آسیانیوز ایران؛ سرویس اجتماعی:
در روزهای پرتنش فضای مجازی ایران، اظهارات رئیسجمهور در دانشگاه مبنی بر «بدترین بودن فیلتر کردن» و دستور به سیاه کردن سیمکارتهای سفید، امیدهایی را در دل کاربران و فعالان اینترنتی زنده کرد. اما این امیدها، زودتر از آنچه فکر میشد، با پاسخهای عجیب و غریب مسئولان به چالش کشیده شد. حالا سوال اینجاست: وقتی رئیسجمهور دستور میدهد، چرا مدیران منصوب او، این دستور را در چالهچولههای اداری گم میکنند؟
مسئله از آنجا شروع شد که وزیر ارتباطات، پس از سخنرانی پزشکیان، نامهای به دبیر شورای عالی فضای مجازی نوشت و خواستار گزارش دقیقی درباره سیمکارتهای سفید شد. اما پاسخ دبیر شورای فضای مجازی، نه تنها گزارش نبود، بلکه انکاری آشکار بود: «شورای عالی فضای مجازی در موضوع سیمکارتهای سفید هیچکاره است!» این پاسخ، نه تنها بیمسئولیتی را به نمایش گذاشت، بلکه نشان داد که در نظام اداری کشور، حتی دستور مستقیم رئیسجمهور هم میتواند نادیده گرفته شود. این ماجرا، تنها یک نمونه از بیانضباطی اداری نیست، بلکه نشانهای از بحران عمیقتر در مدیریت فضای مجازی کشور است. در سالهایی که کاربران ایرانی با فیلترینگهای گسترده، کندی اینترنت و محدودیتهای بیشمار دست و پنجه نرم میکنند، مسئولان نه تنها راهکاری برای حل مشکلات ارائه نمیدهند، بلکه با پاسخهای غیرمسئولانه، وضعیت را پیچیدهتر میکنند.
از سوی دیگر، این موضوع، سوالهای جدی درباره ساختار قدرت و مسئولیتپذیری در نظام اداری ایران مطرح میکند. آیا واقعاً مدیران منصوب رئیسجمهور، میتوانند بدون پاسخگویی، دستورهای مستقیم او را نادیده بگیرند؟ این سوال، نه تنها برای کاربران اینترنت، بلکه برای همه شهروندانی که انتظار دارند مسئولان به تعهدات خود عمل کنند، اهمیت دارد. در شبکههای اجتماعی، واکنشهای تندی به این ماجرا نشان داده شد. بسیاری از کاربران، با هشتگهایی مانند «فیلترینگ_بدترین_کار_است» و «سیمکارت_سفید_چرا_سیاه_نمیشود»، اعتراض خود را نشان دادند. این اعتراضات، نشاندهنده نارضایتی عمیق از سیاستهای فضای مجازی و بیتوجهی مسئولان به نیازهای واقعی مردم است.
اما آیا این اعتراضات، میتواند تغییراتی را در سیاستهای دولت ایجاد کند؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند که برای ایجاد تغییر، نیاز به فشار بیشتر از سوی جامعه مدنی و رسانهها است. اما آیا رسانههای داخلی، آمادگی پوشش این موضوع را دارند یا تحت فشارهای سیاسی، از پرداختن به آن خودداری میکنند؟ در هر حال، این ماجرا، فرصت مناسبی است تا بار دیگر درباره شفافیت، مسئولیتپذیری و مدیریت فضای مجازی در کشور بحث شود. آیا واقعاً باید کاربران ایرانی، برای دسترسی به اینترنت آزاد و بدون فیلتر، همچنان منتظر بمانند؟ یا وقت آن رسیده است که مسئولان، با شفافیت بیشتر و پاسخگویی بهتر، به این اعتراضات پاسخ دهند؟
در پایان، این موضوع، تنها یک خبر نیست، بلکه نشانهای از بحرانهای عمیقتر در مدیریت کشور است. بحرانهایی که اگر به آنها پرداخته نشود، میتواند به افزایش نارضایتی عمومی و بیاعتمادی به دولت منجر شود. بنابراین، لازم است تا مسئولان، با شفافیت بیشتر و پاسخگویی بهتر، به این اعتراضات پاسخ دهند و نشان دهند که منافع مردم ایران، در اولویت آنها قرار دارد.
دستور رئیسجمهور و بیتوجهی مدیران: چرا دستورها اجرا نمیشوند؟
رئیسجمهور در سخنرانی خود، فیلتر کردن را بدترین کار دانست و دستور داد سیمکارتهای سفید سیاه شوند. این دستور، امیدهایی را در دل کاربران اینترنتی زنده کرد. اما پاسخ دبیر شورای فضای مجازی، نشان داد که حتی دستور مستقیم رئیسجمهور هم میتواند نادیده گرفته شود. این موضوع، سوالهای جدی درباره ساختار قدرت و مسئولیتپذیری در نظام اداری ایران مطرح میکند. یکی از اصلیترین دلایل بیتوجهی به دستورهای رئیسجمهور، عدم شفافیت در تقسیم مسئولیتها است. بسیاری از مدیران، با استناد به قوانین و مقررات پیچیده، مسئولیت را به گردن دیگران میاندازند. این موضوع، نه تنها باعث بیانضباطی اداری میشود، بلکه اعتماد عمومی به دولت را نیز کاهش میدهد. از سوی دیگر، بسیاری از کارشناسان معتقدند که این بیتوجهی، نشانهای از بحران عمیقتر در مدیریت کشور است. وقتی مدیران منصوب رئیسجمهور، دستورهای مستقیم او را نادیده میگیرند، نشان میدهد که ساختار قدرت در کشور، دچار اختلال شده است.
شورای عالی فضای مجازی: مسئولیتپذیری یا فرار از پاسخگویی؟
دبیر شورای عالی فضای مجازی، در پاسخ به وزیر ارتباطات، ادعا کرد که این شورا در موضوع سیمکارتهای سفید هیچکاره است. این پاسخ، نه تنها بیمسئولیتی را به نمایش گذاشت، بلکه نشان داد که مسئولان، به جای پاسخگویی، ترجیح میدهند مسئولیت را به گردن دیگران بیندازند. این موضوع، سوالهای جدی درباره نقش و مسئولیت شورای عالی فضای مجازی مطرح میکند. آیا واقعاً این شورا، هیچ نقشی در مدیریت سیمکارتهای سفید ندارد؟ یا این پاسخ، تنها یک بهانه برای فرار از پاسخگویی است؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند که شورای عالی فضای مجازی، به عنوان بالاترین مرجع سیاستگذاری در فضای مجازی، باید پاسخگوی این موضوع باشد. از سوی دیگر، این پاسخ، نشاندهنده عدم شفافیت در تقسیم مسئولیتها است. وقتی مسئولان، به جای پاسخگویی، مسئولیت را به گردن دیگران میاندازند، نشان میدهد که ساختار اداری کشور، دچار اختلال شده است.
سیمکارتهای سفید: بحرانی که همچنان حلنشده باقی مانده است
سیمکارتهای سفید، سالها است که به عنوان یکی از اصلیترین مشکلات فضای مجازی ایران شناخته میشوند. این سیمکارتها، نه تنها باعث اختلال در مدیریت ترافیک اینترنت میشوند، بلکه زمینهساز سوءاستفادههای مالی و امنیتی نیز هستند. اما علیرغم دستور رئیسجمهور، همچنان هیچ اقدام جدی برای حل این مشکل انجام نشده است. یکی از اصلیترین دلایل حلنشدن این بحران، عدم هماهنگی بین دستگاههای مختلف است. وقتی هر دستگاه، مسئولیت را به گردن دیگری میاندازد، هیچ اقدام عملی برای حل مشکل انجام نمیشود. این موضوع، نه تنها باعث ادامه بحران میشود، بلکه اعتماد عمومی به دولت را نیز کاهش میدهد. از سوی دیگر، بسیاری از کارشناسان معتقدند که حل این بحران، نیازمند اراده سیاسی و مدیریت قوی است. اما وقتی مدیران، به جای اقدام عملی، به پاسخهای غیرمسئولانه روی میآورند، نشان میدهد که ارادهای برای حل مشکل وجود ندارد.
واکنش کاربران و افکار عمومی: اعتراض یا بیتفاوتی؟
کاربران اینترنتی، با هشتگهایی مانند «فیلترینگ_بدترین_کار_است» و «سیمکارت_سفید_چرا_سیاه_نمیشود»، اعتراض خود را نشان دادهاند. این اعتراضات، نشاندهنده نارضایتی عمیق از سیاستهای فضای مجازی و بیتوجهی مسئولان به نیازهای واقعی مردم است. اما آیا این اعتراضات، میتواند تغییراتی را در سیاستهای دولت ایجاد کند؟ بسیاری از کارشناسان معتقدند که برای ایجاد تغییر، نیاز به فشار بیشتر از سوی جامعه مدنی و رسانهها است. اما آیا رسانههای داخلی، آمادگی پوشش این موضوع را دارند یا تحت فشارهای سیاسی، از پرداختن به آن خودداری میکنند؟ در هر حال، این اعتراضات، فرصت مناسبی است تا بار دیگر درباره شفافیت، مسئولیتپذیری و مدیریت فضای مجازی در کشور بحث شود. اگر این اعتراضات، به صورت سازمانیافته و مداوم ادامه یابد، میتواند به تغییراتی در سیاستهای دولت منجر شود.
راهکارها: چه باید کرد؟
برای حل این بحران، نیاز به اقدامات جدی و عملی از سوی دولت است. اولین گام، شفافیت در تقسیم مسئولیتها و پاسخگویی به اعتراضات کاربران است. دولت باید نشان دهد که منافع مردم ایران، در اولویت آنها قرار دارد. از سوی دیگر، نیاز به اصلاح ساختار مدیریت فضای مجازی و افزایش هماهنگی بین دستگاههای مختلف است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که با مدیریت صحیح و هماهنگی بین دستگاهها، میتوان به حل مشکلات فضای مجازی امیدوار بود. در نهایت، نیاز به گفتوگوی ملی درباره سیاستهای فضای مجازی و هزینههای فیلترینگ است. این گفتوگو، باید با حضور نمایندگان کاربران، کارشناسان و مسئولان برگزار شود تا راهکارهای عملی برای حل این بحران ارائه شود.