محمدحسین قاسمی درگذشت

آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:

تئاتر ایران یکی از فرزندان وفادار خود را از دست داد. محمدحسین قاسمی، هنرمندی که در دهه ۵۰ با تأسیس تئاتر کودک در خرم‌آباد، نسلی از کودکان لرستانی را با دنیای جادویی نمایش آشنا کرد، چشم از جهان فروبست. او که با کارگردانی بیش از ده نمایش در خرم‌آباد و مدیریت تولید در صداوسیمای مازندران و گلستان، عمری را به هنر متعهد بود، در سال‌های پایانی عمر نیز به عنوان ارزیاب تولید مراکز صداوسیما فعالیت می‌کرد. آیا جامعه هنری ایران به اندازه کافی از چنین چهره‌های گمنامی قدردانی کرده است؟

خاموشی چراغ تئاتر کودک لرستان؛

محمدحسین قاسمی پایه گذار تئاتر کودک در خرم‌آباد، بازیگر و کارگردان هنرهای نمایشی، کارگردان و تهیه‌کننده صداوسیما دارفانی را وداع گفت. وی متولد فروردین ۱۳۳۵ - اهل خرم‌آباد بود که در دهه ۵۰ تئاتر کودک در خرم‌آباد را بنا نهاد و موفق شد به همراه گروهش ۲۱ اجرا در خرم آباد داشته باشد. او تحصیل‌کرده هنرهای دراماتیک، بازیگر صداوسیمای لرستان در دهه ۵۰، بازیگر و ‌کارگردان‌هنرهای نمایشی بود. وی همچنین سرپرستی گروه نمایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خرم آباد را طی سال های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ بر عهده داشت.

قاسمی طی سال های ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ بیش از ده نمایش را در خرم‌آباد کارگردانی کرد. قاسمی در سال‌های بعد به صداوسیمای مرکز گلستان و مازندران منتقل و تا زمان بازنشستگی به عنوان مدیر تولید مرکز ساری خدمت می‌کرد.وی دهها نمایش را در گیلان و مازندران روی صحنه برد. زنده‌یاد محمد حسین قاسمی بعد از بازنشستگی عضو ارزیابی تولید مراکز صداوسیما بود.  در اردیبهشت ۱۳۹۴ در بخش پیشکسوتان مراسم جشن اردی‌بهشت تئاتر لرستان؛ از محمدحسین قاسمی تجلیل شد.

تحلیل جایگاه هنری و دستاوردها

۱. نقاط عطف زندگی هنری:

• پایه‌گذاری تئاتر کودک در خرم‌آباد (دهه ۵۰) با اجرای ۲۱ نمایش.

• سرپرستی گروه نمایش کانون پرورش فکری خرم‌آباد (۱۳۵۲-۱۳۵۷).

• کارگردانی ده‌ها نمایش در گیلان و مازندران پس از انتقال به صداوسیما.

• تجلیل در جشن اردیبهشت تئاتر لرستان (۱۳۹۴) به عنوان پیشکسوت.

۲. ویژگی‌های منحصربه‌فرد:

• تلفیق فرهنگ محلی لرستان با تئاتر کودک.

• تعهد به هنر در مناطق کمتربرخوردار (خرم‌آباد، ساری، گرگان).

• پرورش نسل‌هایی از هنرمندان در کانون پرورش فکری.

۳. چرا کمتر شناخته شد؟

• تمرکز بر کار در شهرهای غیر از پایتخت.

• گمنامی هنرمندان تئاتر کودک در مقایسه با سینماگران.

• کمبود مستندسازی از فعالیت‌های هنری در دهه‌های گذشته.

  مرگ قاسمی نه فقط یک فقدان شخصی، بلکه خاموشی بخشی از تاریخ شفاهی تئاتر ایران است. شاید حالا که او رفت، جامعه هنری بیشتر به نقش هنرمندان شهرستانی در رشد تئاتر کودک توجه کند. یادش گرامی و راهش پررهرو باد!