفریقایی که رقابتی دیرینه و حساس با ایران دارد. تیمی که با وجود ستارههای درخشانش، هرگز نتوانسته در جام جهانی درخشش خاصی داشته باشد. بازی با مصر بیش از هر چیز یک جنگ روانی و تاکتیکی خواهد بود که نتیجه آن میتواند سرنوشت هر دو تیم را مشخص کند. نیوزیلند اما، نقش کارت وحشی این گروه را بازی میکند. تیمی که شاید در نگاه اول ضعیفترین باشد، اما تجربه حضور در جامهای جهانی و روحیه جنگندگی بالایی دارد. تاریخ نشان داده که این تیمها میتوانند برای قدرتهای گروه دردسرساز باشند و حتی معادلات را برهم بزنند. برای سرمربی تیم ملی ایران، این قرعهکشی هم چالش و هم فرصت است. چالش رویارویی با سه سبک بازی کاملاً متفاوت: فوتبال فنی و سازمانیافته اروپایی، فوتبال ریتمیک و فردمحور آفریقایی، و فوتبال فیزیکی و مستقیم اقیانوسیه. اما فرصت، در متعادل بودن گروه نهفته است؛ گروهی که در آن هر تیم میتواند از هر تیم دیگر امتیاز بگیرد.
نکته کلیدی برای ایران، مدیریت انرژی و تاکتیک در سه بازی کاملاً متفاوت خواهد بود. بازی اول برابر نیوزیلند که باید با برد آغاز شود، بازی دوم مقابل بلژیک که نیازمند رویکردی محتاطانه و ضدحملهای است، و بازی سوم در برابر مصر که احتمالا سرنوشتساز خواهد بود. این مقاله با نگاهی عمیق و فنی، به تحلیل همه جانبه این گروه میپردازد. از بررسی نقاط قوت و ضعف هر تیم، تا تحلیل تاریخی رقابتهای گذشته و پیشبینی سناریوهای احتمالی صعود. هدف، ترسیم نقشه راه واقعبینانهای است که نشان دهد ایران چگونه میتواند برای دومین بار متوالی به مرحله حذفی جام جهانی صعود کند. در نهایت، این گروه آزمونی است برای بلوغ فوتبال ایران. آزمونی که نشان میدهد آیا میتوانیم فراتر از شانس و روحیه، با برنامهریزی دقیق و اجرای تاکتیکی منسجم، در بزرگترین صحنه فوتبال جهان بدرخشیم یا نه. پاسخ این پرسش را در میدان بازی خواهیم یافت.
تحلیل بلژیک؛ غول سالخورده یا اژدهای بیدارشده؟
بلژیک بدون شک نام آشناترین و با سابقهترین تیم این گروه است. این تیم که سالها در ردههای بالای رنکینگ فیفا قرار داشت، اکنون در دوره گذار به سر میبرد. نسل طلایی با بازیکنانی چون آزار، روبرتو مارتینز و تیبو کورتوا یا بازنشسته شدهاند یا به انتهای کار خود نزدیک میشوند. این تغییر نسل میتواند هم نقطه ضعف و هم نقطه قوت باشد. از یک سو، بلژیک ممکن است آن انسجام و قدرت گذشته را نداشته باشد. خط دفاعی این تیم به ویژه آسیبپذیر به نظر میرسد و خلأ رهبری در میانه میدان محسوس است. اما از سوی دیگر، بازیکنان جوانی چون جرمی دوکو، چارلی پاتینو و آرتور وراعت در حال ظهور هستند که میتوانند با انرژی و جسارت جدیدی به تیم جان ببخشند. سرمربی جدید تیم نیز باید سبک بازی را با ویژگیهای نسل جدید هماهنگ کند. برای ایران، بازی با بلژیک نیازمند رویکردی هوشمندانه است. بهترین استراتژی، بازی فشرده دفاعی، کنترل میانه میدان و استفاده از ضدحملات سریع خواهد بود. ایران نباید درگیر بازی باز با بلژیک شود، بلکه باید صبور باشد و از اشتباهات حریف استفاده کند. یک امتیاز در این بازی، نتیجهای عالی و سه امتیاز، رویایی محسوب میشود. کلید موفقیت در مهار بازیکنان خلاق بلژیک و بهرهگیری از ضعفهای دفاعی آنهاست.
مصر؛ رقیب مستقیم و جنگ روانی
رقابت ایران و مصر در سالهای اخیر به داستانی جذاب تبدیل شده است. این دو تیم در مسابقات مختلف با هم روبرو شدهاند و نتایج متفاوتی گرفتهاند. مصر تیمی است که به ستارههای خود وابسته است؛ بازیکنانی که در لیگهای اروپایی میدرخشند اما همیشه نتوانستهاند این درخشش را به تیم ملی منتقل کنند. نقطه قوت مصر، خط حمله با بازیکنان سریع و تکنیکی است. آنها در حملات جانبی خطرناک هستند و از موقعیتهای ثابت توپ خوب استفاده میکنند. اما نقطه ضعف آنها در بیثباتی دفاعی و وابستگی بیش از حد به یک یا دو بازیکن خلاصه میشود. زمانی که ستارههای آنها زیر فشار قرار میگیرند، کل تیم دچار اختلال میشود. بازی با مصر بیش از هر چیز یک نبرد روانی خواهد بود. ایران باید از همان دقایق اول فشار خود را وارد کند و اجازه ندهد مصریها بازی را در کنترل خود بگیرند. مهار بازیکنان کلیدی مصر در خط حمله و بهرهگیری از سرعت در ضدحمله میتواند کلید پیروزی باشد. این بازی به احتمال زیاد تعیینکننده صعود خواهد بود و برد در آن میتواند راه را برای ایران هموار کند. ایران باید از تجربیات گذشته خود در بازی با تیمهای آفریقایی بهره بگیرد.
نیوزیلند؛ امتیاز اجباری یا تله احتمالی؟
در نگاه اول، نیوزیلند ضعیفترین تیم گروه G محسوب میشود. این تیم معمولاً از طریق پلیآف اقیانوسیه به جام جهانی راه مییابد و در مرحله گروهی اغلب شکست میخورد. اما تاریخ جام جهانی پر از مثالهایی است که چنین تیمهایی با نمایشی غیرمنتظره، معادلات گروه را برهم زدهاند. نقطه قوت نیوزیلند، فوتبال فیزیکی، مستقیم و جنگندگی بالا است. آنها در بازیهای هوایی و دومین توپها قوی هستند و روحیهای بینظیر دارند. تیمی که چیزی برای از دست دادن ندارد، میتواند خطرناک باشد. نقطه ضعف آنها در کیفیت فنی پایین، سرعت کم در بازی سازی و محدودیت تاکتیکی است. برای ایران، بازی با نیوزیلند یک امتیاز اجباری است. اما این به معنای ساده گرفتن حریف نیست. ایران باید با احترام کامل به میدان برود و از همان ابتدا کنترل بازی را در دست بگیرد. بهترین استراتژی، حفظ مالکیت توپ، بازی در زمین حریف و استفاده از سرعت در کنارهها است. ایران باید از نظر فیزیکی نیز آماده باشد، زیرا نیوزیلند بازی سختی خواهد کرد. برد با اختلاف گل بالا میتواند در پایان برای صعود تعیینکننده باشد.
نقاط قوت و ضعف ایران در این گروه
تیم ملی ایران برای صعود از این گروه، نیازمند بهرهگیری حداکثری از نقاط قوت خود و پوشش نقاط ضعف است. بزرگترین نقطه قوت ایران، خط دفاعی منسجم و با تجربه است. دروازهبانی با کیفیت، دفاع مرکزی قدرتمند و هافبکهای دفاعی سختکوش، میتوانند پایههای موفقیت ایران را تشکیل دهند. نقطه قوت دیگر، ضدحملههای سریع و کشنده است. ایران بازیکنانی دارد که در فضاهای باز میتوانند خطرناک باشند. استفاده از سرعت در انتقال از دفاع به حمله، میتواند برای بلژیک و مصر مشکلساز شود. همچنین، روحیه جنگندگی و انسجام تیمی از ویژگیهای مثبت ایران محسوب میشود. اما نقاط ضعف نیز باید مدیریت شوند. مشکل اصلی، خلأ بازیسازی در میانه میدان و وابستگی به بازیکنان خاص است. زمانی که این بازیکنان زیر فشار قرار میگیرند، خلاقیت تیم کاهش مییابد. همچنین، ایران گاهی در حفظ نتیجه و مدیریت بازی تا دقایق پایانی مشکل دارد. تبدیل موقعیتها به گل نیز از دیگر چالشهای پیش رو است. سرمربی تیم باید برای این نقاط ضعف راهحلهای تاکتیکی پیدا کند.
سناریوهای صعود و نقشه راه پیشنهادی
برای صعود از این گروه، ایران به چهار تا شش امتیاز نیاز خواهد داشت. سناریوی ایدهآل، برد در برابر نیوزیلند و مصر و کسب یک امتیاز از بلژیک است که هفت امتیاز و صعود قطعی را به همراه دارد. اما در عمل، رقابت فشردهتر خواهد بود. سناریوی محتملتر، برد برابر نیوزیلند، تساوی با مصر و شکست در برابر بلژیک است که چهار امتیاز را به همراه خواهد داشت. در این صورت، صعود به تفاضل گل و نتایج دیگر بازیها بستگی خواهد داشت. ایران باید تلاش کند در برد برابر نیوزیلند، تفاضل گل مناسبی ایجاد کند. نقشه راه پیشنهادی برای ایران شامل چند مرحله است:
- اول، تمرکز کامل روی بازی با نیوزیلند و کسب سه امتیاز با تفاضل گل خوب.
- دوم، برنامهریزی دقیق برای بازی با بلژیک با هدف کسب حداقل یک امتیاز.
- سوم، آمادهسازی کامل برای بازی سرنوشتساز با مصر.
در این مسیر، مدیریت دقیق مصدومیتها، تعادل بخشیدن به ترکیب و انعطاف تاکتیکی ضروری است. کلید موفقیت در اجرای بینقص نقشه و حفظ انسجام تیمی در شرایط سخت است. ایران باید از تجربه حضور در جامهای جهانی گذشته درس بگیرد و اشتباهات را تکرار نکند. با برنامهریزی دقیق، روحیه بالا و کمی شانس، صعود از این گروه دور از دسترس نیست.