آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
کاظم عاشوری گیلده - محقق و نویسنده - جوانی در بسیاری از فرهنگهای جهان بهعنوان دورهای طلایی از زندگی ستایش میشود، اما در برخی جوامع، بهویژه در شرق آسیا، به یک وسواس فرهنگی تبدیل شده است. این مقاله نگاهی دارد به ریشهها، پیامدها و نگاهی متفاوت از دل گفتهای از یوکو اونو، هنرمند ژاپنی که خود در دههی نهم زندگیاش است. وقتی یوکو اونو در جملهای ماندگار گفت: «بعضیها در ۱۸ سالگی پیر هستند و بعضی در ۹۰ سالگی جوان... زمان مفهومیست که انسانها خلق کردهاند»، شاید قصد داشت ما را به بازنگری در برداشتمان از "عمر" و "پیری" دعوت کند. اما آیا همهی فرهنگها آمادگی پذیرش چنین دیدگاهی را دارند؟
در فرهنگهای شرق آسیا، از ژاپن و کرهی جنوبی گرفته تا چین، ویتنام و تایلند، مفهوم جوانی نهتنها ستایش میشود، بلکه گاهی به معیاری از ارزش انسانی بدل میگردد. زیبایی، شادابی پوست، عدم وجود چین و چروک و موهای سیاه، در بسیاری موارد نشانهی موفقیت، سلامت و حتی قابلیت اجتماعی محسوب میشود. از این روست که تقاضا برای عملهای زیبایی در کره جنوبی به حدی بالاست که این کشور به پایتخت جهانی جراحیهای زیبایی بدل شده است.
در بسیاری از گفتوگوهایی که مسافران با مردم محلی این کشورها داشتهاند، تأکید بر جوان بودن یا به نظر رسیدن، موضوعی تکراری و قابل تأمل بوده است. برای بسیاری از مردمان این نواحی، پذیرفتن روند طبیعی پیری سخت و گاهی ناراحتکننده است؛ به همین دلیل رژیمهای غذایی خاص، داروهای سنتی، استفاده از گیاهان دارویی مانند جینسینگ، و حتی خوراکیهای افراطی و بحثبرانگیز بخشی از تلاشهای آنها برای حفظ جوانی است.
اما این وسواس، همانطور که در ظاهر زندگی این جوامع دیده میشود، آثار روانی، اجتماعی و حتی فلسفی خود را هم دارد. ترس از پیری، اضطراب مداوم برای از دست دادن زیبایی و محدود شدن لذتهای زندگی، سبب میشود که بسیاری نتوانند از لحظههای حال لذت ببرند. وسواس بیش از حد به جوان ماندن، گاه مانع تجربهی بسیاری از لذتهای انسانی، مانند سفر، خوردن غذاهای مورد علاقه یا حتی زیستن بیواسطه و بیمحدودیت میشود.
پیری نه یک بیماری است و نه یک عیب؛ بخشی اجتنابناپذیر از مسیر زندگی است. تردیدی نیست که تلاش برای حفظ سلامت و شادابی ضروری است، اما زمانی که این تلاش به وسواس بدل شود، ما را از زیستن واقعی دور میکند. پذیرش پیری، همچون پذیرش رنج، غم و ناپایداریهای دیگر زندگی، نوعی بلوغ و آزادگی درونی به همراه دارد.
پیشنهاد و راهحل
۱. آموزش فرهنگی از سنین پایین: ایجاد درک درست از زیبایی درونی، ارزشهای انسانی و روند طبیعی زندگی.
۲. تمرین ذهنآگاهی و پذیرش: از طریق مدیتیشن، نوشتن ژورنال و گفتوگو با سالمندان.
۳. بازتعریف رسانهای زیبایی و موفقیت: با بهتصویر کشیدن چهرههای موفق و تأثیرگذار در سنین بالا.
4. ایجاد گفتگوهای بیننسلی: تا درک از پیری انسانیتر و صمیمیتر شود.