آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
در دنیای پرسر و صدای رسانه، گاهی چهرههایی هستند که در سکوت و به دور از هیاهو، کار خود را با تعهد و ذوق پی میگیرند. وصال روحانی یکی از این چهرهها بود؛ روزنامهنگاری که قلمش راوی رویدادهای ورزشی و سینمایی بود، اما خود همواره در پشت صحنه باقی ماند. او که تا همین چند ماه پیش در روزنامه ایران قلم میزد، حالا در سکوت خبری و به دور از توجه عموم، چشم از جهان فروبسته است. درگذشت او در ۶۸ سالگی، جامعه رسانهای ایران را با یکی از چهرههای کمحاشیه اما پرکار خود تنها گذاشت. روحانی را میتوان نمونه یک روزنامهنگار حرفهای دانست که به اصول اخلاقی و حرفهای خود پایبند بود. او با وجود تواناییهای فراوان، هرگز به دنبال شهرت و جلب توجه نبود و کارش را با سکوت و متانت ادامه میداد.
در دنیایی که بسیاری به دنبال دیده شدن هستند، روحانی عکسگریزی را ترجیح میداد و گفتار و نوشتارش را بر ظاهر و نمایش ترجیح میداد. این ویژگی او را به چهرهای متمایز در میان همنسلانش تبدیل کرده بود. با این حال، این انزوا و سکوت هرگز به معنای کمکاری نبود. او در طول سالهای فعالیت حرفهای خود، آثار فراوانی در حوزههای مختلف از خود به جای گذاشت. از نوشتن درباره ورزش گرفته تا ترجمه متون سینمایی و بینالمللی. خانواده او نیز با دنیای هنر و رسانه بیگانه نبودند. امید روحانی، بازیگر سینما، برادر او بود. اما وصال روحانی راه خود را در عرصه روزنامهنگاری برگزیده بود و در این مسیر ثابت قدم ماند. بیماری و بستری شدن در بیمارستان، فصل پایانی زندگی این روزنامهنگار پرکار بود. آمبولی ناشی از عمل جراحی، زندگی او را در ۶۸ سالگی به پایان برد، در حالی که بسیاری از دوستدارانش حتی از بیماری او نیز بیخبر بودند. اکنون که او رفته است، باید پرسید: آیا جامعه رسانهای ایران به اندازه کافی از چنین چهرههای متعهد و پرکاری تقدیر میکند؟ آیا سکوت و انزوا نباید باعث فراموشی خدمات ارزشمند چنین افرادی شود؟
سبک کاری و حرفهای منحصربهفرد روحانی
وصال روحانی نمونه نادری از روزنامهنگارانی بود که کار حرفهای را بر شهرت ترجیح میداد. سبک کاری او مبتنی بر تولید محتوای باکیفیت و دوری از حاشیهها بود. این رویکرد در فضای رسانهای امروز که معمولاً بر جلب توجه تمرکز دارد، قابل تأمل است. توانایی او در پوشش موضوعات مختلف از ورزش تا سینما و مسائل بینالملل، نشان از تسلط و دانش گسترده او داشت. این همهکاربودن در عین تخصصیکاری، از ویژگیهای بارز او بود. عکسگریزی و کمحرفی او نیز بخشی از شخصیت حرفهای او بود. او ترجیح میداد به جای حضور در رسانهها، وقت خود را صرف تحقیق و تولید محتوا کند. این ویژگی او را به روزنامهنگاری "پشت صحنهای" تبدیل کرده بود.
نقش و تأثیر او در روزنامه ایران
روزنامه ایران به عنوان یکی از رسانههای سراسری، بستری برای فعالیتهای حرفهای روحانی بود. او در این روزنامه در حوزههای مختلفی قلم میزد که نشان از اعتماد سردبیران به تواناییهای او داشت. حضور مستمر او در این روزنامه تا آخرین ماههای عمر، نشان از تعهد و شوق او به کار روزنامهنگاری داشت. حتی در سنین بالا نیز از کار دست نکشید و به تولید محتوا ادامه داد. آثار به جای مانده از او در آرشیو روزنامه ایران، گواهی بر کار حرفهای و پرکار اوست. این آثار میتواند برای نسل جدید روزنامهنگاران الهامبخش باشد.
جایگاه او در جامعه روزنامهنگاری ورزشی
در جامعه روزنامهنگاری ورزشی ایران که معمولاً شلوغ و پرحاشیه است، روحانی رویکردی متفاوت داشت. او به جای تمرکز بر حواشی، بر خود ورزش و تحلیل آن متمرکز بود. نوشتههای ورزشی او احتمالاً مبتنی بر تحقیق و تحلیل بود، نه شایعهپراکنی و حاشیهسازی. این رویکرد حرفهای میتواند الگویی برای روزنامهنگاران جوان ورزشی باشد. با وجود انزوا، او احتمالاً در میان همکارانش به عنوان روزنامهنگاری متعهد و قابل احترام شناخته میشد. احترامی که بر اساس کار حرفهای و نه روابط عمومی به دست آمده بود.
فعالیت در حوزه سینما و ترجمه
فعالیت روحانی در حوزه سینما و ترجمه، بعد دیگری از تواناییهای او را نشان میداد. ترجمه متون سینمایی و بینالمللی نیاز به تسلط زبانی و فرهنگی دارد که او از آن برخوردار بود. این تنوع موضوعی نشان میدهد که او خود را به یک حوزه محدود نکرده بود و به دنبال گسترش دانش و مهارتهای خود بود. این ویژگی در روزنامهنگاران حرفهای کمیاب است. احتمالا ترجمههای او نیز مانند نوشتههایش، با دقت و وسواس انجام میشد. او که عکسگریز بود، احتمالاً ترجیح میداد آثارش به جای شخصیتش، شناخته شوند.
درسهایی از زندگی حرفهای او برای نسل جدید
زندگی حرفهای روحانی نشان میدهد که میتوان بدون حاشیه و جنجال نیز روزنامهنگار موفقی بود. موفقیتی که بر اساس کار حرفهای و تعهد تعریف میشود. وفاداری او به حرفه روزنامهنگاری تا آخرین روزهای عمر، درس وفاداری به شغل و شوق را به نسل جدید میآموزد. او نشان داد که روزنامهنگاری میتواند یک عشق مادامالعمر باشد. سکوت خبری درگذشت او نیز خود گویای سبک زندگی اوست. او همانگونه که زندگی کرد، رفت؛ در سکوت و به دور از هیاهو. شاید این همان سبکی است که بسیاری در جهان پرسر و صدای امروز به دنبال آن هستند.
آسیانیوز ایران، درگذشت این عزیز گرانسنگ را
به خانواده محترم ایشان و تمامی هنردوستان و هنرمندان ایران زمین، تسلیت گفته
و آرزوی صبر برای بازماندگان محترم ایشان دارد.
یادش گرامی؛