روز و هفته خبرنگار؛ روز تجدید پیمان رسانه با مسئولیت اجتماعی، نه صرفاً تبریک و تقدیر

آسیانیوز ایران / یزد ؛ در روزگار تورم اطلاعات، تکثّر رسانه و سیلاب داده‌های رنگارنگ در فضای مجازی، روز و هفته خبرنگار فرصتی است نه برای تکرار تبریک‌های کلیشه‌ای، که برای بازتعریف «وظیفه رسانه»، «مسئولیت مدیران» و «نقش روابط عمومی‌ها» در نسبت با حقیقت و مردم.

🔹 رسانه؛ نه ابزار، که رکن عقلانیت اجتماعی

خبرنگار واقعی نه مجیزگوی قدرت است، نه جیره‌خوار منفعت؛ او حلقه اتصال مردم و تصمیم‌گیران، و ترازوی افکار عمومی است. رسانه‌ حرفه‌ای می‌پرسد، شفاف‌سازی می‌کند، تحلیل ارائه می‌دهد و در قبال عملکردها پاسخ می‌طلبد. اگر جامعه‌ای را بی‌رسانه بگذاریم، دیر یا زود با تورم شایعه، بی‌اعتمادی جمعی و انباشت تصمیم‌های خطا مواجه خواهیم شد.

🔹 روابط عمومی؛ شریک نقدساز یا صرفاً مجری  مدیران؛ رسانه‌گریز یا رسانه‌پذیر؟؟

روابط عمومی‌ها اغلب خود را «صدای دستگاه» می‌دانند؛ اما در اصل، آن‌ها باید صدای مردم درون دستگاه و سخنگوی صداقت در برون‌داد سازمان باشند. هرگاه روابط عمومی تبدیل به روابط خصوصی شود، نتیجه‌اش طلاق مخاطب از اعتماد عمومی خواهد بود. روابط عمومی موفق کسی است که رابطه حرفه‌ای با رسانه‌ها داشته باشد، نه صرفاً فرستنده فایل‌های فتوژنیک یا صادرکننده اطلاعیه‌های تایید شده.

🔹 مدیران؛ رسانه‌گریز یا رسانه‌پذیر؟

هنوز برخی مدیران، رسانه را «مزاحم» می‌پندارند، نه «مشاور». این نگاه قهری، مانع شفاف‌سازی، پاسخ‌گویی و در نهایت توسعه‌یافتگی است. مدیری که از نقد حرفه‌ای رسانه رسمی می‌هراسد، دیر یا زود در باتلاق هجمه‌های بی‌ضابطه فضای مجازی فرو خواهد رفت. رسانه‌پذیری نشانه بلوغ مدیریتی است، نه ضعف. پاسخ‌گویی، سنگر عقلانیت است، نه عقب‌نشینی.

🔹 رسانه رسمی؛ مزیت مشروعیت، نه محدودیت

در روزگار بلاتکلیفی مرز میان خبر و شایعه، رسانه‌های دارای مجوز و شناسنامه‌دار (روزنامه‌ها، پایگاه‌های خبری و خبرگزاری‌ها) به‌مثابه «ترازوی اعتبار» ایفای نقش می‌کنند. این رسانه‌ها به قانون پای‌بندند، قابل پیگیری‌اند، مسئولیت حقوقی دارند و از فیلترهای حرفه‌ای عبور کرده‌اند. در مقابل، بسیاری از کانال‌های بی‌هویت در فضای مجازی، اگرچه سریع‌ترند، اما نه پایدارند، نه پاسخ‌گو، و نه واجد انصاف حرفه‌ای.

🔹 آینده‌ای روشن تنها در گرو تقویت رسانه‌های مسئول

اگرچه گسترش رسانه‌های نوین غیرقابل اجتناب است، اما شرط بقای یک جامعه سالم، حمایت و اعتباربخشی به رسانه‌های مسئول، شناسنامه‌دار، تخصص‌محور و پاسخ‌گو است

 *خبرنگار تا حقیقت؛

وظیفه داریم، نه صرفاً شغل

🔸 خبرنگاری، پیشه نیست؛ پیمان است

در جهانی که سرعت حرف اول را می‌زند و دقت اغلب قربانیِ تعجیل می‌شود، خبرنگار حرفه‌ای کسی است که به‌جای دنبال کردن غوغا، چراغ حقیقت را بر دست گیرد. تعهد خبرنگار تنها به رسانه‌ای که در آن کار می‌کند نیست؛ او به مردم، به تاریخ، و به حقیقت متعهد است.

هر واژه‌ای که دروغ را تأیید کند، خیانت است؛ و هر سکوتی که در برابر ظلم و فساد بایستد، صدای بلندی‌ست برای عدالت.

🔸 بی‌اعتبار شدن رسانه، آغاز فروپاشی اجتماعی‌ست

وقتی رسانه‌های رسمی، یا از ترس و فشار یا از بی‌انگیزگی و فقر، از ایفای نقش اصلی خود عقب می‌نشینند، میدان به شبه‌رسانه‌های غیرمسئول واگذار می‌شود؛ و این، یعنی فروپاشی نظام اطلاع‌رسانی و انحراف در عقلانیت عمومی.

جامعه‌ای که به رسانه‌های شناسنامه‌دار بی‌اعتماد شود، دیر یا زود اسیر «اخبار جعلی»، «موج‌های روانی مهندسی‌شده» و «تحریکات برون‌مرزی» می‌شود.

🔸 حمایت واقعی از خبرنگار؛ یعنی آزادی در دسترسی و امنیت در انتشار

مناسبت‌هایی مثل روز و هفته خبرنگار، اگر صرفاً در سطح اهدای لوح و تندیس باقی بماند، به جشن توخالی بدل می‌شود. حمایت واقعی از خبرنگار، یعنی حذف تبعیض در دسترسی به اطلاعات، تأمین امنیت شغلی، حذف خطوط قرمز غیرقانونی، و پیگیری جدی تخلفات و تهدیدات علیه خبرنگاران توسط مقامات مسئول.

فراموش نکنیم: خبرنگارِ مستقل، خدمت‌گزار مردم است، نه دشمن دولت.

🔸 روابط عمومی‌ها باید تخصص رسانه‌ای داشته باشند، نه صرفاً اداری

یکی از چالش‌های امروز، واگذاری مدیریت روابط عمومی‌ها به افراد فاقد درک رسانه‌ای است. کسی که رسانه را نمی‌فهمد، نه می‌تواند پیام را درست منتقل کند و نه بحران رسانه‌ای را مدیریت کند.

مدیران باید روابط عمومی را به عنوان «اتاق فکر رسانه‌ای» ببینند، نه «دفتر پخش خبر».

🔸 ضرورت بازتعریف شاخص‌های ارزیابی رسانه‌ها توسط مدیران

امروز هنوز در بسیاری از دستگاه‌ها، شاخص اصلی برای سنجش رسانه، «تعداد فالوور» است، نه «درجه اعتبار» یا «تحلیل‌محوری». این نگاه خطرناک باعث می‌شود رسانه‌های زرد یا حتی مخرب، مورد حمایت مالی و خبری قرار گیرند، در حالی‌که رسانه‌های حرفه‌ای، صادق، و دارای کدهای اخلاقیِ روزنامه‌نگاری، به حاشیه رانده شوند.

دستگاه‌های دولتی باید بودجه‌های رسانه‌ای خود را صرف رسانه‌های رسمی، شفاف، دارای مجوز و پاسخ‌گو کنند.

✅ جمع‌بندی:

روز و هفته خبرنگار، فقط فرصتی برای بزرگداشت حرفه‌ای شریف نیست؛ فرصتی برای اصلاح نگرش‌هاست:

            •           مدیران یاد بگیرند از رسانه نترسند، بلکه آن را شریک توسعه ببینند.

            •           روابط عمومی‌ها پل صادق میان مردم و سازمان‌ها باشند، نه سدی در برابر انتقاد.

            •           مردم و مسئولین به رسانه‌های معتبر و حرفه‌ای اعتماد کنند و هیاهوی فضای مجازی را داوری کنند.

            •           و خبرنگاران، در هر شرایطی، حافظ حقیقت بمانند؛ چون تنها حقیقت است که باقی می‌ماند