آسیانیوز ایران؛ سرویس سیاسی:
پس از حمله هوایی اسرائیل به ایران، در مجلس شورای اسلامی، طرح سه فوریتی خروج ایران از NPT اعلام شد. معاهده عدم اشاعه سلاحهای هستهای (Nuclear Non-Proliferation Treaty) یک توافق بینالمللی با هدف جلوگیری از گسترش تسلیحات هستهای، ترویج استفاده صلحآمیز از انرژی هستهای و تلاش برای خلع سلاح هستهای در سطح جهان است.
معاهده NPT به زبان ساده
کشورهای غیرهستهای عضو NPT متعهد میشوند که هیچگاه به دنبال ساخت یا دستیابی به سلاح هستهای نروند، و در عوض میتوانند تحت نظارت آژانس بینالمللی انرژی اتمی از فناوری هستهای برای مقاصد صلحآمیز بهرهمند شوند. ایران در دیماه ۱۳۴۸ این تعهدات را پذیرفته است. این تعهدات غیر از پایبندی به پروتکل الحاقی است که جمهوری اسلامی در سال ۱۳۸۲ آن را پذیرفت و در سال ۱۳۹۹ از آن خارج شد. در چنین زمینهای، خروج ایران از NPT به معنای کنار گذاشتن چارچوب حقوقی است که تاکنون مبنای تعامل آن با جامعه بینالمللی در حوزه هستهای بوده است. این خروج باید با اعلام رسمی و حداقل سه ماه پیش از تاریخ اجراییشدن انجام شود.
نتیجه خروج ایران از NPT
در صورت خروج، ایران دیگر از نظر حقوقی موظف به رعایت الزامات NPT نخواهد بود؛ از جمله الزام به اجازه بازرسیهای گسترده آژانس از سایتهای هستهای. در نتیجه، امکان غنیسازی اورانیوم در درصدهای بالا برای ایران وجود خواهد داشت. خروج از معاهده به معنای ساخت خودکار بمب هستهای نیست، بلکه تنها مانع حقوقی و نظارتی برداشته میشود و تصمیم نهایی، نیازمند اراده سیاسی، منابع و صرف زمان و هزینه بالا خواهد بود. با این حال، چنین اقدامی از منظر سیاسی و امنیتی، پیامدهای بسیار جدی در پی دارد.