آسیانیوز ایران؛ سرویس سیاسی:
بندرعباس شاهد رویدادی مهم در تاریخ نیروی دریایی ارتش ایران بود. مراسم عملیاتیشدن مجدد ناوشکن "سهند" و الحاق پایگاه شناوری "کردستان" روز شنبه با حضور فرماندهان ارشد نظامی برگزار شد. این رویداد در شرایطی صورت گرفت که منطقه شاهد تحولات امنیتی و دریایی قابل توجهی است. ناوشکن سهند که به عنوان تنها ناوشکن تمام ایرانی شناخته میشود، در شانزدهم تیر ۱۴۰۳ هنگام پهلوگیری در یکی از اسکلههای صنایع دریایی بندرعباس دچار حادثه شد و در آب فرو رفت. این حادثه که خسارات قابل توجهی به این شناور وارد کرد، با آغاز عملیات تعمیر و بازیابی همراه شد. پس از ماهها تلاش بیوقفه کارشناسان صنایع دریایی، ناوشکن سهند نه تنها به حالت عملیاتی بازگشته، بلکه با ارتقای توان رزمی مواجه شده است. بر اساس اعلام مقامات نظامی، تعداد موشکهای این ناوشکن از هشت به ۱۲ فروند افزایش یافته که نشان از توجه ویژه به تقویت توان دفاعی دریایی کشور دارد.
پایگاه شناوری کردستان نیز به عنوان دیگر دستاورد نیروی دریایی، به ناوگان اضافه شده است. این شناور با قابلیتهای متنوع پشتیبانی، میتواند نقش مهمی در عملیاتهای دریایی دور از ساحل ایفا کند. نام "سهند" برای نیروی دریایی ایران از اهمیت تاریخی برخوردار است. پیش از این، نام سهند روی یکی از ناوهای محافظ نیروی دریایی ایران بود که پیش از انقلاب "فرامرز" نام داشت و در سال ۱۳۶۷ در جریان عملیات "آخوندک" نیروی دریایی آمریکا هدف حمله قرار گرفت و غرق شد. در سال ۱۳۹۷، نیروی دریایی ایران به یاد همان ناو غرقشده، نام ناوشکن جدیدی را "سهند" گذاشت و آن را در ناوگان جنوب به آب انداخت. این ناوشکن همواره به عنوان نمادی از مقاومت و استقامت نیروی دریایی ایران شناخته شده است.
الحاق این دو شناور به ناوگان دریایی ایران در چارچوب برنامه تقویت حضور در آبهای دوردست و عمق اقیانوسها صورت گرفته است. ارتش ایران هدف از این اقدام را تقویت توان دریایی و افزایش حضور در آبهای بینالمللی عنوان کرده است. این توسعه توان دریایی در شرایطی صورت میگیرد که منطقه خلیج فارس شاهد تحولات امنیتی متعددی بوده و حفظ امنیت خطوط دریایی از اولویتهای راهبردی ایران محسوب میشود.
توانمندیهای فنی و رزمی ناوشکن سهند
ناوشکن سهند به عنوان تنها ناوشکن تمام ایرانی، نمادی از خودکفایی در صنایع دریایی کشور محسوب میشود. این شناور متعلق به کلاس "موج" بوده و از قابلیتهای رزمی پیشرفتهای برخوردار است. افزایش تعداد موشکهای این ناوشکن از هشت به ۱۲ فروند، نشان از ارتقای چشمگیر توان رزمی آن دارد. این ارتقا میتواند دامنه عملیاتی و اثرگذاری ناوشکن را در درگیریهای احتمالی افزایش دهد. قابلیتهای الکترونیکی و سامانههای کنترل آتش ناوشکن سهند نیز احتمالاً در جریان تعمیرات ارتقا یافته است. این ارتقاها میتواند دقت و کارایی شناور در درگیریهای دریایی را افزایش دهد.
اهمیت راهبردی پایگاه شناوری کردستان
پایگاه شناوری کردستان با قابلیت پشتیبانی رزمی گسترده، میتواند نقش حیاتی در عملیاتهای دور از ساحل ایفا کند. این شناور امکان استقرار طولانیمدت ناوگان دریایی در آبهای دوردست را فراهم میآورد. توانایی تأمین نیازمندیهای پزشکی، ارتباطی، بالگردی و غواصی، این شناور را به مرکزی چندمنظوره برای پشتیبانی عملیاتهای دریایی تبدیل میکند. قابلیت انتقال مواد غذایی، سوخت و دارو، پایگاه شناوری کردستان را به ذخیرهگاه متحرک برای ناوگان ایران تبدیل میکند. این ویژگی در عملیاتهای طولانیمدت از اهمیت ویژهای برخوردار است.
تأثیر بر توازن قوای منطقهای
الحاق این دو شناور به ناوگان دریایی ایران، میتواند توازن قوای دریایی در منطقه خلیج فارس را تحت تأثیر قرار دهد. ناوشکن سهند با توان موشکی تقویتشده، عامل بازدارندگی مهمی محسوب میشود. توانایی حضور در آبهای دوردست و عمق اقیانوسها، دامنه عملیاتی نیروی دریایی ایران را گسترش میدهد. این موضوع میتواند در معادلات امنیتی منطقه تأثیرگذار باشد. پایگاه شناوری کردستان نیز با قابلیت پشتیبانی از عملیاتهای گسترده، توانایی نیروی دریایی ایران برای حضور مستمر در مناطق دورافتاده را افزایش میدهد.
پیام توسعه صنایع دفاعی داخلی
بازگشت ناوشکن سهند به ناوگان پس از حادثه فرو رفتن، نشان از توانایی بالای صنایع دریایی ایران در تعمیر و بازیابی شناورهای پیچیده دارد. توسعه و ارتقای توان رزمی این ناوشکن در داخل کشور، بر خودکفایی ایران در حوزه صنایع دریایی دفاعی تأکید دارد. این موضوع در شرایط تحریمهای بینالمللی از اهمیت ویژهای برخوردار است. ساخت پایگاه شناوری کردستان نیز گامی دیگر در راستای توسعه توانمندیهای دریایی کشور محسوب میشود. این شناور میتواند الگویی برای توسعه نسل آینده شناورهای پشتیبانی باشد.
چشمانداز آتی نیروی دریایی ایران
- الحاق این دو شناور، بخشی از برنامه بلندمدت نیروی دریایی ایران برای توسعه حضور در آبهای بینالمللی است. این برنامه بر اساس دکترین "اقیانوسگرایی" در حال پیگیری است.
- توسعه ناوگان دریایی میتواند به افزایش نقش ایران در تأمین امنیت خطوط دریایی بینالمللی منجر شود. این موضوع با منافع ملی کشور در تضمین امنیت انرژی همسو است.
- افزایش توان دریایی ایران میتواند همکاریهای منطقهای در حوزه امنیت دریایی را تقویت کند. ایران میتواند نقش فعالتری در مبارزه با دزدی دریایی و قاچاق ایفا کند.