آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
شبکه نمایش خانگی بار دیگر با سریال «محکوم» به ژانر جنایی-خانوادگی بازگشته است. این سریال که با حضور بازیگران شناختهای چون ساره بیات، کوروش تهامی و پژمان جمشیدی همراه است، از همان ابتدا خود را به عنوان فرزند ناخلف «زخم کاری» معرفی میکند. اما این تقلید تنها در ظاهر خلاصه نمیشود. «محکوم» با کپی برداری از قاببندی، رنگبندی، میزانسنها و حتی موسیقی «زخم کاری»، سعی کرده همان فضای تلخ و خشن را بازسازی کند. مشکل اینجاست که این تقلید، فاقد روح و اصالت اثر اصلی است.
شخصیتپردازی ضعیف، دیالوگهای بیجان و بحرانهای ساختگی، از بزرگترین ضعف های این سریال به شمار میروند. پسر جوان داستان که باید محور اصلی درام باشد، به جای شخصیتپردازی عمیق، با برچسب «روانی» به مخاطب معرفی میشود. حتی حضور بازیگران توانمند نیز نتوانسته بر ضعفهای اساسی فیلمنامه و کارگردانی غلبه کند. ساره بیات یکی از ضعیفترین عملکرد خود را به نمایش گذاشته و کوروش تهامی در نقش یک روانشناس، نتوانسته حضوری تاثیرگذار داشته باشد.
۱. بحران هویت هنری
«محکوم» نمونه بارگی از آثار تقلیدی است که فاقد هویت مستقل هنری است. این سریال نه تنها در فرم بصری، بلکه در محتوا و ساختار روایی نیز به شدت تحت تأثیر «زخم کاری» قرار دارد. این تقلید، فرصت خلق یک اثر اصیل را از سازندگان گرفته است.
۲. ضعف در ساختار روایی
-
شخصیتپردازی سطحی
شخصیت مهیار به جای توسعه تدریجی، با برچسبزنی مستقیم معرفی میشود
-
بحرانهای مصنوعی
پیشبرد داستان در میان اتفاقات تصادفی و غیرمنطقی
-
دیالوگهای بیروح
گفتگوها فاقد عمق و غیرقابل باور بودن
۳. عملکرد بازیگران
-
ساره بیات
ارائه یکی از ضعیفترین بازیهای کارنامه خود
-
کوروش تهامی
عدم توانایی در انتقال پیچیدگیهای شخصیت روانشناس
-
پژمان جمشیدی
عملکرد نسبتا بهتر اما در چهارچوب محدود
۴. مشکلات کارگردانی
- عدم کنترل صحنههای احساسی
- تکرار فرمولهای بصری
- ناتوانی در خلق فضای باورپذیر
۵. آسیبشناسی شبکه نمایش خانگی
تکرار فرمولهای ثابت
- خشونت تصنعی
- مرگهای ناگهانی
- تعلیقهای ساختگی
- شخصیتهای کلیشهای