آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
حسگرهای برنابئو یک بار دیگر طعم یکی از نفسگیرترین رویاروییهای اروپایی را میچشند. دو تیمی که هر فصل، فصلنامهای از هیجان، انتقام و فوتبال در سطح اول را مقابل هم نگاشتهاند، این بار در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان بار دیگر به مصاف هم رفتهاند. رئال مادرید و منچستر سیتی، این دو غول اروپایی که بیش از یک دهه است خاطرات تلخ و شیرینشان با هم گره خورده، در پانزدهمین دیدار رسمی خود مقابل یکدیگر قرار گرفتهاند. این بازی، تنها یک مسابقه فوتبال نیست، ادامه یک جنگ ناتمام، تسویه حساب حسابهای باز و نبردی برای شکستن طلسمهای گذشته است. رودریگو گوئز، وینگر جوان برزیلی، کار را برای میزبان شیرین آغاز کرد. در دقیقه 19، با یک شوت زیبا در گوشه دروازه، توپ را از دستان ادرسون دور کرد و برنابئو را به جنب و جوش انداخت. اما شادی سفیدپوشان دیری نپایید.
منچستر سیتی، که فصل گذشته در همین مرحله و در همین ورزشگاه با نتیجه 3-1 شکست خورده بود، این بار با روحیهای متفاوت آمده بود. تنها هفت دقیقه پس از گل رئال، در دقیقه 26، یک کرنر به ثمر رسید. نیکو اورایلی روی ارسال توپ سرنوشتساز همتیمیاش، یک ضربه سر دقیق زد و توپ را درون دروازه کورتوا جای داد تا بازی به تساوی کشیده شود. اما درام اصلی در دقیقه 34 اتفاق افتاد. آنتونیو رودیگر، مدافع آلمانی رئال، روی ارلینگ هالند در محوطه جریمه مرتکب خطا شد. داوری که این صحنه را با دقت زیر نظر داشت، بدون هیچ تردیدی نقطه پنالتی را نشان داد. خود هالند پشت توپ ایستاد و با یک شوت قدرتمند و دقیق، سیتی را برای نخستین بار در این بازی پیش انداخت. آنچه این بازی را جذابتر کرده، حضور دو سرمربی جدید در نیمکتهای دو تیم است. ژابی آلونسو، اسطوره سابق رئال و لیورپول، حالا هدایت رئال را بر عهده دارد و باید در برابر پپ گواردیولا، مربی کارکشته اسپانیایی که سیتی را به ماشین بیخطایی تبدیل کرده، بایستد. این نخستین بار است که این دو مربی مقابل هم قرار میگیرند. نکته بحثبرانگیز دیگر، وضعیت کیلیان امباپه است. ستاره فرانسوی که با شکستگی انگشت در عدم حضور قطعی خبرساز شده بود، با تلاش پزشکان به لیست بازیکنان رسید، اما ژابی آلونسو تصمیم گرفت او را روی نیمکت ذخیرهها نگه دارد. این تصمیم در حالی بود که رئال در نیمه اول بازی را با یک گل عقب به پایان برد. با پایان نیمه اول، سیتی 2-1 پیش و همین نتیجه را تا پایان حفظ کرد.
تاکتیکهای متضاد؛ هجومیگری سیتی در برابر ضدحمله رئال
ژابی آلونسو، با ترکیب جوان و پرسرعتی شامل وینیسیوس و رودریگو در جناحین و بلینگام در پشت سر آنان، به وضوح به دنبال بهرهگیری از فضاهای خلف مدافعان سیتی و ضدحملههای سریع بود. گل اول دقیقاً محصول همین تفکر بود؛ یک انتقال سریع و شوت بیدرنگ رودریگو. در مقابل، پپ گواردیولا با ترکیب ثابت و بدون تغییر نسبت به آخرین بازی لیگ برتر، بر تسلط میانی و گسترش عرضی بازی تأکید داشت. با بازیکنانی مانند فودن، برناردو سیلوا و اورایلی، سیتی تلاش کرد با جابجاییهای مداوم، دفاع رئال را از شکل بیندازد. گل تساوی روی کرنر نیز حاصل فشار مستمر و حضور فیزیکال بازیکنان در محوطه جریمه بود. با این حال، نقطه ضعف رئال در همان استراتژی ضدحمله آشکار شد: زمانی که مالکیت توپ را از دست میدهد، فشار اولیه برای بازپسگیری کم است و اجازه میدهد سیتی با آرامش بازی را در زمین حریف پیش ببرد. این موضوع منجر به ایجاد موقعیتهای متعدد و در نهایت پنالتی شد.
نبرد فردی؛ دوکو در برابر والورده و نقش کلیدی کورتوا
یکی از جذابترین نبردهای فردی، درگیری میان جرمی دوکو، وینگر سریع سیتی، و فدریکو والورده، بازیکن چندمنظوره رئال بود. دوکو با سرعت و دریبلهایش در سمت راست دفاع رئال را به چالش کشید و چندین بار موقعیتسازی کرد. واکنش ژابی آلونسو با جابجایی آسنسیو به آن سمت نیز نتوانست به طور کامل او را مهار کند. در این میان، تیبو کورتوا، دروازهبان رئال، همچون یک دیوار آهنی ظاهر شد. مهار شوتهای شرکی و دوکو در دقایق 51 و 61، نشان از بازگشت به اوج فرم این دروازهبان بلژیکی داشت. بدون حضور او، ممکن بود نتیجه برای رئال به مراتب بدتر باشد. عملکرد او بزرگترین امید رئال برای بازگشت به بازی است. از سوی دیگر، عملکرد آنتونیو رودیگر پر از تضاد بود. اگرچه در مواقعی نجاتبخش بود، اما خطای او روی هالند که منجر به پنالتی شد، نشان از عدم تطبیق کامل با سرعت و قدرت مهاجمان سیتی داشت. مبارزه او با هالند در ادامه بازی کلیدی خواهد بود.
مدیریت ژابی آلونسو؛ ریسک نکردن با امباپه و زمانبندی تعویضها
بزرگترین تصمیم ژابی آلونسو پیش از بازی، قرار دادن کیلیان امباپه روی نیمکت بود. با وجود آن که پزشکان ستاره فرانسوی را به لیست رسانده بودند، ژابی ترجیح داد با ترکیب جوانتر وینیسیوس-رودریگو-گونزالو شروع کند. این تصمیم میتواند نشانی از احتیاط و دوراندیشی باشد تا امباپه برای دقایق حساس و با ریسک کمتر وارد شود. تعویضهای ژابی در نیمه اول (ورود آردا گولر به جای گونزالو و براهیم دیاز به جای سبایوس) نشان میدهد او به دنبال تزریق خلاقیت بیشتر و حفظ فشار بر دفاع سیتی است. آردا گولر با شوتهای قدرتمندش از راه دور میتواند گزینه متفاوتی باشد. سوال بزرگ برای نیمه دوم این است: آیا زمان ورود امباپه فرا رسیده است؟ ورود او میتواند با سرعت و تکنیک خود، معادلات دفاع سیتی را به هم بریزد، اما آیا آمادگی جسمانی و ریسک آسیب دیدگی مجدد اجازه این کار را میدهد؟ تصمیم ژابی در این مورد میتواند نقطه عطف بازی باشد.
تسلط روانی؛ غلبه بر ترس برنابئو برای سیتی
فصل گذشته، سیتی در همین ورزشگاه با نتیجه 3-1 شکست خورد و از لیگ قهرمانان حذف شد. این شکست، بار روانی سنگینی برای بازیکنان سیتی به همراه داشت. با این حال، عملکرد آنها در نیمه اول نشان داد که این بار با ذهنیتی متفاوت و بدون ترس از اتمسفر برنابئو آمدهاند. پاسخ سریع به گل رئال (تنها 7 دقیقه بعد) و ادامه فشار پس از آن، نشان از بلوغ روانی این تیم دارد. آنها تحت تأثیر گل اول قرار نگرفتند و با برنامه خود پیش رفتند. حتی پس از کسب پیشتاخت، بازی را رها نکردند و به دنبال گل سوم بودند. برای رئال، این پیشتاخت حریف در خانه میتواند یک شوک باشد. اما تاریخ این تیم مملو از کامبکهای معجزهآسا، به ویژه در برنابئو است. حفظ روحیه، باور به بازگشت و استفاده از انرژی تماشاگران، کلید طلایی رئال برای نیمه دوم است. آنها باید به حافظه تاریخی خود تکیه کنند.
نیمه دوم؛ نقش تعویضها و مدیریت انرژی
با توجه به شدت و سرعت بازی در نیمه اول، مدیریت انرژی در نیمه دوم حیاتی بود. بازیکنانی مانند وینیسیوس و دوکو که دائماً در حال دویدن و درگیری فیزیکی هستند، با افت انرژی مواجه شدند. اینجاست که نشان داد عمق ذخیرهها میتواند تعیینکننده باشد. پپ گواردیولا با سه تعویض همزمان در دقیقه 71 (خروج هالند، فودن و شرکی) نشان داد که قصد دارد با بازیکنان تازهنفس، هم بازی را کنترل کند و هم از ضدحملههای رئال بکاهد. ورود بازیکنانی مانند مرموش و ریندرز، توانست استحکام دفاعی و حفظ مالکیت توپ را افزایش دهد.
ترکیب رئال مادرید
تیبو کورتوا، فدریکو والورده، رائول آسنسیو، آنتونیو رودیگر، آلوارو کارراس، دنی سبایوس، اورلین شوامنی، جود بلینگام، رودریگو، گونزالو و وینیسیوس جونیور.
ترکیب منچسترسیتی
جانلوییجی دوناروما، ماتئوس نونز، روبن دیاز، یوشکو گواردیول، نیکو اورایلی، برناردو سیلوا، نیکو، فیل فودن، رایان شرکی، ارلینگ هالند و جرمی دوکو