آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
با گسترش استفاده از موتورسیکلتهای برقی در شهرهای بزرگ به ویژه تهران، پلیس راهور قوانین و مقررات جدیدی را برای این وسیله نقلیه پاک اعلام کرده است. برخلاف تصور برخی که گمان میکنند موتورسیکلتهای برقی به دلیل نداشتن موتور احتراق داخلی نیازی به گواهینامه ندارند، پلیس تأکید کرده که این وسایل نیز تابع مقررات یکسان با موتورسیکلتهای بنزینی هستند. شریفی، رئیس مرکز اطلاعرسانی پلیس راهور تهران بزرگ، در بیانیهای رسمی به روشنسازی شرایط دریافت گواهینامه برای موتورسیکلتها پرداخته است. بر اساس این اعلام، حداقل سن برای دریافت گواهینامه موتورسیکلتهای برقی و بنزینی، ۱۶ سال تمام است. این قانون نشان میدهد که پلیس راهور موتورسیکلتهای برقی را از نظر قانونی کاملاً همرده با نمونههای بنزینی میداند.
اما برای موتورسیکلتهای با حجم موتور بالاتر، شرایط سختتری در نظر گرفته شده است. متقاضیان دریافت گواهینامه برای موتورسیکلتهای با حجم موتور ۲۰۰ سیسی به بالا، اعم از برقی یا بنزینی، باید حداقل ۱۸ سال سن داشته باشند. این تفکیک بر اساس قدرت و سرعت بیشتر این موتورسیکلتها و نیاز به تجربه و مسئولیتپذیری بالاتر است. یکی دیگر از نکات مهم تأکید شده، الزام استفاده از کلاه ایمنی برای تمامی موتورسواران و ترکنشینان آن هاست. این قانون که سالهاست برای موتورسیکلتهای بنزینی اجرا میشود، حالا به طور رسمی برای موتورسیکلتهای برقی نیز لازمالاجرا اعلام شده است. اهمیت این قانون زمانی بیشتر مشخص میشود که بدانیم بیشترین آسیب در تصادفات موتورسیکلتها مربوط به ضربه به سر است.
پلیس راهور به صراحت اعلام کرده که رانندگی بدون گواهینامه معتبر، جرم محسوب میشود و با متخلفان برخورد قانونی خواهد شد. این هشدار به ویژه برای جوانان و نوجوانانی مهم است که ممکن است گمان کنند موتورسیکلتهای برقی نیازی به مجوز قانونی ندارند. جریمه این تخلف میتواند شامل پرداخت مبلغی نقدی، توقیف وسیله نقلیه و حتی محرومیت از دریافت گواهینامه در آینده باشد. گسترش استفاده از موتورسیکلتهای برقی در سالهای اخیر، ناشی از مزایای زیستمحیطی و اقتصادی این وسایل بوده است. اما پلیس راهور تأکید دارد که این مزایا نباید باعث شود قوانین راهنمایی و رانندگی نادیده گرفته شوند. ایمنی جادهها و حفظ نظم ترافیکی باید در اولویت قرار گیرد. این اعلامیه پلیس راهور در شرایطی منتشر شده که شهر تهران و دیگر کلانشهرهای ایران با مشکلات ترافیکی و آلودگی هوا دست و پنجه نرم میکنند. موتورسیکلتهای برقی میتوانند بخشی از راه حل این مشکلات باشند، اما فقط در صورتی که با رعایت کامل قوانین و مقررات استفاده شوند. برای دارندگان موتورسیکلتهای برقی و کسانی که قصد خرید آن را دارند، ضروری است که پیش از استفاده، نسبت به دریافت گواهینامه اقدام کنند و با قوانین مربوطه آشنا شوند. این نه تنها از برخورد قانونی جلوگیری میکند، بلکه به افزایش ایمنی خود و دیگران در معابر شهری کمک میکند.
تحلیل الزام گواهینامه برای موتورسیکلتهای برقی
الزام دریافت گواهینامه برای موتورسیکلتهای برقی، گامی منطقی در راستای یکسانسازی مقررات برای همه وسایل نقلیه موتوری است. از دیدگاه حقوقی، موتورسیکلتهای برقی با توجه به سرعت، وزن و قابلیتهای حرکتی که دارند، میتوانند به اندازه نمونههای بنزینی خطرآفرین باشند. بنابراین، معقول است که رانندگان آنها نیز نیازمند اثبات صلاحیت و دانش قوانین راهنمایی و رانندگی باشند. از منظر ایمنی، دریافت گواهینامه فرآیندی است که طی آن راننده با قوانین پایه راهنمایی و رانندگی، علائم راهنمایی، حق تقدمها و اصول اولیه رانندگی ایمن آشنا میشود. این آموزش برای استفاده از هر وسیله نقلیه موتوری، صرف نظر از نوع سوخت آن، ضروری است. یک راننده آموزشندیده موتورسیکلت برقی میتواند به اندازه یک راننده موتورسیکلت بنزینی برای خود و دیگران خطر ایجاد کند. نکته مهم دیگر، مسئولیتپذیری اجتماعی است. دریافت گواهینامه صرفاً یک مجوز اداری نیست، بلکه به معنای پذیرش مسئولیت رفتار ترافیکی است. رانندهای که گواهینامه دارد، میداند که در صورت تخلف، علاوه بر جریمه نقدی، ممکن است امتیاز منفی دریافت کند یا گواهینامهاش باطل شود. این آگاهی باعث میشود بیشتر مراقب رفتار ترافیکی خود باشد.
تفکیک سنی و منطق پشت آن
تفکیک سنی بین موتورسیکلتهای معمولی و موتورسیکلتهای با حجم موتور ۲۰۰ سیسی به بالا، بر اساس ملاحظات ایمنی و روانشناختی صورت گرفته است. موتورسیکلتهای با حجم موتور بالاتر، معمولاً قدرت و سرعت بیشتری دارند و کنترل آنها نیاز به تجربه و مهارت بیشتری دارد. بنابراین، منطقی است که برای دریافت گواهینامه این وسایل، سن بالاتری در نظر گرفته شود. سن ۱۶ سال برای موتورسیکلتهای معمولی، با توجه به بلوغ نسبی فکری و جسمی در این سن تعیین شده است. در این سن، نوجوانان معمولاً میتوانند مسئولیتهای سادهتری را بر عهده بگیرند و آموزشهای پایه رانندگی را درک کنند. اما برای موتورسیکلتهای پر قدرت، سن ۱۸ سال به عنوان آستانه ورود به بزرگسالی و پذیرش مسئولیتهای کامل در نظر گرفته شده است. این تفکیک سنی همچنین با قوانین بینالمللی هماهنگی دارد. در بسیاری از کشورها نیز برای رانندگی با وسایل نقلیه پر قدرت، شرایط سنی سختگیرانهتری اعمال میشود. این رویکرد نشاندهنده درک پلیس راهور از تفاوتهای فنی بین انواع موتورسیکلتها و نیاز به تنظیم مقررات بر اساس سطح خطر آنها است.
الزام کلاه ایمنی و اهمیت آن
تأکید بر استفاده اجباری از کلاه ایمنی برای تمامی موتورسواران و ترکنشینان، یکی از مهمترین بخشهای این اعلامیه است. آمار تصادفات موتورسیکلت نشان میدهد که بیشترین آسیبهای جدی و مرگبار، مربوط به ضربه به سر است. کلاه ایمنی میتواند تا ۷۰ درصد از خطر آسیبهای شدید سر بکاهد. این قانون برای موتورسیکلتهای برقی حتی مهمتر است، چرا که این وسایل معمولاً ساکتتر از موتورسیکلتهای بنزینی هستند و ممکن است توسط رانندگان دیگر دیده یا شنیده نشوند. این ویژگی باعث افزایش خطر تصادف برای موتورسیکلتهای برقی میشود و ضرورت استفاده از کلاه ایمنی را دوچندان میکند. پلیس راهور باید برای اجرای مؤثر این قانون، هم نظارت خود را افزایش دهد و هم فرهنگ استفاده از کلاه ایمنی را در بین موتورسواران نهادینه کند. برگزاری کمپینهای آموزشی، توزیع کلاه ایمنی با قیمت مناسب و همکاری با فروشندگان موتورسیکلتهای برقی برای ارائه کلاه به خریداران، میتواند در این زمینه مؤثر باشد.
برخورد قانونی با متخلفان و آثار بازدارندگی
اعلام صریح پلیس مبنی بر برخورد قانونی با رانندگان بدون گواهینامه، جنبه بازدارندگی مهمی دارد. بسیاری از نوجوانان و جوانان ممکن است با تصور عدم نیاز به گواهینامه برای موتورسیکلتهای برقی، اقدام به خرید و استفاده از آنها کنند. این هشدار روشن پلیس میتواند آن ها را به دریافت مجوز قانونی ترغیب کند. برخورد قانونی میتواند شامل جریمه نقدی، توقیف موتورسیکلت، و حتی در موارد تکرار تخلف، محرومیت از دریافت گواهینامه در آینده باشد. این مجازاتها نه تنها برای فرد متخلف، که برای دیگران نیز اثر بازدارنده خواهد داشت. وقتی مردم بدانند پلیس به طور جدی این قانون را اجرا میکند، کمتر احتمال دارد آن را نقض کنند. اما اجرای این قانون نیازمند نظارت مستمر و گسترده است. پلیس راهور باید در نقاط مختلف شهر، به ویژه در مسیرهای پرتردد و نزدیک مدارس و دانشگاهها، حضور فعال داشته باشد و موتورسیکلتها را کنترل کند. همچنین، استفاده از دوربینهای نظارتی میتواند به شناسایی متخلفان کمک کند.
تأثیر این مقررات بر توسعه حمل و نقل پاک
شهرهای ایران، به ویژه تهران، با معضل آلودگی هوا و ترافیک سنگین دست به گریبان هستند. موتورسیکلتهای برقی میتوانند بخشی از راه حل این مشکلات باشند، چرا که آلایندگی کمتری تولید میکنند و فضای کمتری در خیابانها اشغال میکنند. اما مقررات سختگیرانه میتواند مانع از گسترش استفاده از آنها شود. در این زمینه، باید بین تشویق استفاده از وسایل نقلیه پاک و حفظ ایمنی ترافیک تعادل برقرار کرد. پلیس راهور با الزام دریافت گواهینامه و رعایت قوانین، در واقع به دنبال این است که توسعه استفاده از موتورسیکلتهای برقی، به بهای قربانی شدن ایمنی جادهها نباشد. این رویکرد منطقی و لازم است. با این حال، پلیس و دیگر نهادهای مسئول میتوانند با تسهیل فرآیند دریافت گواهینامه برای موتورسیکلتهای برقی، مانند ایجاد دورههای آموزشی ویژه یا کاهش هزینههای آزمون، به گسترش استفاده از این وسایل کمک کنند. همچنین، ایجاد زیرساختهای لازم مانند ایستگاههای شارژ و مسیرهای ایمن برای موتورسیکلتها، میتواند مکمل این مقررات باشد. در نهایت، موفقیت این سیاست به همکاری بین پلیس، شهرداری، تولیدکنندگان موتورسیکلتهای برقی و شهروندان بستگی دارد. اگر همه طرفها به اهمیت ایمنی و ضرورت رعایت قوانین اعتقاد داشته باشند، میتوان شاهد توسعه متوازن و ایمن استفاده از موتورسیکلتهای برقی در شهرها بود.