سفر به گیلان، لذت سبزِ اعصاب‌خُردکن!

آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:

کاظم عاشوری گیلده - محقق و نویسنده -  سفر به شمال ایران که باید همراه با لذت تماشای طبیعت باشد، برای بسیاری از رانندگان به کابوسی تمام‌عیار تبدیل شده است. از "ترافیک عجیب پل فردیس بدون دلیل مشخص" تا "جاده‌های پرچاله قزوین-منجیل"، مسیر تهران به گیلان امروز بیشتر شبیه به میدان آزمون مدیریت شهری است تا یک بزرگراه استاندارد. چرا این مسیر حیاتی تا این حد از استانداردهای قابل قبول فاصله گرفته است؟

۱. ترافیک دست‌ساز پل فردیس

۲. محدودیت سرعت غیرواقعی و جریمه‌های بی‌خبر

در ادامه مسیر، تابلوهای محدودیت سرعت ۹۰ کیلومتر بر ساعت با وجود ظرفیت اتوبان و نبود مانع خاص، باعث تعجب و اعتراض رانندگان می‌شود. رانندگانی که تا دیروز با سرعت ۱۲۰ حرکت می‌کردند، اکنون با کاهش بی‌منطق سرعت مواجه‌اند. جریمه‌هایی که از طریق دوربین‌های نامرئی و بدون هشدار صادر می‌شود نیز بر نارضایتی‌ها دامن می‌زند.

۳. عوارضی‌های نامعلوم و جاده‌های فاجعه‌بار

پس از پرداخت عوارض، راننده انتظار یک جاده باکیفیت دارد؛ اما مسیر قزوین – منجیل با چاله‌ها، ترک‌ها، و پستی‌بلندی‌هایی روبروست که بیشتر به مسیر آفرود شبیه‌اند تا بزرگراه. این وضعیت نه‌تنها خطرناک است، بلکه مصداق بارز بی‌مسئولیتی در نگهداری زیرساخت‌های حیاتی کشور است.

۴. ترافیک برگشت؛ از رشت تا رودبار

بازگشت از گیلان نیز ماجرایی جداگانه دارد. پلیس راه رشت تا رودبار، به‌خصوص در ایام تعطیل، به کابوس بازگشت مسافران تبدیل می‌شود. عدم مدیریت صحیح ترافیک، نبود مسیرهای اضطراری و جایگزین، و اصرار بر عبور خودروها از معبر رودبار (برای رونق مغازه‌ها) مسافران را ناخواسته وارد ترافیکی بی‌انتها می‌کند.

نتیجه‌گیری

مسیر تهران به گیلان، با همه جذابیت‌های مقصد، اکنون تبدیل به آزمون تحمل برای رانندگان شده است. جاده‌ای که باید نماد پیوند شهرهای پرجمعیت به مقصدی توریستی باشد، اکنون با سوءمدیریت، بی‌برنامگی و ضعف زیرساخت‌ها، از ارزش و کارکرد خود فاصله گرفته است.

راهکارهای کاربردی

1. مدیریت ترافیک هوشمند در پل فردیس: استفاده از سامانه‌های کنترل ترافیک لحظه‌ای، ایجاد مسیرهای جایگزین و افزایش گیت‌های خروجی.

2. بازنگری در محدودیت‌های سرعت: استفاده از سیستم‌های کنترل تطبیقی سرعت و تطبیق تابلوها با وضعیت واقعی جاده.

3. شفاف‌سازی محل مصرف عوارض: ارائه گزارش عمومی از محل هزینه‌کرد مبالغ عوارض دریافتی و برنامه‌ریزی برای بهسازی مسیرهای آسیب‌دیده.

4. تسریع در بهره‌برداری از جاده جایگزین رودبار: استفاده بهینه از تونل و مسیر جدید برای عبور کسانی که قصد خرید ندارند.

5. تقویت زیرساخت‌ها و لکه‌گیری اصولی: تخصیص بودجه فوری برای ترمیم مسیر قزوین – منجیل با نظارت مستمر.

تحلیل اجتماعی آسیانیوز ایران

۱. پل فردیس؛ گلوگاه ترافیک ساختگی؟

• عدم وجود حادثه یا کارگاه عمرانی، اما ترافیک سنگین روزانه!

• احتمال طراحی نادرست خروجی‌ها یا عدم استفاده از سیستم‌های هوشمند ترافیکی.

• راهکار: نصب دوربین‌های آنالیز ترافیک و افزایش ظرفیت خروجی‌ها.

۲. محدودیت سرعت ۹۰ کیلومتر بر ساعت؛ منطق یا درآمدزایی؟

• تابلوهای سرعت غیرمنطبق با شرایط جاده (اتوبان استاندارد اما محدودیت نامتعارف).

• جریمه‌های پنهانی بدون هشدار به جای فرهنگ‌سازی ترافیکی.

• راهکار: بازنگری فوری در محدودیت‌های سرعت با نظر کارشناسان راهنمایی و رانندگی.

۳. عوارضی می‌دهید، جاده آفرود دریافت می‌کنید!

• عدم تطابق کیفیت جاده با مبالغ دریافتی عوارض.

• چاله‌ها و ترک‌های عمیق که ایمنی خودروها را تهدید می‌کند.

• راهکار: الزام سازمان راهداری به شفاف‌سازی هزینه‌کرد عوارض و تعمیر فوری جاده.

۴. ترافیک رودبار؛ سیاست‌گذاری غلط یا بی‌برنامگی؟

• اجبار مسافران به عبور از مرکز شهر رودبار (ادعای رونق اقتصادی مغازه‌داران).

• نبود مسیر جایگزین برای خودروهای ترانزیت.

• راهکار: پیش‌برد سریع پروژه تونل رودبار و ایجاد مسیر اضطراری.

سوال کلیدی

آیا مسئولان راهداری و پلیس راهور برای حل این معضلات برنامه‌ای دارند یا مسافران شمال باید همچنان با این مشکلات دست و پنجه نرم کنند؟