آسیانیوز ایران؛ سرویس فرهنگی هنری:
در اقلیم کم باران ایران و در شرایط دشوار اقتصادی آنچه میتواند کارساز و راهی به زندگی بهتر کشاورز و صادرات بیشتر برای کشور باشد، توجه به محصولی به نام خشک میوهها است. حجم کم و ارزش غذایی بالا، همچنین انبارداری و کشتوکار آسان، خشک میوهها بویژه بادام به علت تحملبهخشکی و پسته به سبب تحملبهشوری را انتخابی شایسته برای عرضه هدفمند به بازار جهانی کرده است. کتاب «خشک میوهها (پسته، بادام، گردو، فندق، پکان و شاهبلوط) » با نثری زیبا و داستانی و با مطالب امروزی و کاربردی آمده است تا ضمن مروری کامل بر تاریخچه کشاورزی خشکمیوهها و یادآوری خواص غذایی بینظیر آنها، جدیدترین دستاوردها و تحقیقات علمی در زمینه مسائل فیزیولوژیکی، گردهافشانی و رشدونمو اکثر خشکمیوههای تحتکشت دنیا با تأکید بیشتر بر خشکمیوههای موجود در ایران را معرفی و به کشاورزان و علاقهمندان به باغبانی و کشاورزی رهنمودهای لازم را ارائه کند.
در صفحات نخست کتاب خشکمیوه از لحاظ گیاهشناسی و باغبانی تعریف میشود: از منظر گیاهشناسی به یک میوه ساده خشک ناشکوفا که یک فرابر سخت و چوبی دارد مانند فندق و شاهبلوط خشکمیوه گفته میشود. از دید باغبانی خشکمیوه به آن دسته از میوههایی گفته میشود که بذر محصورشده با یک پوسته سخت و چوبی، قسمت خوراکی میوه را شامل میشود. بنابراین محصولاتی مثل بادام و گردو که از لحاظ گیاهشناسی دارای میوه شفت میباشند، بهدلیل اینکه قسمت خوراکی آنها بذر میباشد، خشکمیوه محسوب میشوند. کتاب بطور کلی خشکمیوهها را به دو دسته خشکمیوههای روغنی و خشکمیوههای آردی تقسیم کرد که از دسته اول میتوان به بادام، پسته، فندق، گردو، پکان و گونهای کاج و از دسته دوم به شاهبلوط هندی و خرنوب اشاره کرد.
کتاب سپس کیفیت غذایی منحصربهفرد خشکمیوهها را خاطرنشان میکند: طبق گزارش انستیتوی ملی تغذیه ایتالیا اکثر خشکمیوهها از لحاظ کالری، عناصر معدنی و ویتامینها اهمیت ویژهای دارند. خشکمیوهها دارای مقادیر زیادی فیتواسترول بویژه بتا استرول میباشند که عمدتاً با جذب کلسترول غذا رقابت میکند. بیشترین میزان بتااسترول بهترتیب در پسته، بادام، فندق و گردو دیده میشود. افزونبراین، خشکمیوهها از لحاظ پلیفنلها و ویتامینهایی مانند ویتامین ای غنی بوده و در سلامتی رگهای خونی قلب دخالت داشته و ویژگی ضداکسیدانی بالایی دارند. ارزش غذایی بالا باعث شده تقاضا برای خشکمیوهها بهعنوان یک غذای سالم بیشتر شده و در دهههای اخیر، کشورهای بیشتری در زمره کشورهای تولیدکننده آن قرار گیرند.
در کتاب درباره پسته آمده است: نام درخت پسته در دیگر زبانهای دنیا از نام ایرانی پیستاک گرفته شده است که برگرفته از گویش مردم خراسان در زمانهای باستان است. کشتوکار پسته در ایران، در نواحی باختری خراسان صورت گرفته و سپس به سمت غرب توسعه پیدا کرده و به سوریه و بعدها به ایتالیا و اسپانیا رسیده است. پسته همچنین به طرف شرق گسترش داشته بهطوریکه در قرن دهم بعد از میلاد کشت پسته در چین گزارش شده است. پسته یکی از منابع ارزآور کشور محسوب میشود و بهدلیل مقاومت به شرایط نامساعد محیطی، جایگاه ویژهای در مناطق خشک و کویری که امکان کشت دیگر محصولات وجود ندارد، فراهم آورده است و این ویژگی در این مناطق از نظر اقتصادی اهمیت دارد.
در زمینه بادام میخوانیم که بادام یکی از قدیمیترین و مهمترین خشکمیوههای دنیاست و مغز بادام حاوی انرژی بالایی است بهطوریکه 100 گرم مغز بادام حاوی 598 کیلوکالری انرژی، 19 گرم پروتئین، 54% چربی، 21%کربوهیدرات و 5% آب میباشد. بیشتر گیاهشناسان مرکز تنوع بادام را ایران، افغانستان و ترکیه میدانند. بادام از طریق مدیترانه به کشورهای دیگر از جمله ایتالیا، اسپانیا، پرتقال و مراکش و از این نواحی به آمریکای شمالی بهویژه کالیفرنیا و استرالیا گسترش یافته است. درحال حاضر دو کشور آمریکا و اسپانیا کشورهای عمده تولیدکننده بادام در دنیا میباشند.
کتاب سپس سراغ گردو میرود: گردو متعلق به خانواده گردوسانان میباشد که در این تیره حداقل ۱۲ گونه وجود دارد. تمام گونههای موجود در این تیره گیاهانی خزانپذیر است که برخی، از لحاظ تولید میوه خوراکی و برخی از نظر تولید الوار دارای اهمیت میباشند. در بین گونـههـای گـردو فقـط گـردوی ایرانـی دارای اهمیـت تجاری بوده و دیگر گونهها به عنوان الوار یا پایه استفاده میشوند. گردو به عنوان قـدیمیتـرین درختـی کـه میوههای آن به عنوان غذا استفاده میشده، شـناخته شده است و قدمت آن به 7000 سال قبل از میلاد برمیگردد. گـردوی ایرانی بومی ایران باستان بوده و امروزه این درخت از شرق اروپا تا هیمالیا و چین پراکنش دارد. سوابق نشان میدهند که در زمان سلطنت تیبریوس در رم گردوی ایرانی شناخته شده بوده و به عنوان پیشکش به ایزدان تقدیم میشده است. کشتیهای تاجران انگلیسی آن را در سراسر جهان تجارت میکردهاند و بعدها به آمریکا رفته است.
کتاب، فندق را یکی از مهمترین خشک میوههای جهان معرفی میکند که با متوسط تولید سـالیانه در حدود 470 هـزار تن بعد از بادام دومین رتبه تولیدی را دارد. کشت و کار فندق سابقهای طولانی و تاریخی دارد و به پنج هزار سال قبل برمیگردد. براساس آنچه در دستنوشتههای چین باستان عنوان شده است رومیان و یونانیـان از فنـدق به عنوان دارو استفاده میکردهاند و آن را غذایی با ارزش میدانستهاند. میزان پروتئین آن بالاست و تمام اسیدهای آمینه ضروری بدن را دارا میباشد.
درباره پکان هم اینگونه تحریر شده است که تنها جنس از خانواده گردوییان است که نیاز سرمایی پایینی داشته و در مناطق نیمهگرمسیری، بهخوبی رشدونموکرده و محصول مناسب با کیفیت بالایی تولید میکند. خاستگاه پکان، آمریکای شمالی و مرکزی است. مغز این میوه از لذیذترین خشکمیوهها بوده و ارزش غذایی بالایی دارد. میزان بالای اسید اولئیک در پکان از ویژگیهای منحصربهفرد این گیاه است. در دنیا توسعه کشت پکان در مناطقی که محدودیتی از نظر اقلیمی برای این درخت ندارند بسیار مورد توجه قرار گرفته است. آمریکا بزرگترین تولیدکننده پکان در دنیا بوده و تولید و عرضه ارقام تجاری را در انحصار خود دارد.
کتاب درباره شاهبلوط مینویسد که یک خشکمیوه خزانپذیر بوده که بومی نیمکره شمالی، چین، کره و جنوب اروپا است. خشکمیوه آن در خیلی از کشورهای آسیایی و اروپایی بهصورت پخته، تازه و کنسروشده مصرف شده و از غذاهای محلی آنها محسوب میشود. شاهبلوط بهعنوان یک غله درختی و همانند سایر خشکمیوهها بهعنوان یک غذای سالم شناخته میشود که دارای نشاسته و پروتئینهایی با کیفیت بالا میباشد. هرچند میزان چربی شاهبلوط ناچیز است، اما کیفیت و ارزش غذایی بالا و نیز فاقدکلسترول بودن، بر ارزش آن افزوده است. شاهبلوط از لحاظ عناصر معدنی مانند پتاسیم و ویتامینهای گروه ب غنی میباشد.
کتاب «خشک میوهها (پسته، بادام، گردو، فندق، پکان و شاهبلوط) » نوشته دکتر حمیدرضا کریمی را انتشارات جهاد دانشگاهی مشهد در ۱۵۳ صفحه رهسپار بازار کتاب کرده است.
جایگاه خشکمیوهها در الگوی کشت سازگار با کمآبی ایران
ایران در منطقهای خشک و نیمهخشک قرار دارد و بحران آب مهمترین محدودیت توسعه کشاورزی در آن است. کتاب به درستی بر این نقطه قوت خشکمیوهها تأکید میکند: نیاز آبی نسبتاً پایین و تحمل به تنشهای محیطی. پسته به شوری و خشکی مقاوم است و بادام نیز نیاز آبی کمی دارد. توسعه کشت این محصولات میتواند الگوی کشت کشور را از محصولات پرآببر (مانند برخی صیفیجات) به سمت محصولات با ارزش افزوده بالا و کمآببر سوق دهد. این تغییر، نه تنها در مصرف آب صرفهجویی میکند، بلکه درآمد بیشتری نیز برای کشاورز ایجاد مینماید. نویسنده با بررسی تاریخچه این محصولات در ایران نشان میدهد که این اقلیم، خاستگاه اصلی برخی از این گونهها (مانند پسته و بادام) بوده است. بنابراین، توسعه آنها بازگشت به ریشهها و استفاده از مزیت ذاتی اکولوژیک ایران است. این رویکرد، پایدارترین نوع کشاورزی برای آینده کشور محسوب میشود.
ارزش غذایی و سلامتبخش خشکمیوهها به عنوان «ابرغذا»
کتاب با استناد به منابع معتبر مانند انستیتوی ملی تغذیه ایتالیا، به تفصیل به ارزش غذایی منحصربهفرد خشکمیوهها میپردازد. وجود فیتواسترولها (به ویژه بتاسیتواسترول) که با کلسترول بد رقابت میکنند، پلیفنلهای ضدالتهاب و آنتیاکسیدان، ویتامینهایی مانند ویتامین E و مواد معدنی فراوان، این محصولات را در زمره غذاهای فراسودمند قرار میدهد. این ویژگیها پاسخگوی تقاضای روزافزون جهانی برای غذاهای سالم و طبیعی است. بازار جهانی به سرعت در حال رشد است و ایران به دلیل سابقه طولانی و کیفیت مطلوب محصولاتی مانند پسته و بادام، میتواند سهم بزرگی از این بازار را به خود اختصاص دهد. نویسنده هوشمندانه به این نکته اشاره میکند که افزایش آگاهی از خواص سلامتبخش، تقاضا را افزایش داده و کشورهای بیشتری را به جمع تولیدکنندگان کشانده است. این موضوع لزوم توجه به کیفیت، بستهبندی و بازاریابی هوشمندانه را برای رقابت در بازار جهانی پررنگ میسازد.
تحلیل محتوای کتاب از دیدگاه علمی و کاربردی
ساختار کتاب ترکیبی متعادل از تاریخ، علم و کاربرد است. شروع کتاب با تعریف دقیق گیاهشناسی و باغبانی خشکمیوه، پایه علمی محکمی برای مخاطب ایجاد میکند. تقسیمبندی به خشکمیوههای روغنی و آردی نیز کمک میکند تا درک بهتری از تنوع این گروه ایجاد شود. بررسی هر محصول (پسته، بادام، گردو، فندق، پکان، شاهبلوط) در بخشهای مجزا، امکان مطالعه هدفمند را فراهم میآورد. در هر بخش، تاریخچه، خاستگاه، ارزش غذایی و نکات کلیدی کشت و کار آورده شده است. این سازماندهی، کتاب را هم به عنوان مرجع و هم به عنوان متن آموزشی قابل استفاده میسازد. نثر داستانی و روایی کتاب، نقطه قوت ممتاز آن است که باعث میشود مطالب علمی خشک، جذاب و ماندگار شوند. پیوند زدن تاریخ و علم، درک عمیقتری از اهمیت این محصولات به خواننده میدهد. این شیوه نگارش، کتاب را برای طیف وسیعتری از مخاطبان جذاب میکند.
پتانسیل اقتصادی و ارزآوری خشکمیوههای بومی و غیربومی
کتاب به وضوح بر پتانسیل اقتصادی خشکمیوههای موجود در ایران تأکید دارد. پسته به عنوان یک محصول کاملاً شناخته شده و ارزآور، نمونه موفق این حوزه است. اما نویسنده به همین بسنده نکرده و به محصولاتی مانند بادام (با خاستگاه ایرانی)، گردوی ایرانی و فندق نیز میپردازد که میتوانند سهم بیشتری در صادرات داشته باشند. همچنین، معرفی محصولاتی مانند «پکان» که بومی ایران نیست اما در مناطق نیمهگرمسیری کشور قابلیت کشت دارد، نشاندهنده نگاه آیندهنگر و توسعهمحور کتاب است. شناسایی چنین فرصتهایی برای تنوع بخشیدن به سبد صادرات کشاورزی کشور حیاتی است. نکته کلیدی دیگر، توجه به «ارزش افزوده» است. فروش خشکمیوه به صورت خام تنها بخشی از درآمد ممکن است. کتاب با تأکید بر خواص غذایی، به صورت غیرمستقیم بر ضرورت توسعه صنایع تبدیلی و فرآوری برای تولید محصولاتی مانند کره خشکمیوه، آرد، روغن و اسنکهای سلامت تأکید میکند که سود بسیار بیشتری دارد.
کتاب به مثابه پلی بین سنت و نوآوری در کشاورزی ایران
این کتاب موفق شده است پلی بین دانش بومی و سنت دیرینه کشت خشکمیوه در ایران با دانش روز و نوآوریهای علمی جهان ایجاد کند. از یک سو، به ریشههای تاریخی و سفر این محصولات از ایران به دنیا اشاره میکند و از سوی دیگر، جدیدترین یافتههای فیزیولوژیکی و نیازهای کشت را معرفی مینماید. این رویکرد، به کشاورز سنتی کمک میکند تا کار خود را در چارچوبی بزرگتر و ارزشمند ببیند و به دانشجویان و محققان نیز نشان میدهد که روی چه گنجینهای از تنوع ژنتیکی و تاریخی کار میکنند. این تلفیق، برای ایجاد یک جنبش نوین کشاورزی مبتنی بر هویت و دانش، ضروری است. در نهایت، کتاب «خشکمیوهها» فراتر از یک معرفی ساده، یک «بیانیه توسعهای» برای بخش کشاورزی است. این کتاب فریاد میزند که راه نجات کشاورزی ایران در شرایط سخت کنونی، نه در تقلید کورکورانه، که در شناخت و توسعه هوشمندانه مزیتهای ذاتی این سرزمین، یعنی همان خشکمیوههای ارزشمند، نهفته است. این پیام، ارزشمندترین بخش این اثر به شمار میرود.