آسیانیوز ایران؛ سرویس ورزشی:
کشتی ایران امروز یکی دیگر از غولهای بیادعای خود را از دست داد. رضا سوختهسرایی، پهلوانی از دیار دارکلاته گرگان، که نامش با فداکاری و از خودگذشتگی برای میهن گره خورده بود، پس از سالها تحمل بیماری در سن ۷۶ سالگی چشم از جهان فروبست. سوختهسرایی از نسل طلایی کشتیگیرانی بود که عشق به میهن را بر هر پیروزی شخصی ترجیح میداد. دوران اوج ورزشی او مصادف با انقلاب و سالهای اولیه جنگ تحمیلی شد و این رویدادها، مسیر حرفهای او را برای همیشه تغییر داد. در اوج آمادگی، به دلیل تحریمهای بینالمللی، از حضور در دو المپیک پیاپی (مسکو ۱۹۸۰ و لسآنجلس ۱۹۸۴) و چهار دوره مسابقات جهانی محروم ماند.
اما این محرومیتها هرگز عشق او به کشتی و ایران را کمرنگ نکرد. او در همان فرصتهای محدودی که در اختیار داشت، با کسب مدالهای جهانی و آسیایی، پرچم ایران را برافراشته نگه داشت. داستان فداکاری او در بازیهای آسیایی ۱۹۸۶ سئول، زمانی که برای حضور همتیمیاش علیرضا سلیمانی در رشته آزاد، خود به رقابتهای فرنگی رفت و هر دو قهرمان شدند، برای همیشه در تاریخ ورزش ایران ماندگار شد. امروز نه تنها یک ورزشکار، که یک نماد وفاداری، ایثار و مقاومت را از دست دادهایم. مردی که میتوانست با کسب مدالهای المپیک به ثروت و شهرت جهانی دست یابد، اما گذشت و ماند. درگذشت رضا سوختهسرایی را میتوان از چند منظر تحلیل کرد:
نماد نسل قربانی شده
سوختهسرایی نماد نسلی از ورزشکاران ایرانی است که اوج دوران حرفهای خود را در دهه پرآشوب ۶۰ شمسی سپری کردند. این نسل، قربانی تحولات سیاسی و بینالمللی شد و بسیاری از فرصتهای خود برای درخشش در عرصه جهانی را از دست داد. محرومیت از المپیک ۱۹۸۰ به دلیل تحریمهای غربی و محرومیت از المپیک ۱۹۸۴ به دلیل تصمیم ایران برای عدم حضور، تنها بخشی از این قربانیها بود.
فداکاری برای تیم و میهن
ماجرای بازیهای آسیایی ۱۹۸۶ سئول، نمونهای بینظیر از فداکاری فردی برای منافع جمعی است. سوختهسرایی که یک کشتیگیر آزادکار بود، برای اینکه ایران بتواند در هر دو رشته مدال بگیرد، داوطلبانه در رشته فرنگی که تخصص اصلی او نبود شرکت کرد. این اقدام، فراتر از ورزش بود و از منش و شخصیت والای او حکایت داشت. نتیجه ایدهآل بود: قهرمانی هر دو کشتیگیر برای ایران.
مهارت فنی و تطبیقپذیری
کسب مدال در هر دو رشته آزاد و فرنگی در سطح جهانی (نقره جهانی ۱۹۷۸ و ۱۹۸۱) نشاندهنده مهارت فنی فوقالعاده و درک عمیق او از اصول کشتی بود. این امر بسیار نادر است، چرا که این دو رشته از نظر تاکتیکها و تکنیکها تفاوتهای بنیادین دارند. این تطبیقپذیری، او را به یک کشتیگیر کامل و همهفنحریف تبدیل کرده بود.
پلی بین نسلها
سوختهسرایی پس از بازنشستگی، به عنوان مربی به خدمت به کشتی ادامه داد. بدین ترتیب، او نقش یک پل زنده بین نسل طلایی کشتی ایران و نسلهای بعدی بود و تجربیات بیبهای خود را انتقال داد.
پیوند با تاریخ کهن ورزش ایران
فعالیت او در کشتی پهلوانی و کسب عنوان "پهلوان تهران"، نشاندهنده پیوند عمیق کشتی مدرن ایران با ریشههای سنتی و پهلوانی آن است. او مجسمکننده ارزشهای پهلوانی مانند جوانمردی، افتادگی و گذشت بود.
درگذشت پیاپی اسطورهها
درگذشت او تنها یک روز پس از درگذشت امامعلی حبیبی (اولین طلایی المپیک ایران)، ضایعهای مضاعف برای ورزش ایران است. این دو اتفاق، جامعه ورزش را در سوگ بزرگی فرو برده و یادآور میشود که باید بیش از پیش برای پاسداشت و ثبت تاریخ شفاهی پیشکسوتان تلاش کرد.