بیتوجهی مدیریت شهری تهران به حفاظت از بافتهای تاریخی، موج تازهای از نابودی هویت فرهنگی پایتخت را رقم زده است. محله لالهزار که روزگاری با سالنهای تئاتر، سینما، موسیقی و چاپخانههای تاریخیاش به عنوان «شانزهلیزه تهران» شناخته میشد، اکنون زیر سایه پاساژسازی گسترده شهرداری رو به اضمحلال است.
اسکندر مختاری طالقانی، مرمتگر و تهرانشناس، در گفتوگویی با ایلنا تصریح کرد: شهرداری منطقه ۱۲ دو پاساژ در خیابان لالهزار در حال احداث دارد؛ یکی در سمت راست و دیگری در سمت چپ خیابان که تقریباً روبهروی یکدیگر قرار گرفتهاند. او توضیح داد که حتی پشت ساختمان بلدیه تهران نیز پاساژ بزرگی در دست ساخت است که با خرید چند مغازه در ظاهر، اما ادغام فضای پشتی آنها، به مجموعهای با بیش از ۳۰۰ مغازه در عمق تبدیل خواهد شد.
مختاری تأکید کرد که شهرداری تهران با کنار گذاشتن تعهدات گذشته خود نسبت به احیای لالهزار، نه تنها مانع توسعه فعالیتهای فرهنگی در این محدوده شده بلکه با مجوزدهی به ساختوسازهای تجاری، نابودی این محور تاریخی را سرعت داده است. او همچنین یادآور شد که در دورههای پیشین مدیریت شهری، پروژههای بزرگی چون مرمت خانه اتحادیه، ساماندهی میدان مشق و خرید خانههای تاریخی همچون خانه سیمین و جلال یا خانه نیما یوشیج با تلاش شهرداری محقق شد، اما اکنون هیچ ارادهای برای حفاظت از میراث فرهنگی دیده نمیشود.
به گفته این تهرانشناس، ارزش افزوده تبدیل بناهای تاریخی به واحدهای تجاری، صدها برابر ارزش خود بناست و همین مسئله باعث شده تا جریان مخوف تخریب و پاساژسازی به تهدیدی جدی برای لالهزار بدل شود. او هشدار داد: «بارگذاریهای فعلی بیش از توان این بافت است، مثل آنکه بر شانه پیرمردی ۸۰ ساله، ۹۰ کیلو بار بگذاریم.»
مختاری راهحل بحران را انتقال صنوف الکتریکی از لالهزار به نقاط دیگر پایتخت دانست؛ مشابه تجربه موفق جابهجایی ترمینالها، میوهوترهبار و صنفهای مبلفروشی و آهنفروشان در سالهای گذشته. او تأکید کرد تنها با توقف مکانیزمهای آسیبزا در شهرداری و بازنگری جدی در طرحهای توسعه شهری میتوان به حفظ بافتهای تاریخی لالهزار و عودلاجان امید داشت.